Psalms 18 Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:

PBG⁽ⁱ⁾ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: ² Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja! ³ Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja. ⁴ Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. ⁵ Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię. ⁶ Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. ⁷ W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego. ⁸ Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego. ⁹ Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego. ¹⁰ Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. ¹¹ A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych. ¹² Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków. ¹³ Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. ¹⁴ I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. ¹⁵ Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich. ¹⁶ I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich. ¹⁷ Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich. ¹⁸ Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. ¹⁹ Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. ²⁰ Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował. ²¹ Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi. ²² Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego. ²³ Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie. ²⁴ Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej. ²⁵ Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego. ²⁶ Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz. ²⁷ Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz; ²⁸ Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz. ²⁹ Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje. ³⁰ Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur. ³¹ Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają. ³² Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego? ³³ On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję. ³⁴ Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię. ³⁵ Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi. ³⁶ Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię. ³⁷ Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje. ³⁸ Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił. ³⁹ Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje. ⁴⁰ Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię. ⁴¹ Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił. ⁴² Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał. ⁴³ I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich. ⁴⁴ Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi. ⁴⁵ Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali. ⁴⁶ Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich. ⁴⁷ Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego. ⁴⁸ Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody. ⁴⁹ Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię. ⁵⁰ Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.