Job 15:5 Cross References - PBG

⁵ Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

¹³ Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

²² Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy; ²³ Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się; ²⁴ Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

⁶ Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.

¹⁹ Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady. ²⁰ Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.

² Gdy przyszedł Doeg Edomczyk, i oznajmił Saulowi, mówiąc: Dawid przyszedł do domu Achimelechowego. ³ Przeczże się chlubisz ze złości, o mocarzu! miłosierdzie Boże trwa każdego dnia. ⁴ Złe rzeczy myśli język twój, jako brzytwa ostra czyniąc zdradę.

³ Skryj mię przed skrytą radą złośników, przed zbuntowaniem czyniących nieprawość.

² Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego. ³ Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

³ I naciągają języka swego do kłamstwa jako łuku swego, zmocnili się na ziemi, ale nie ku prawdzie; bo ze złego w złe postępują, a mnie nie znają, mówi Pan. ⁴ Każdy niech się strzeże bliźniego swego, a nie każdemu bratu dowierza; bo każdy brat jest na tem jakoby podszedł, a każdy bliźni zdradliwie postępuje. ⁵ Każdy też bliźniego swego oszukuje, a prawdy nie mówi; naucza języka swego mówić kłamstwo, źle czyniąc ustawają

⁸ Strzałą śmiertelną jest język ich, zdradę mówi; usty swemi o pokoju z przyjacielem swym mówi, ale w sercu swem zakłada nań sidła swoje.

²¹ Bo z wnętrzności serca ludzkiego pochodzą złe myśli, cudzołóstwa, wszeteczeństwa, mężobójstwa, ²² Kradzieże, łakomstwa, złości, zdrada, niewstyd, oko złe, bluźnierstwo, pycha, głupstwo.

⁴⁵ Człowiek dobry z dobrego skarbu serca swego wynosi rzeczy dobre, a zły człowiek ze złego skarbu serca swego wynosi rzeczy złe; albowiem z obfitości serca mówią usta jego.

²⁶ Jeźli kto między wami zda się być nabożnym, nie kiełznając języka swego, ale zwodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest.

⁵ Tak i język mały jest członek, wszakże bardzo się wynosi. Oto maluczki ogień, jako wielki las zapala! ⁶ I język jest ogień i świat niesprawiedliwości; takci jest postanowiony język między członkami naszemi, który szpeci wszystko ciało i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego. ⁷ Albowiem wszelkie przyrodzenie i dzikich zwierząt, i ptaków, i gadzin, i morskich potworów bywa okrócone i jest okrócone od ludzi; ⁸ Ale języka żaden z ludzi okrócić nie może, który jest nieokrócone złe i pełne jadu śmiertelnego.