Psalms 18:1-30:12 Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:

PBG⁽ⁱ⁾ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: ² Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja! ³ Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja. ⁴ Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. ⁵ Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię. ⁶ Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. ⁷ W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego. ⁸ Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego. ⁹ Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego. ¹⁰ Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. ¹¹ A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych. ¹² Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków. ¹³ Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. ¹⁴ I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. ¹⁵ Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich. ¹⁶ I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich. ¹⁷ Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich. ¹⁸ Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. ¹⁹ Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. ²⁰ Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował. ²¹ Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi. ²² Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego. ²³ Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie. ²⁴ Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej. ²⁵ Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego. ²⁶ Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz. ²⁷ Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz; ²⁸ Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz. ²⁹ Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje. ³⁰ Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur. ³¹ Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają. ³² Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego? ³³ On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję. ³⁴ Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię. ³⁵ Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi. ³⁶ Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię. ³⁷ Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje. ³⁸ Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił. ³⁹ Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje. ⁴⁰ Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię. ⁴¹ Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił. ⁴² Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał. ⁴³ I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich. ⁴⁴ Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi. ⁴⁵ Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali. ⁴⁶ Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich. ⁴⁷ Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego. ⁴⁸ Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody. ⁴⁹ Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię. ⁵⁰ Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki. ¹⁹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje. ³ Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność, ⁴ Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było. ⁵ Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił. ⁶ A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę. ⁷ Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego. ⁸ Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu. ⁹ Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy. ¹⁰ Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe; ¹¹ Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy. ¹² Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką. ¹³ Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię. ¹⁴ I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego. Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój! ²⁰ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego. ³ Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze. ⁴ Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela. ⁵ Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni. ⁶ Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje. ⁷ Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej. ⁸ Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy. ⁹ Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się. Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego. ²¹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. ² Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli. ³ Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela. ⁴ Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego. ⁵ Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków. ⁶ Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go; ⁷ Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego. ⁸ Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony. ⁹ Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają. ¹⁰ Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre. ¹¹ Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich. ¹² Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli. ¹³ Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich. Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję. ²² ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. ² Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego. ³ Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić. ⁴ Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich. ⁵ W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli,a wybawiłeś ich. ⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni. ⁷ Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa. ⁸ Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc: ⁹ Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha. ¹⁰ Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej. ¹¹ Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim. ¹² Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował. ¹³ Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię. ¹⁴ Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący. ¹⁵ Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich. ¹⁶ Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię. ¹⁷ Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje. ¹⁸ Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się. ¹⁹ Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali. ²⁰ Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz. ²¹ Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję. ²² Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię. ²³ Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę. ²⁴ Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie. ²⁵ Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go. ²⁶ O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją. ²⁷ Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki. ²⁸ Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów. ²⁹ Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami. ³⁰ Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą. ³¹ Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku. Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał. ²³ ¹ Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie. ² Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię. ³ Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego. ⁴ Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą. ⁵ Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający. ⁶ Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy. ²⁴ ¹ Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim. ² Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją. ³ Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego? ⁴ Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie. ⁵ Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego. ⁶ Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela. ⁷ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały! ⁸ Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju. ⁹ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały. ¹⁰ Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela. ²⁵ ¹ Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę. ² Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie. ³ A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący. ⁴ Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię. ⁵ Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego. ⁶ Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku. ⁷ Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie! ⁸ Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników. ⁹ Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej. ¹⁰ Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego. ¹¹ Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest. ¹² Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać. ¹³ Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię. ¹⁴ Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im. ¹⁵ Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje. ¹⁶ Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony. ¹⁷ Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię. ¹⁸ Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje. ¹⁹ Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści. ²⁰ Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam. ²¹ Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał. ²² O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego. ²⁶ ¹ Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się. ² Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje. ³ Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej. ⁴ Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się. ⁵ Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem. ⁶ Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie! ⁷ Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje. ⁸ Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej. ⁹ Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego. ¹⁰ W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków. ¹¹ Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną. ¹² Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana. ²⁷ ¹ Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać? ² Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli. ³ Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam. ⁴ O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego. ⁵ Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię. ⁶ A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu. ⁷ Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię. ⁸ O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę. ⁹ Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego. ¹⁰ Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię. ¹¹ Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają. ¹² Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem. ¹³ Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było. ¹⁴ Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana. ²⁸ ¹ Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu. ² Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej. ³ Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich. ⁴ Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich. ⁵ Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich. ⁶ Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich. ⁷ Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę. ⁸ Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest. ⁹ Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki. ²⁹ ¹ Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc. ² Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości. ³ Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi. ⁴ Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny, ⁵ Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie, ⁶ I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec. ⁷ Głos Pański krzesze płomień ognisty. ⁸ Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades. ⁹ Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję. ¹⁰ Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki. ¹¹ Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju. ³⁰ ¹ Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego. ² Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie. ³ Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię. ⁴ Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu. ⁵ Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego. ⁶ Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele. ⁷ Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki. ⁸ Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się; ⁹ I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc: ¹⁰ Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję? ¹¹ Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim. ¹² Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością. Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.