Psalms 3:1-30:12 Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.

PBG⁽ⁱ⁾ ¹ Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim. ² Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie. ³ Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela. ⁴ Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję. ⁵ Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela. ⁶ Jam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał. ⁷ Nie ulęknę się wielu tysięcy ludu, którzy się na mię zewsząd zasadzili. ⁸ Powstań, Panie! wybaw mię, Boże mój! albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, z zęby niezbożników pokruszyłeś. Od Panać jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje. Sela. ⁴ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy. ² Wysłuchaj mię, gdy cię wzywam, Boże sprawiedliwości mojej! któryś mi sprawił przestrzeństwo w uciśnieniu; zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję. ³ Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela. ⁴ Wiedzcież, żeć Pan odłączył sobie pobożnego; wysłucha Pan, gdy zawołam do niego. ⁵ Lękajcież się, a nie grzeszcie; rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Sela. ⁶ Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu. ⁷ Wieleć ich mówią: Któż nam da oglądać dobra? Ale ty, Panie! podnieś nad nami światłość oblicza twego. ⁸ I sposobisz większą radość w sercu mojem, niż oni miewają, gdy się im zboża ich i wina ich obficie zrodzą. W pokoju się i położę i zasnę, bo ty sam, Panie! czynisz, że bezpiecznie mieszkam. ⁵ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Nechylot psalm Dawidowy. ² Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje. ³ Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie. ⁴ Panie! rano usłysz głos mój; ranoć przedłożę modlitwę moję, i będę wyglądał pomocy. ⁵ Albowiem ty, o Boże! nie kochasz się w nieprawości, a nie zmieszka z tobą złośnik. ⁶ Nieostoją się szaleni przed oczyma twemi: ty masz w nienawiści wszystkich, którzy broją nieprawości. ⁷ Wygłubisz tych, którzy mówią kłamstwo; mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan. ⁸ Ale ja w obfitości miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, a pokłonię się w kościele twoim świętym, w bojaźni twojej. ⁹ Panie! prowadź mię w sprawiedliwości twojej dla nieprzyjaciół moich, a wyprostuj przed obliczem mojem drogę twoję. ¹⁰ Bo niemasz nic szczerego w ustach ich; wnętrzności ich złośliwe, gardło ich jako grób otwarty, językiem swym pochlebiają. ¹¹ Spustosz ich, o Boże! Niech upadną od rad swoich; dla wielkości przestępstwa ich rozpędź ich, ponieważ są odpornymi tobie. ¹² A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje. Albowiem ty, Panie! sprawiedliwemu błogosławić będziesz, a zastawisz go, jako tarczą, dobrotliwością twoją. ⁶ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy. ² Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię. ³ Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje, ⁴ I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże? ⁵ Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego; ⁶ Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie? ⁷ Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez. ⁸ Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich. ⁹ Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego. ¹⁰ Usłyszał Pan prośbę moję; Pan modlitwę moję przyjął. Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą. ⁷ ¹ Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. ² Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię; ³ By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił. ⁴ Panie, Boże mój! jeźlim to uczynił, a jeźli jest nieprawość w rękach moich; ⁵ Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny: ⁶ Niechajże prześladuje nieprzyjaciel duszę moję, a niechaj pochwyci, i podepcze na ziemi żywot mój, a sławę moję niech zagrzebie w proch. Sela. ⁷ Powstańże, Panie! w popędliwości twojej, podnieś się przeciwko wściekłości nieprzyjaciół moich, ocuć się, a obróć się ku mnie; boś ty sąd postanowił; ⁸ Tedy się do ciebie zbieży zgromadzenie narodów; dla nich tedy usiądź na wysokości. ⁹ Pan będzie sądził narody. Osądźże mię, Panie! według sprawiedliwości mojej, i według niewinności mojej, która jest przy mnie. ¹⁰ Niechże, proszę, ustanie złość niepobożnych, a umocnij sprawiedliwego, który doświadczasz serc i wnętrzności, o Boże sprawiedliwy! ¹¹ Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego. ¹² Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzień na niezbożnego. ¹³ Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go. ¹⁴ Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił. ¹⁵ Oto rodzi nieprawość, bo począł boleść; ale porodzi kłamstwo. ¹⁶ Kopał dół, i wykopał go; ale wpadnie w dół, który sam uczynił. ¹⁷ Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie. Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, a będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego. ⁸ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt psalm Dawidowy. ² Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa. ³ Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści. ⁴ Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił, ⁵ Tedy mówię: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz? ⁶ Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go. ⁷ Dałeś mu opanować sprawy rąk twoich, wszystkoś poddał pod nogi jego. ⁸ Owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne. ⁹ Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich. Panie, Panie nasz! jako zacne jest imię twoje po wsystkiej ziemi! ⁹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. ² Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje. ³ Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy! ⁴ Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej. ⁵ Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy. ⁶ Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne. ⁷ O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi. ⁸ Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd. ⁹ On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości. ¹⁰ I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku. ¹¹ I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają. ¹² Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego. ¹³ Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych. ¹⁴ Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci. ¹⁵ Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem. ¹⁶ Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich. ¹⁷ Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela. ¹⁸ Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. ¹⁹ Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki. ²⁰ Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą. Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela. ¹⁰ ¹ Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku? ² Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają. ³ Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana. ⁴ Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga. ⁵ Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym. ⁶ Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego. ⁷ Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość. ⁸ Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego. ⁹ Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej. ¹⁰ Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich. ¹¹ Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki. ¹² Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich. ¹³ Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał? ¹⁴ Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie. ¹⁵ Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie. ¹⁶ Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego. ¹⁷ Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego. ¹⁸ Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi. ¹¹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej? ² Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem. ³ Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił? ⁴ Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich. ⁵ Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego. ⁶ Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich. ⁷ Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego. ¹² ¹ Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. ² Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich. ³ Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią. ⁴ Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe. ⁵ Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym? ⁶ Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają. ⁷ Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane. ⁸ Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki. Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi. ¹³ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. ² Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną? ³ Dokądże się będę radził w duszy swojej, a trapił w sercu mojem przez cały dzień? Dokądże się będzie wywyższał nieprzyjaciel mój nademną? ⁴ Wejrzyjże, wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! oświeć oczy me, bym snać nie zasnął w śmierci; ⁵ By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał. ⁶ Ale ja w miłosierdziu twojem ufam: rozraduje się serce moje w zbawieniu twojem; będę śpiewał Panu, że mi dał wiele dobrego. ¹⁴ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze. ³ Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga. ⁴ Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego. ⁵ Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają. ⁶ Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego. ⁷ Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego. Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli. ¹⁵ ¹ Pieśń Dawidowa. Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej? ² Ten, który chodzi w niewinności, i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swojem; ³ Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego. ⁴ Przed którego oczyma wzgardzony jest niezbożnik, ale tych, którzy się boją Pana, ma w uczciwości; który, choć przysięże z szkodą swoją, nie odmienia; ⁵ Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki. ¹⁶ ¹ Złota pieśń Dawidowa. ² Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam. Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże, ³ Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje. ⁴ Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje. ⁵ Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój. ⁶ Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię. ⁷ Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje. ⁸ Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony. ⁹ Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie. ¹⁰ Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia. ¹¹ Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki. ¹⁷ ¹ Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi. ² Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość. ³ Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich. ⁴ Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika. ⁵ Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje. ⁶ Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje. ⁷ Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej. ⁸ Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię. ⁹ Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli. ¹⁰ Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi. ¹¹ Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi. ¹² Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie. ¹³ Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim. ¹⁴ Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim. ¹⁵ Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej. ¹⁸ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: ² Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja! ³ Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja. ⁴ Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. ⁵ Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię. ⁶ Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. ⁷ W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego. ⁸ Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego. ⁹ Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego. ¹⁰ Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. ¹¹ A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych. ¹² Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków. ¹³ Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. ¹⁴ I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. ¹⁵ Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich. ¹⁶ I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich. ¹⁷ Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich. ¹⁸ Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. ¹⁹ Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. ²⁰ Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował. ²¹ Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi. ²² Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego. ²³ Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie. ²⁴ Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej. ²⁵ Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego. ²⁶ Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz. ²⁷ Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz; ²⁸ Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz. ²⁹ Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje. ³⁰ Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur. ³¹ Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają. ³² Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego? ³³ On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję. ³⁴ Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię. ³⁵ Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi. ³⁶ Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię. ³⁷ Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje. ³⁸ Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił. ³⁹ Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje. ⁴⁰ Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię. ⁴¹ Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił. ⁴² Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał. ⁴³ I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich. ⁴⁴ Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi. ⁴⁵ Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali. ⁴⁶ Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich. ⁴⁷ Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego. ⁴⁸ Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody. ⁴⁹ Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię. ⁵⁰ Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki. ¹⁹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje. ³ Dzień dniowi podaje słowo, a noc nocy pokazuje umiejętność, ⁴ Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było. ⁵ Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił. ⁶ A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę. ⁷ Wychodzi od kończyn niebios, a obchodzi je aż do kończyn ich, a niemasz nic, coby się mogło ukryć przed gorącem jego. ⁸ Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Pańskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu. ⁹ Przykazania Pańskie są prawe, uweselające serce; przykazanie Pańskie czyste, oświecające oczy. ¹⁰ Bojaźń Pańska czysta, trwająca na wieki; sądy Pańskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe; ¹¹ Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy. ¹² Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką. ¹³ Ale występki któż zrozumie? od tajemnych występków oczyść mię. ¹⁴ I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego. Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój! ²⁰ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakóbowego. ³ Niech ci ześle ratunek z świątnicy, a z Syonu niech cię podeprze. ⁴ Niech wspomni na wszystkie ofiary twoje, a całopalenia twoje niech w popiół obróci. Sela. ⁵ Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni. ⁶ Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje. ⁷ Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej. ⁸ Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy. ⁹ Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się. Panie! ty nas zachowaj, a król nas niech wysłucha w dzień wołania naszego. ²¹ ¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. ² Panie! w mocy twojej raduje się król, a w zbawieniu twojem wielce się weseli. ³ Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela. ⁴ Albowiemeś go uprzedził błogosławieństwy hojnemi; włożyłeś na głowę jego koronę ze złota szczerego. ⁵ Prosił cię o żywot, a dałeś mu przedłużenie dni na wieki wieków. ⁶ Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem; chwałą i zacnością przyodziałeś go; ⁷ Boś go wystawił na rozmaite błogosławieństwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego. ⁸ Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony. ⁹ Znajdzie ręka twoja wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twoja dosięże wszystkich, co cię w nienawiści mają. ¹⁰ Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogień ich pożre. ¹¹ Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich. ¹² Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli. ¹³ Przetoż wystawisz ich za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich. Podnieśże się, Panie! w mocy twojej, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoję. ²² ¹ Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. ² Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego. ³ Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić. ⁴ Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich. ⁵ W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli,a wybawiłeś ich. ⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni. ⁷ Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa. ⁸ Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc: ⁹ Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha. ¹⁰ Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej. ¹¹ Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim. ¹² Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował. ¹³ Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię. ¹⁴ Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący. ¹⁵ Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich. ¹⁶ Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię. ¹⁷ Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje. ¹⁸ Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się. ¹⁹ Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali. ²⁰ Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz. ²¹ Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję. ²² Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię. ²³ Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę. ²⁴ Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie. ²⁵ Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go. ²⁶ O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją. ²⁷ Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki. ²⁸ Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów. ²⁹ Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami. ³⁰ Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą. ³¹ Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku. Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał. ²³ ¹ Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie. ² Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię. ³ Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego. ⁴ Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą. ⁵ Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający. ⁶ Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy. ²⁴ ¹ Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim. ² Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją. ³ Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętem jego? ⁴ Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który nie skłania ku marności duszy swej, a nie przysięga zdradliwie. ⁵ Ten weźmie błogosławieństwo od Pana, i sprawiedliwość od Boga zbawiciela swego. ⁶ Tenci jest naród szukających go, szukających oblicza twego, Boże Jakóbowy! Sela. ⁷ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały! ⁸ Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju. ⁹ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały. ¹⁰ Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela. ²⁵ ¹ Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! duszę moję podnoszę. ² Boże mój! w tobie ufam; niech nie będę zawstydzony, niech się nie weselą nieprzyjaciele moi ze mnie. ³ A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący. ⁴ Panie! daj mi poznać drogi twe, ścieżek twoich naucz mię. ⁵ Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego. ⁶ Wspomnij na litości twoje, Panie! i na miłosierdzia twoje, które są od wieku. ⁷ Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie! ⁸ Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników. ⁹ Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej. ¹⁰ Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego. ¹¹ Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest. ¹² Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać. ¹³ Dusza jego w dobrem przemieszkiwać będzie, a nasienie jego odziedziczy ziemię. ¹⁴ Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze swoje oznajmuje im. ¹⁵ Oczy moje ustawicznie patrzą na Pana; albowiem on wywodzi z sieci nogi moje. ¹⁶ Wejrzyjże na mię, a zmiłuj się nademną; bom jest nędzny i opuszczony. ¹⁷ Utrapienia serca mego rozmnożyły się; z ucisków moich wywiedź mię. ¹⁸ Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje. ¹⁹ Obacz nieprzyjaciół moich, jako się rozmnożyli, a mają mię niesłusznie w nienawiści. ²⁰ Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, abym nie był pohańbiony; bo w tobie nadzieję mam. ²¹ Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał. ²² O Boże! wybawże Izraela ze wszystkich ucisków jego. ²⁶ ¹ Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się. ² Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje. ³ Albowiem miłosierdzie twoje jest przed oczyma mojemi, a będę chodził w prawdzie twojej. ⁴ Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi a z obłudnikami nie kumałem się. ⁵ Nienawidziałem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem. ⁶ Umyłem w niewinności ręce moje, a obchodzę w około ołtarz twój, Panie! ⁷ Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje. ⁸ Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej. ⁹ Nie zagarniajże z grzesznikami duszy mojej, ani z mężami krwawymi żywota mojego. ¹⁰ W których rękach jest przewrotność, a prawica ich pełna podarków. ¹¹ Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną. ¹² Noga moja stanęła na równinie; w zgromadzeniach będę błogosławił Pana. ²⁷ ¹ Psalm Dawidowy. Pan jest światłością moją, i zbawieniem mojem, kogóż się bać będę? Pan jest mocą żywota mego, kogóż się mam lękać? ² Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli. ³ Przetoż choćby wojsko przeciwko mnie stanęło, nie ulęknie się serce moje; choćby powstała przeciwko mnie wojna, przecież ja w tym ufam. ⁴ O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego. ⁵ Bo mię skryje w dzień zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię. ⁶ A tak wywyższona będzie głowa moja nad nieprzyjaciołmi moimi, którzy są około mnie; i będę ofiarował w przybytku jego ofiary wykrzykania; będę śpiewał i chwały oddawał Panu. ⁷ Wysłuchaj, Panie! głos mój, kiedy wołam, a zmiłuj się nademną, i wysłuchaj mię. ⁸ O tobie przemyśla serce moje, któryś rzekł: Szukajcie twarzy mojej; przetoż twarzy twojej, Panie! szukać będę. ⁹ Nie ukrywajże twarzy twojej przedemną, ani odrzucaj w gniewie sługi twego; tyś bywał ratunkiem moim, nie opuszczajże mię, ani mię odstępuj, Boże zbawienia mego. ¹⁰ Choć ojciec mój, i matka moja opuścili mię, wszakże Pan przyjął mię. ¹¹ Naucz mię, Panie! drogi twojej, a prowadź mnie ścieżką dla tych, którzy mię podstrzegają. ¹² Niepodawajże mię na wolę nieprzyjaciół moich; albowiemci powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i ten, który tchnie okrucieństwem. ¹³ Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było. ¹⁴ Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana. ²⁸ ¹ Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie! wołam, skało moja! nie milcz na wołanie moje, bym snać, jeźli mi się nie ozwiesz, nie stał się podobnym zstępującym do grobu. ² Wysłuchajże głos próśb moich, gdy wołam do ciebie, gdy podnoszę ręce moje do świątnicy świętej twojej. ³ Nie zagarniaj mię z niezbożnymi, i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju z bliźnimi swymi a myślą złe w sercach swoich. ⁴ Oddajże im według spraw ich i według złych uczynków ich; według pracy rąk ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich. ⁵ Albowiem nie zrozumiewają spraw Pańskich, ani uczynków rąk jego; przetoż ich popsuje, a nie pobuduje ich. ⁶ Błogosławiony Pan; albowiem wysłuchał głos próśb moich. ⁷ Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę. ⁸ Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest. ⁹ Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki. ²⁹ ¹ Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc. ² Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości. ³ Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi. ⁴ Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny, ⁵ Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie, ⁶ I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec. ⁷ Głos Pański krzesze płomień ognisty. ⁸ Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades. ⁹ Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję. ¹⁰ Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki. ¹¹ Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju. ³⁰ ¹ Psalm pieśni przy poświęceniu domu Dwidowego. ² Panie! wywyższać cię będę; albowiem wywyższyłeś mię, a nie dałeś pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie. ³ Panie, Boże mój! wołałem do ciebie, a uzdrowiłeś mię. ⁴ Panie! wywiodłeś z piekła duszę moję; zachowałeś mię przy żywocie, abym nie zstąpił do grobu. ⁵ Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego. ⁶ Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele. ⁷ Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki. ⁸ Albowiem ty, Panie! według woli twojej umocniłeś był górę moję mocą; ale skoroś ukrył oblicze swoje, strwożyłem się; ⁹ I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc: ¹⁰ Co za pożytek ze krwi mojej, gdybym zstąpił do dołu? Izali cię proch chwalić będzie? Iazali opowie prawdę twoję? ¹¹ Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim. ¹² Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością. Przetoż tobie śpiewać będzie chwała moja, a milczeć nie będzie. Panie, Boże mój! na wieki wysławiać cię będę.