Isaiah 24:16 Cross References - PBG

¹⁶ Od kończyn ziemi słyszymy piosnkę o sławie sprawiedliwego. Alem ja rzekł: Wychudłem, wychudłem, biada mnie! Przewrotni przewrotność broją, przewrotność, mówię, bez wszelkiego wstydu broją.

¹¹ Któż podobny tobie między bogami, Panie? któż jako ty wielmożny w świątobliwości, straszliwy w chwale, czyniący cuda?

⁸ Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

²⁷ Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki. ²⁸ Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów. ²⁹ Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami. ³⁰ Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą. ³¹ Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku. Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

¹⁰ Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą.

⁷ Ziemia także wyda urodzaj swój; niech nam błogosławi Bóg, Bóg nasz. Niech nam błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemi.

⁸ Będzie panował od morza aż do morza, i od rzeki aż do kończyn ziemi. ⁹ Przed nim padać będą mieszkający na pustyniach, a nieprzyjaciele jego proch lizać będą. ¹⁰ Królowie od morza i z wysep dary mu przyniosą; królowie Sebejscy i Sabejscy upominki oddadzą. ¹¹ I będą mu się kłaniać wszyscy królowie; wszystkie narody służyć mu będą.

³ Wspomniał na miłosierdzie swoje, i na prawdę swoję przeciw domowi Izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego.

¹⁵ I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.

¹ Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego. ² Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej, ³ A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza. ⁴ Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując. ⁵ Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich. ⁶ A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich; ⁷ I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali. ⁸ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi: ⁹ Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami. ¹⁰ Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem, ¹¹ Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili; ¹² Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował. ¹³ A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich. ¹⁴ Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał. ¹⁵ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi. ¹⁶ Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie. ¹⁷ Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają. ¹⁸ Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci. ¹⁹ Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich. ²⁰ Posyła słowo swe, i uzdrawia ich,a wybawia ich z grobu. ²¹ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi; ²² I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem. ²³ Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich: ²⁴ Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi. ²⁵ Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie. ²⁶ Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa. ²⁷ Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje. ²⁸ Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich. ²⁹ Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich. ³⁰ I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego. ³¹ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi. ³² Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą. ³³ Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę; ³⁴ Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają. ³⁵ Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód. ³⁶ I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu; ³⁷ Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju. ³⁸ Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza. ³⁹ Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem; ⁴⁰ Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej. ⁴¹ Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę. ⁴² To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe. ⁴³ Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?

¹⁶ Przetoż Pan, Pan zastępów, pośle na tłustych jego suchoty, a pod sławą jego z prędka się zapali, jako gwałtowny ogień;

⁴ I stanie się dnia onego, że umniejszona będzie sława Jakóbowa, a tłustość ciała jego schudnie.

² Widzenie srogie jest mi okazane. Przewrotny przewrotność broi, a pustoszyciel pustoszy. Przyciągnijże, Elamie! Oblęż, Medzie! Babilon; wszelkiemu wzdychaniu jego koniec uczynię.

¹⁵ Rozmnożyłeś naród; o Panie! rozmnożyłeś naród; uwielbionyś jest, acześ go był zapędził na wszystkie granice ziemi.

⁵ Dnia onego będzie Pan zastępów koroną ozdoby, i koroną sławy ostatkowi ludu swego,

¹ Biada tobie, który łupisz, chociażeś sam nie złupiony, i który zdradzasz, chociażeś sam nie był zdradzony! Gdy łupić przestaniesz, będziesz też złupiony; gdy zdradzać przestaniesz, będą cię też zdradzać.

²² Obejrzyjcież się na mię, abyście zbawione były wszystkie kończyny ziemi; bom Ja Bóg, a niemasz żadnego więcej. ²³ Przysiągłem sam przez się; wyszło z ust moich słowo sprawiedliwe, które się nazad nie wróci: Że się mnie kłaniać będzie wszelkie kolano, i przysięgać każdy język. ²⁴ Mówiąc: Tylko w Panu mam wszelką sprawiedliwość i siłę. Takowi aż do niego przyjdą; ale pohańbieni będą wszyscy, którzy się gniewem zapalają przeciwko niemu. ²⁵ W Panu usprawiedliwione będzie, i przechwalać się będzie wszystko nasienie Izraelskie.

⁸ Owszem aniś słyszał, aniś wiedział; ani się to w on czas doniosło ucha twego; bom wiedział, że zapewne wystąpisz, a że przestępcą będziesz zaraz z żywota matki twojej.

¹⁰ Wysmuknął Pan ramię świętobliwości swojej przed oczyma wszystkich narodów, aby oglądały wszystkie kończyny ziemi zbawienie Boga naszego.

²¹ Lud także twój, którzybykolwiek byli sprawiedliwi, na wieki odziedziczą ziemię; będą latoroślą szczepienia mego, dziełem rąk moich, abym w niem był uwielbiony.

¹⁹ I położę na nich znak, a poślę z tych, którzy zachowani będą, do narodów przy morzu do Pul i Lud, którzy ciągną łuk do Tubala, i do Jawanu, na wyspy dalekie, które nic o mnie nie słyszały, i nie widziały chwały mojej; i będą opowiadały chwałę moję między narodami. ²⁰ I przywiodę wszystkich braci waszych ze wszystkich narodów Panu w dary, na koniach i na wozach, i na lektykach, i na mułach, i na zawidnikach, na górę świętobliwości mojej do Jeruzalemu, mówi Pan, tak jako przynoszą synowie Izraelscy dar w naczyniu czystem do domu Pańskiego.

²⁰ Ponieważ jako żona przeniewierza się mężowi swemu, takeście mi się przeniewierzyli, o domie Izraelski! mówi Pan.

¹¹ Wielce zaiste wystąpił przeciwko mnie dom Izraelski i dom Judzki, mówi Pan.

¹ Sprawiedliwym zostaniesz, Panie! jeźli się z tobą rozpierać będę; a wszakże o sądach twoich z tobą mówić będę. Czemuż się droga niezbożnych szczęści? Czemuż spokojnie żyją wszyscy, którzy bardzo wystąpili przeciwko tobie?

⁶ Bo i bracia twoi i dom ojca twego przeniewierzyli się tobie, i ci także wołają za tobą pełnemi usty; ale nie wierzz im, choćby mówili z tobą po przyjacielsku.

² Ustawicznie w nocy płacze, a łzy jego na jagodach jego; niemasz, ktoby je cieszył ze wszystkich miłośników jego; wszyscy przyjaciele jego przeniewierzyli mu się, stali mu się nieprzyjaciołmi.

⁷ Wystąpili przeciwko Panu, bo synów cudzych napłodzili; a tak teraz pożre ich miesiąc z majętnościami ich.

⁷ Ale oni przestąpili przymierze moje, jako ludzkie, a temci wystąpili przeciwko mnie.

⁴ I stanie się a paść ich będzie w sile Pańskiej, i w sławie imienia Pana, Boga swego; i będą mieszkać, bo już wielmożnym będzie aż do granic ziemi.

³ Przeczże dopuszczasz, abym patrzył na nieprawość, i widział bezprawie, i zgubę, i gwałt przeciwko sobie? i przecz się znajduje ten, który swar i niezgodę roznieca?

²⁷ A tedy pośle Anioły swoje i zgromadzi wszystkie wybrane swoje od czterech wiatrów, od kończyn ziemi aż do kończyn nieba.

⁴⁷ Albowiem nam tak rozkazał Pan, mówiąc: Położyłem cię światłością poganom, abyś był zbawieniem aż do krajów ziemi.

³ A śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Barankową, mówiąc: Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o królu świętych!

⁵ I słyszałem Anioła wód mówiącego: Sprawiedliwyś jest, Panie! któryś jest i któryś był, i święty, żeś to rozsądził. ⁶ Ponieważ krew świętych i proroków wylewali, dałeś im też krew pić; bo tego są godni. ⁷ I słyszałem drugiego od ołtarza mówiącego: Zaiste, Panie, Boże wszechmogący! prawdziwe i sprawiedliwe są sądy twoje.

¹ Potemem słyszał wielki głos wielkiego ludu na niebie, mówiącego: Halleluja! Zbawienie i chwała, i cześć, i moc Panu, Bogu naszemu. ² Bo prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego, iż osądził wszetecznicę onę wielką, która kaziła ziemię wszeteczeństwem swojem i pomścił się krwi sług swoich z ręki jej. ³ I rzekli po wtóre: Halleluja! A dym jej wstępuje na wieki wieków. ⁴ I upadli dwadzieścia i czterej starcy, i czworo zwierząt, a pokłonili się Bogu siedzącemu na stolicy, mówiąc: Amen, Halleluja! ⁵ Tedy wyszedł głos z stolicy, mówiący: Chwalcie Boga naszego wszyscy słudzy jego i którzy się go boicie, i mali, i wielcy. ⁶ I słyszałem głos jako ludu wielkiego i jako głos wielu wód, i jako głos mocnych gromów, mówiących: Halleluja! iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący.