Psalms 100 Cross References - PBG

¹ Psalm dla dziękczynienia. Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio! ² Służcie Panu z weselem, przychodźcie przed oblicze jego z radością. ³ Wiedzcież, żeć Pan jest Bogiem; on uczynił nas, a nie my samych siebie, abyśmy byli ludem jego, i owcami pastwiska jego. ⁴ Wnijdźcież w bramy jego z wysławianiem, a do sieni jego z chwałami; wysławiajcież go, dobrorzeczcież imieniowi jego; ⁵ Albowiem dobry jest Pan, na wieki trwa miłosierdzie jego, a od narodu aż do narodu prawda jego.

⁶ Bo przechodząc Pan przed twarzą jego, wołał: Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, nie rychły do gniewu, a obfity w miłosierdziu i w prawdzie; ⁷ Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, gładzący nieprawość i przestępstwo i grzech, nie usprawiedliwiający winnego, nawiedzając nieprawość ojcowską w synach i w synach synów ich do trzeciego i do czwartego pokolenia.

³⁵ Tobie to ukazano, abyś wiedział, iż Pan jest Bóg, a nie masz innego oprócz niego.

³⁹ Wiedzże tedy dziś, a wspomnij na to w sercu twojem, iż Pan jest Bogiem na niebie wysoko, i na ziemi nisko nie masz innego.

⁹ A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bóg, Bóg wierny, chowający przymierze, i miłosierdzie tym, którzy go miłują i strzegą przykazań jego, do tysięcznego pokolenia;

¹² I weselić się będziecie przed Panem, Bogiem waszym, wy, i synowie wasi, i córki wasze, i słudzy wasi, i służebnice wasze, i Lewita, który jest w bramach waszych, ponieważ nie ma działu, ani dziedzictwa z wami.

¹¹ A będziesz się weselił przed Panem, Bogiem twoim, ty i syn twój, i córka twoja, i sługa twój, i służebnica twoja, i Lewita, który jest w bramach twoich, i przychodzień, i sierota, i wdowa, którzy będą w pośrodku ciebie, na miejscu, które obierze Pan, Bóg twój, aby tam mieszkało imię jego.

¹⁴ I będziesz się weselił w święto uroczyste twoje, ty, i syn twój, i córka twoja, i sługa twój, i służebnica twoja, i Lewita, i przychodzień, i sierota, i wdowa, którzy będą w bramach twoich.

⁴⁷ Dla tego, żeś nie służył Panu, Bogu twemu, z uciechą, i z weselem serca, mając wszystkiego dostatek.

⁴³ Weselcie się narodowie z ludem jego; albowiem krwi sług swoich pomści się, i pomstę odda nieprzyjaciołom swoim, a miłościw będzie ziemi swojej, i ludowi swemu.

⁴⁶ Dziś cię poda Pan w ręce moje, a zabiję cię, i odejmę głowę twoję od ciebie, a dam trupy wojska Filistyńskiego ptastwu powietrznemu, i bestyjom ziemskim; a pozna wszystka ziemia, że jest Bóg w Izraelu; ⁴⁷ I dozna wszystko to zgromadzenie, że nie mieczem, ani oszczepem wybawia Pan, gdyż Pańska jest walka, a poda was w ręce nasze.

⁶⁶ A dnia ósmego rozpuścił lud; którzy błogosławiąc królowi, rozeszli się do przybytków swoich, weseląc się, i ciesząc się w sercu swem ze wszystkiego dobrego, które uczynił Pan Dawidowi, słudze swemu, i Izraelowi, ludowi swemu.

³⁶ I stało się, gdy był czas sprawowania ofiary śniednej, przystąpił Elijasz prorok, i rzekł: Panie, Boże Abrahama, Izaaka, i Izraela! dziś niech poznają, żeś ty jest Bogiem w Izraelu, a jam sługa twój, a żem według słowa twego uczynił to wszystko. ³⁷ Wysłuchaj mię Panie, wysłuchaj mię, aby poznał ten lud, żeś ty Panie jest Bogiem, gdybyś zaś nawrócił serca ich. ³⁸ Tedy spadł ogień Pański, i pożarł całopalenie, i drwa, i kamienie, i proch; a wodę, która była w rowie, wysuszył. ³⁹ Co gdy ujrzał wszystek lud, upadli na oblicze swe, i rzekli: Pan jest Bogiem, Panci jest Bogiem.

¹⁹ A teraz, Panie Boże nasz! wybaw nas proszę z ręki jego, aby poznały wszystkie królestwa ziemi, żeś ty, Panie! sam Bogiem.

³⁴ Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.

¹³ Teraz tedy, Boże nasz! wyznajemy cię, a chwalimy imię sławy twojej.

²⁰ Potem mówił Dawid do wszystkiego zgromadzenia: Błogosławcież teraz Panu, Bogu waszemu. I błogosławiło wszystko zgromadzenie Panu, Bogu ojców sowich, a naczyliwszy się pokłonili się Panu i królowi.

¹³ I stało się, gdy jednostajnie trąbili, i śpiewali, i wydawali jednaki głos, chwaląc i sławiąc Pana: i gdy podnosili głos na trąbach, i na cymbałach, i na innych instrumentach muzycznych, i chwalili Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego, tedy dom on napełniony jest obłokiem, to jest dom Pański.

²⁷ Zatem obrócili się wszyscy mężowie Judzcy i Jeruzalemscy, i Jozafat przed nimi, aby się wrócili do Jeruzalemu z radością; albowiem ucieszył ich był Pan nad nieprzyjaciołami ich. ²⁸ I wjechali do Jeruzalemu z harfami, i z cytrami, i z trąbami, do domu Pańskiego.

² I postanowił Ezechyjasz porządki kapłanów i Lewitów według rozdziałów ich, każdego według powinności urzędu jego, kapłanów i Lewitów do całopalenia i ofiar spokojnych, aby służyli i wysławiali i chwalili Pana w bramach obozu jego.

¹¹ I śpiewali jedni po drugich chwaląc a wysławiając Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego nad Izraelem. Wszystek także lud krzyczał krzykiem wielkim, chwaląc Pana, przeto, iż był założony dom Pański.

³ Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

⁸ Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz. ⁹ Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz. ¹⁰ Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię? ¹¹ Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię. ¹² Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego. ¹³ A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

⁴ Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

⁸ Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.

¹¹ Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.

⁵ Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.

⁴ Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?

¹⁰ Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń.

⁵ Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa nauczająca.

⁴ (Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,) aby cię chwaliły wargi moje, ⁵ Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń psalmu.

⁴ Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewać ci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. Sela.

¹³ Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.

⁴ Tedy cię będą wysławiały narody o Boże! Będą cię wysławiać wszyscy ludzie!

³² Przyjdąć zacni książęta z Egiptu: Murzyńska ziemia pospieszy się wyciągnąć ręce swe do Boga.

²³ Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.

¹ Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego? ² Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.

⁵² Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

¹³ Ale my lud twój i owce pastwiska twego, będziemy cię wysławiali na wieki; od narodu do narodu będziemy opowiadać chwałę twoję.

¹⁰ Zaisteć bliskie jest zbawienie jego tym, którzy się go boją; a przebywać będzie chwała jego w ziemi naszej.

⁵ Boś ty, Panie! dobry i litościwy, i wielce miłosierny wszystkim, którzy cię wzywają.

¹ Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka. ² O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.

¹ Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego. ² Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

² Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy. ³ Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

⁶ Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym. ⁷ Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

² Śpiewajcież Panu, dobrorzeczcie imieniowi jego, opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.

⁴ Śpiewajże Panu wszystka ziemio; wykrzykajcie, a weselcie się i śpiewajcie.

¹ Psalm Dawidowy. Błogosław duszo moja Panu, i wszystkie wnętrzności moje imieniowi jego świętemu. ² Błogosławże duszo moja Panu, a nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego.

¹⁷ Ale miłosierdzie Pańskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów,

²⁰ Błogosławcież Panu Aniołowie jego mocni w sile, którzy czynicie rozkazania jego, posłusznymi będąc głosowi słowa jego. ²¹ Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego. ²² Błogosławcie Panu wszystkie sprawy jego, na wszystkich miejscach panowania jego. Błogosław, duszo moja! Panu.

¹ Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

¹ Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

⁸ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:

¹⁵ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

²¹ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi; ²² I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

²² I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

¹⁷ Tobie ofiarować będę ofiarę chwały, i imienia Pańskiego wzywać będę. ¹⁸ Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego, ¹⁹ W przysionkach domu Pańskiego, w pośrodku ciebie, Jeruzalemie! Halleluja.

¹ Chwalcie Pana wszystkie narody! chwalcie go wszyscy ludzie! ² Albowiem rozszerzone jest nad nami miłosierdzie jego, a prawda Pańska trwa na wieki. Halleluja.

¹ Wysławiajcie Pana, albowiem dobry; albowiem na wieki trwa miłosierdzie jego; ² Rzecz teraz, Izraelu! że na wieki miłosierdzie jego. ³ Rzecz teraz, domie Aaronowy! że na wieki miłosierdzie jego. ⁴ Rzeczcież teraz, którzy się boicie Pana, że na wieki miłosierdzie jego.

⁶⁸ Dobryś ty i dobrotliwy; nauczże mię ustaw twoich.

⁷³ Ręce twoje uczyniły mię, i wykształtowały mię; dajże mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich;

⁹⁰ Od narodu do narodu prawda twoja; ugruntowałeś ziemię, i stoi. ⁹¹ Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej.

¹ Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ² Wysławiajcież Boga nad bogami; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ³ Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ⁴ Tego, który sam czyni cuda wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ⁵ Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ⁶ Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ⁷ Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ⁸ Słońce, aby panowało we dnie; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ⁹ Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹⁰ Który poraził Egipczan na pierworodnych ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹¹ Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ¹² W ręce mocnej i w ramieniu wyciągnionem; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹³ Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ¹⁴ I przeprowadził lud Izraelski pośrodkiem jego; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹⁵ I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹⁶ Który prowadził lud swój przez puszczę; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ¹⁷ Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ¹⁸ I pobił królów możnych; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ¹⁹ Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ²⁰ I Oga, króla Basańskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ²¹ I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego; ²² W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ²³ Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ²⁴ I wybawił nas od nieprzyjaciół naszych; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ²⁵ Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ²⁶ Wysławiajcież Boga niebios; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

¹³ Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej. ¹⁴ Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie. ¹⁵ Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi. ¹⁶ Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było. ¹⁷ Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba. ¹⁸ Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą. ¹⁹ Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie; ²⁰ Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich. ²¹ Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli? ²² Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół. ²³ Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje, ²⁴ I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

¹ Chwalebna pieśń Dawidowa. Wywyższać cię będę, Boże mój, królu mój! i błogosławić będę imieniowi twemu na wieki wieków.

¹ Chwalebna pieśń Dawidowa. Wywyższać cię będę, Boże mój, królu mój! i błogosławić będę imieniowi twemu na wieki wieków. ² Na każdy dzień błogosławić cię będę, a chwalić imię twoje na wieki wieków.

⁶ Który uczynił niebo, i ziemię, morze, i wszystko, co w nich jest, który przestrzega prawdy aż na wieki;

² Wesel się, Izraelu! w Twórcy swoim; synowie Syońscy! radujcie się w królu swoim.

¹ Pamiętaj tedy na stworzyciela swego we dni młodości twojej, pierwej niżeli nastaną złe dni, i nadejdą lata, o których rzeczesz: Nie podobają mi się.

¹⁴ Ci podniosą głos swój, wykrzykać będą, w zacności Pańskiej wykrzykać będą, i przy morzu. ¹⁵ Przetoż w dolinach wysławiajcie Pana, na wyspach morskich imię Pana,Boga Izraelskiego. ¹⁶ Od kończyn ziemi słyszymy piosnkę o sławie sprawiedliwego. Alem ja rzekł: Wychudłem, wychudłem, biada mnie! Przewrotni przewrotność broją, przewrotność, mówię, bez wszelkiego wstydu broją.

¹⁰ Odkupieni, mówię, Pańscy nawrócą się, i przyjdą na Syon z śpiewaniem, a wesele wieczne będzie na głowie ich; radość i wesele otrzymają, a żałość i smutek uciecze.

⁹ Wstąp sobie na górę wysoką, Syonie! który opowiadasz rzeczy ucieszne. Podnieś mocno głos twój, Jeruzalemie! które opowiadasz rzeczy pocieszne; podnieś, nie bój się, rzecz miastom Judzkim: Oto Bóg wasz. ¹⁰ Oto panujący Pan przyjdzie przeciwko mocnemu, a ramię jego panować będzie nad nim; oto zapłata jego z nim, a dzieło jego przed nim. ¹¹ Jako pasterz trzodę swoję paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi.

¹⁰ Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwała jego jest od kończyn ziemi, którzy się pławicie po morzu, i wszystko, co w niem jest, wyspy i obywatele ich. ¹¹ Podnieście głos pustynie, i miasta jej, i wsi, w których mieszka Kedar; wykrzykajcie obywatele skał, z wierzchu gór wołajcie. ¹² Oddajcie cześć Panu, a chwałę jego na wyspach opowiadajcie.

¹¹ I wspominał sobie lud jego na dni starodawne, i na Mojżesza, mówiąc: Gdzież jest ten, który ich wywiódł z morza, z pasterzem trzody swojej? Gdzież jest ten, który położył w pośrodku jego Ducha swego Świętego?

¹⁹ Myśmy twoi od wieku, a nad tymi nigdyś nie panował, ani wzywano imienia twego nad nimi.

¹⁰ Ale Pan jest Bóg prawy, jest Bóg żywy, i król wieczny; przed jego zapalczywością ziemia drży, a narody nie mogą znieść rozgniewania jego.

¹¹ Słyszany, mówię, będzie głos radości, i głos wesela, głos oblubieńca, i głos oblubienicy, głos mówiących: Wysławiajcie Pana zastępów; albowiem dobry jest Pan, albowiem na wieki miłosierdzie jego; i głos przynoszący ofiarę chwały do domu Pańskiego, gdyż przywrócę pojmanych z tej ziemi, jako na początku, mówi Pan.

²⁰ Tak mówi Pan: Jeźli będziecie mogli złamać przymierze moje ze dniem, i przymierze moje z nocą, aby nie bywało dnia ani nocy czasu swego, ²¹ Tedy też przymierze moje złamane będzie z Dawidem, sługą moim, aby nie miał syna, któryby królował na stolicy jego, i z Lewitami kapłanami, aby nie byli sługami moimi.

¹¹ Bo tak mówi panujący Pan: Oto Ja, Ja szukać będę owiec moich, i pytać się za niemi.

³⁰ I dowiedzą się, żem Ja Pan, Bóg ich, z nimi, a oni lud mój, dom Izraelski, mówi panujący Pan. ³¹ Ale wy owce moje, owce pastwiska mego, wyście lud mój, a Jam Bóg wasz, mówi panujący Pan.

²⁰ Pokażesz się Jakóbowi prawdomównym, a miłosiernym Abrahamowi, jakoś przysiągł ojcom naszym ode dni dawnych.

⁷ Dobry jest Pan, i posila w dzień uciśnienia, a zna tych, którzy ufają w nim;

¹⁴ Zaśpiewaj, córko Syońska! wykrzykajcie, Izraelczycy! wesel się a raduj się ze wszystkiego serca, córko Jeruzalemska!

⁹ A Pan będzie królem nad wszystką ziemią; w on dzień będzie Pan jeden, i imię jego jedno.

⁵⁰ I którego miłosierdzie zostaje od narodu do narodu nad tymi, co się go boją.

³⁷ A gdy się już przybliżał tam, gdzie się spuszczają z góry oliwnej, poczęło wszystko mnóstwo uczniów radując się chwalić Boga głosem wielkim ze wszystkich cudów, które widzieli,

¹⁴ Jam jest on pasterz dobry i znam moje, a moje mię też znają. ¹⁵ Jako mię zna Ojciec i ja znam Ojca, i duszę moję kładę za owce. ¹⁶ A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni, i teć muszę przywieść; i głosu mego słuchać będą, a będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.

²⁶ Ale wy nie wierzycie; bo nie jesteście z owiec moich, jakom wam powiedział. ²⁷ Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną; ²⁸ A ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej.

³ A toć jest żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.

⁴⁶ A na każdy dzień trwając zgodnie w kościele i chleb łamiąc po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serdecznej. ⁴⁷ Chwaląc Boga i mając łaskę u wszystkiego ludu. A Pan przydawał zborowi na każdy dzień tych, którzy mieli być zbawieni.

²³ Albowiem przechadzając się i przypatrując waszym nabożeństwom, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznajomemu Bogu. Którego tedy nie znając chwalicie, tego ja wam opowiadam. ²⁴ Bo Bóg, który uczynił świat i wszystko, co na nim, ten będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w kościołach ręką uczynionych.

²⁸ Pilnujcież tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży, którego nabył przez własną krew. ²⁹ Boć ja to wiem, że po odejściu mojem wnijdą między was wilcy okrutni, którzy trzodzie folgować nie będą.

⁸ Bo powiadam, iż Jezus Chrystus był sługą obrzezki dla prawdy Bożej, aby potwierdził obietnice ojcom uczynione, ⁹ A poganie żeby za miłosierdzie chwalili Boga, jako napisano: Dlatego będę cię wysławiał między pogany i imieniowi twemu śpiewać będę. ¹⁰ I zasię mówi: Weselcie się poganie z ludem jego.

¹⁹ Azaż nie wiecie, iż ciało wasze jest kościołem Ducha Świętego, który w was jest, którego macie od Boga? a nie jesteście sami swoi; ²⁰ Albowiemeście drogo kupieni. Wysławiajcież tedy Boga w ciele waszym i w duchu waszym, które są Boże.

⁶ Ponieważ Bóg, który rzekł, aby się z ciemności światłość rozświeciła, ten się rozświecił w sercach naszych ku rozświeceniu (w nas) znajomości chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.

⁸ Aleć naonczas nie znając Boga, służyliście tym, którzy z przyrodzenia nie są bogowie. ⁹ A teraz poznawszy Boga, owszem i poznani będąc od Boga, jakoż się zaś nazad wracacie ku żywiołom mdłym i mizernym, którym zasię znowu służyć chcecie?

¹⁰ Albowiem czynem jego jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie ku uczynkom dobrym, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

⁴ Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się.

¹⁶ Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu. ¹⁷ A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przezeń.

² Ku nadziei żywota wiecznego, który obiecał przed czasy wiekuistemi ten, który nie kłamie, Bóg, a objawił czasów swoich,

¹³ Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego, ¹⁴ Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię. ¹⁵ A tak długo czekając, dostąpił obietnicy. ¹⁶ Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi końcem wszystkich sporów. ¹⁷ Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę, ¹⁸ Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,

¹⁵ Przetoż przez niego ofiarujmy Bogu ofiarę chwały ustawicznie, to jest owoce warg wyznawających imieniowi jego.

⁹ Ale wy jesteście rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości.

²⁵ Albowiemeście byli jako owce błądzące; ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.

¹⁹ Przetoż i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niechaj jemu, jako wiernemu Stworzycielowi, poruczają dusze swoje, dobrze czyniąc.

² Paście trzodę Bożą, która jest między wami, doglądając jej nie poniewolnie, ale dobrowolnie; nie dla sprośnego zysku, ale ochotnym umysłem: ³ Ani jako panując nad dziedzictwem Pańskiem, ale wzorami będąc trzody. ⁴ A gdy się okaże on książę pasterzy, odniesiecie niezwiędłą koronę chwały.

²⁰ A wiemy, iż Syn Boży przyszedł i dał nam zmysł, abyśmy poznali onego prawdziwego Boga, i jesteśmy w onym prawdziwym, to jest w Synu jego, Jezusie Chrystusie; tenci jest prawdziwy Bóg i żywot wieczny.