Luke 16:22 Cross References - PBG

²² I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

³⁴ A gdy tam wszedł, jadł i pił, i rzekł: Obaczcie proszę onę przeklętą, a pogrzebcie ją; boć córką królewską jest. ³⁵ Tedy szedłszy, aby ją pogrzebli, nie znaleźli z niej jedno czaszkę z głowy, i nogi, i dłoni rąk.

¹³ Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój, ¹⁴ Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych; ¹⁵ Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem, ¹⁶ Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości? ¹⁷ Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę. ¹⁸ Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich, ¹⁹ Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

¹³ Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

³⁰ Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa. ³¹ Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci? ³² Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.

⁶ Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć? ⁷ Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się. ⁸ Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań. ⁹ (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.) ¹⁰ Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu. ¹¹ Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje. ¹² Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

¹⁶ Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela. ¹⁷ Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego. ¹⁸ Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego. ¹⁹ A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

¹⁸ Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie. ¹⁹ Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu. ²⁰ Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

¹¹ Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich. ¹² Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej.

³² Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

¹⁰ Tedym widział niezbożnych pogrzebionych, że się zaś nawrócili; ale którzy z miejsca świętego odeszli, przyszli w zapamiętanie w onem mieście, w którem dobrze czynili. I toć jest marność.

¹⁸ Wszyscy królowie narodów, cokolwiek ich było, pochowani są w sławie, każdy w domu swoim.

¹⁶ Co ty tu masz? albo kogo tu masz, żeś tu sobie wykował grób? Wykowałeś sobie na wysokiem miejscu grób swój, a wystawiłeś na skale przybytek swój?

¹ Sprawiedliwy ginie, a nikt tego do serca nieprzypuszcza; i mężowie pobożni schodzą, a nikt tego nie uważa, że przed przyjściem złego sprawiedliwy zebrany bywa; ² Że wschodzi do pokoju, a odpoczywa na łożu swojem, ktokolwiek chodzi w uprzejmości.

¹¹ A powiadam wam: Iż wiele ich od wschodu i od zachodu słońca przyjdzie, a usiądą za stołem z Abrahamem i z Izaakiem i z Jakóbem w królestwie niebieskiem.

³⁸ A rola jest świat, a dobre nasienie są synowie królestwa; ale kąkol są synowie onego złego; ³⁹ Nieprzyjaciel zasię, który go rozsiał, jestci dyjabeł, a żniwo jest dokonanie świata, a żeńcy są Aniołowie. ⁴⁰ Jako tedy zbierają kąkol, a palą go ogniem, tak będzie przy dokonaniu świata tego. ⁴¹ Pośle Syn człowieczy Anioły swoje, a oni zbiorą z królestwa jego wszystkie zgorszenia, i te, którzy nieprawość czynią; ⁴² I wrzucą je w piec ognisty, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. ⁴³ Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.

¹⁰ Patrzajcież, abyście nie gardzili żadnym z tych maluczkich; albowiem wam powiadam, iż Aniołowie ich w niebiesiech zawsze patrzą na oblicze Ojca mojego, który jest w niebiesiech.

³¹ I pośle Anioły swoje z trąbą głosu wielkiego, i zgromadzą wybrane jego od czterech wiatrów, od krajów niebios aż do krajów ich.

³⁶ Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał, a szkodowałby na duszy swojej?

²⁰ Ale mu rzekł Bóg: O głupi, tej nocy upomnę się duszy twojej od ciebie, a to, coś nagotował, czyjeż będzie?

²³ A był jeden z uczniów jego, który się był położył na łonie Jezusowem, ten, którego miłował Jezus.

²⁰ A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jezus, pozad idącego, który się też był położył przy wieczerzy na piersiach jego, i rzekł był: Panie! któryż jest ten, co cię wyda?

¹⁴ Izali wszyscy nie są duchami usługującymi, którzy na posługę bywają posłani dla tych, którzy zbawienie odziedziczyć mają?

¹⁴ Ponieważ tedy dzieci społeczność mają ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczył tego, który miał władzę śmierci, to jest dyjabła,

¹¹ Albowiem jako słońce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęła ona śliczność kształtu jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie.

²⁴ Który grzechy nasze na ciele swoim zaniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom sprawiedliwości żyli, którego sinością uzdrowieni jesteście.

¹³ I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.