Job 11

PBG(i) 1 I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł: 2 Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony? 3 Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi? 4 Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi. 5 Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie: 6 Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej. 7 Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz? 8 Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz? 9 Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze. 10 Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie? 11 Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć? 12 Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek. 13 Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje; 14 Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich; 15 Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał. 16 Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz. 17 I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek. 18 I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz. 19 Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich. 20 Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.