Isaiah 42 [Ecce servus meus, suscipiam eum; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum: judicium gentibus proferet.

Clementine_Vulgate⁽ⁱ⁾ ¹ [Ecce servus meus, suscipiam eum; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum: judicium gentibus proferet. ² Non clamabit, neque accipiet personam, nec audietur vox ejus foris. ³ Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet: in veritate educet judicium. ⁴ Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra judicium; et legem ejus insulæ exspectabunt. ⁵ Hæc dicit Dominus Deus, creans cælos, et extendens eos; formans terram, et quæ germinant ex ea; dans flatum populo qui est super eam, et spiritum calcantibus eam: ⁶ Ego Dominus vocavi te in justitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te: et dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, ⁷ ut aperires oculos cæcorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris. ⁸ Ego Dominus, hoc est nomen meum; gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus. ⁹ Quæ prima fuerunt, ecce venerunt; nova quoque ego annuntio: antequam oriantur, audita vobis faciam.] ¹⁰ [Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus; insulæ, et habitatores earum. ¹¹ Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar: laudate, habitatores petræ; de vertice montium clamabunt. ¹² Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt. ¹³ Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir præliator suscitabit zelum; vociferabitur, et clamabit: super inimicos suos confortabitur.] ¹⁴ [Tacui semper, silui, patiens fui: sicut parturiens loquar; dissipabo, et absorbebo simul. ¹⁵ Desertos faciam montes et colles, et omne gramen eorum exsiccabo; et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam. ¹⁶ Et ducam cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam; ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta; hæc verba feci eis, et non dereliqui eos. ¹⁷ Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione, qui confidunt in sculptili; qui dicunt conflatili: Vos dii nostri. ¹⁸ Surdi, audite, et cæci, intuemini ad videndum. ¹⁹ Quis cæcus, nisi servus meus; et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi? quis cæcus, nisi qui venundatus est? et quis cæcus, nisi servus Domini? ²⁰ Qui vides multa, nonne custodies? qui apertas habes aures, nonne audies? ²¹ Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret. ²² Ipse autem populus direptus, et vastatus; laqueus juvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt; facti sunt in rapinam, nec est qui eruat; in direptionem, nec est qui dicat: Redde. ²³ Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et auscultet futura? ²⁴ Quis dedit in direptionem Jacob, et Israël vastantibus? nonne Dominus ipse, cui peccavimus? Et noluerunt in viis ejus ambulare, et non audierunt legem ejus. ²⁵ Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum; et combussit eum in circuitu, et non cognovit; et succendit eum, et non intellexit.]