Genesis 5 Cross References - PBG

¹ Teć są księgi rodzajów Adamowych. W dzień, którego stworzył Bóg człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go. ² Mężczyznę i niewiastę stworzył je; i błogosławił im, i nazwał imię ich, człowiek, w dzień, którego są stworzeni. ³ I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoje, i na wyobrażenie swoje, i nazwał imię jego Set. ⁴ I było dni Adamowych po spłodzeniu Seta osiem set lat, i spłodził syny i córki. ⁵ A tak było wszystkich dni Adamowych, których żył, dziewięć set lat i trzydzieści, lat i umarł. ⁶ A Set żył sto lat i pięć lat, i spłodził Enosa. ⁷ I żył Set po spłodzeniu Enosa, osiem set lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki. ⁸ I było wszystkich dni Setowych dziewięć set lat, i dwanaście lat, i umarł. ⁹ A Enos żył dziewięćdziesiąt lat, i spłodził Kenana. ¹⁰ I żył Enos po spłodzeniu Kenana, osiem set lat, i piętnaście lat, i spłodził syny i córki. ¹¹ Było tedy wszystkich dni Enosowych dziewięć set lat, i pięć lat, i umarł. ¹² Kenan też żył siedemdziesiąt lat, i spłodził Mahalaleela. ¹³ I żył Kenan po spłodzeniu Mahalaleela osiem set lat, i czterdzieści lat, i spłodził syny i córki. ¹⁴ Było tedy wszystkich dni Kenanowych dziewięć set i dziesięć lat, i umarł. ¹⁵ A Mahalaleel żył sześćdziesiąt i pięć lat, i spłodził Jareda. ¹⁶ A po spłodzeniu Jareda, żył Mahalaleel osiem set lat i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki. ¹⁷ I było wszystkich dni Mahalaleelowych osiem set dziewięćdziesiąt i pięć lat, i umarł. ¹⁸ Żył też Jared sto sześćdziesiąt i dwa lata, i spłodził Enocha. ¹⁹ I żył Jared po spłodzeniu Enocha osiem set lat, i spłodził syny i córki. ²⁰ I było wszystkich dni Jaredowych dziewięć set sześćdziesiąt i dwa lat, i umarł. ²¹ A Enoch żył sześćdziesiąt lat, i pięć, i spłodził Matuzalema. ²² I chodził Enoch z Bogiem po spłodzeniu Matuzalema trzy sta lat, i spłodził syny i córki. ²³ I było wszystkich dni Enochowych trzy sta sześćdziesiąt i pięć lat. ²⁴ I chodził Enoch z Bogiem, a nie było go więcej, bo go wziął Bóg. ²⁵ I żył Matuzalem sto osiemdziesiąt i siedem lat, i spłodził Lamecha. ²⁶ I żył Matuzalem po spłodzeniu Lamecha siedem set osiemdziesiąt lat, i dwa lata, i spłodził syny i córki. ²⁷ I było wszystkich dni Matuzalemowych dziewięć set sześćdziesiąt i dziewięć lat, i umarł. ²⁸ A Lamech żył sto osiemdziesiąt i dwa lat, i spłodził syna. ²⁹ I nazwał imię jego Noe, mówiąc: Ten nas pocieszy z pracy naszej, i z roboty rąk naszych, z strony ziemi, którą Pan przeklął. ³⁰ Potem żył Lamech po spłodzeniu Noego, pięć set dziewięćdziesiąt lat i pięć, i spłodził syny i córki. ³¹ I było wszystkich dni Lamechowych siedem set siedemdziesiąt i siedem lat, i umarł. ³² A gdy było Noemu pięć set lat, spłodził Noe Sema, Chama, i Jafeta.

²⁶ Zatem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie nasze, według podobieństwa naszego; a niech panuje nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebieskim, i nad zwierzęty, i nad wszystką ziemią, i nad wszelkim płazem, płazającym się po ziemi. ²⁷ Stworzył tedy Bóg człowieka na wyobrażenie swoje; na wyobrażenie Boże stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył je.

²⁷ Stworzył tedy Bóg człowieka na wyobrażenie swoje; na wyobrażenie Boże stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył je. ²⁸ I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię; i czyńcie ją sobie poddaną; i panujcie nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkim zwierzem, który się rusza na ziemi.

⁴ Teć są zrodzenia niebios, i ziemi, gdy były stworzone, dnia, którego uczynił Pan Bóg ziemię i niebo.

¹⁵ Wziął tedy Pan Bóg człowieka, i postawił go w sadzie Eden, aby go sprawował, i aby go strzegł.

²³ I rzekł Adam: Toć teraz jest kość z kości moich, i ciało z ciała mego; dla tegoż będzie nazwana mężatką, bo ona z męża wzięta jest.

¹⁷ Zaś rzekł do Adama: Iżeś usłuchał głosu żony twojej, a jadłeś z drzewa tego, o któremem ci przykazał, mówiąc: Nie będziesz jadł z niego; przeklęta będzie ziemia dla ciebie, w pracy z niej pożywać będziesz po wszystkie dni żywota twego. ¹⁸ A ona ciernie i oset rodzić będzie tobie; i będziesz pożywał ziela polnego. ¹⁹ W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

¹⁹ W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

¹¹ Teraz tedy przeklętym będziesz na ziemi, która otworzyła usta swe, aby przyjęła krew brata twego z ręki twojej. ¹² Gdy będziesz sprawował ziemię, nie wyda więcej mocy swej tobie; tułaczem, i biegunem będziesz na ziemi.

¹⁷ I poznał Kain żonę swą, która poczęła, i porodziła Enocha; i zbudował miasto, i nazwał imię miasta tego imieniem syna swego, Enoch. ¹⁸ I urodził się Enochowi Irad, a Irad spłodził Mawiaela, a Mawiael spłodził Matusaela, a Matusael spłodził Lamecha.

²⁵ I poznał jeszcze Adam żonę swą, która urodziła syna, i nazwała imię jego Set, mówiąc: Dał mi Bóg inne potomstwo miasto Abla, którego zabił Kain. ²⁶ Setowi też urodził się syn, i nazwał imię jego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Pańskiego.

⁷ I żył Set po spłodzeniu Enosa, osiem set lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki. ⁸ I było wszystkich dni Setowych dziewięć set lat, i dwanaście lat, i umarł.

¹⁰ I żył Enos po spłodzeniu Kenana, osiem set lat, i piętnaście lat, i spłodził syny i córki. ¹¹ Było tedy wszystkich dni Enosowych dziewięć set lat, i pięć lat, i umarł.

¹³ I żył Kenan po spłodzeniu Mahalaleela osiem set lat, i czterdzieści lat, i spłodził syny i córki. ¹⁴ Było tedy wszystkich dni Kenanowych dziewięć set i dziesięć lat, i umarł. ¹⁵ A Mahalaleel żył sześćdziesiąt i pięć lat, i spłodził Jareda. ¹⁶ A po spłodzeniu Jareda, żył Mahalaleel osiem set lat i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki. ¹⁷ I było wszystkich dni Mahalaleelowych osiem set dziewięćdziesiąt i pięć lat, i umarł. ¹⁸ Żył też Jared sto sześćdziesiąt i dwa lata, i spłodził Enocha. ¹⁹ I żył Jared po spłodzeniu Enocha osiem set lat, i spłodził syny i córki.

¹⁹ I żył Jared po spłodzeniu Enocha osiem set lat, i spłodził syny i córki. ²⁰ I było wszystkich dni Jaredowych dziewięć set sześćdziesiąt i dwa lat, i umarł. ²¹ A Enoch żył sześćdziesiąt lat, i pięć, i spłodził Matuzalema. ²² I chodził Enoch z Bogiem po spłodzeniu Matuzalema trzy sta lat, i spłodził syny i córki.

²² I chodził Enoch z Bogiem po spłodzeniu Matuzalema trzy sta lat, i spłodził syny i córki. ²³ I było wszystkich dni Enochowych trzy sta sześćdziesiąt i pięć lat. ²⁴ I chodził Enoch z Bogiem, a nie było go więcej, bo go wziął Bóg.

²⁴ I chodził Enoch z Bogiem, a nie było go więcej, bo go wziął Bóg. ²⁵ I żył Matuzalem sto osiemdziesiąt i siedem lat, i spłodził Lamecha. ²⁶ I żył Matuzalem po spłodzeniu Lamecha siedem set osiemdziesiąt lat, i dwa lata, i spłodził syny i córki.

²⁶ I żył Matuzalem po spłodzeniu Lamecha siedem set osiemdziesiąt lat, i dwa lata, i spłodził syny i córki. ²⁷ I było wszystkich dni Matuzalemowych dziewięć set sześćdziesiąt i dziewięć lat, i umarł. ²⁸ A Lamech żył sto osiemdziesiąt i dwa lat, i spłodził syna. ²⁹ I nazwał imię jego Noe, mówiąc: Ten nas pocieszy z pracy naszej, i z roboty rąk naszych, z strony ziemi, którą Pan przeklął. ³⁰ Potem żył Lamech po spłodzeniu Noego, pięć set dziewięćdziesiąt lat i pięć, i spłodził syny i córki.

³⁰ Potem żył Lamech po spłodzeniu Noego, pięć set dziewięćdziesiąt lat i pięć, i spłodził syny i córki. ³¹ I było wszystkich dni Lamechowych siedem set siedemdziesiąt i siedem lat, i umarł. ³² A gdy było Noemu pięć set lat, spłodził Noe Sema, Chama, i Jafeta.

⁸ Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pańskich. ⁹ Teć są rodzaje Noego: Noe mąż sprawiedliwy, doskonałym był za wieku swego; z Bogiem chodził Noe.

⁹ Teć są rodzaje Noego: Noe mąż sprawiedliwy, doskonałym był za wieku swego; z Bogiem chodził Noe. ¹⁰ I spłodził Noe trzech synów, Sema, Chama, i Jafeta.

¹³ Onegoż dnia wszedł Noe i Sem i Cham i Jafet, synowie Noego, i żona Noego, i trzy żony synów jego z nim do korabia.

²³ Tak wygładził Bóg wszystko stworzenie, które było na ziemi, od człowieka aż do bydlęcia, aż do gadziny, i aż do ptastwa niebieskiego, wygładzone są z ziemi, i został tylko Noe i którzy z nim byli w korabiu.

¹ I błogosławił Bóg Noego, i syny jego, i rzekł im: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię.

⁷ A wy rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, rozpładzajcie się na ziemi, i mnóżcie się na niej.

¹⁸ A byli synowie Noego, którzy wyszli z korabia, Sem, i Cham, i Jafet; a Cham jest ojcem Chanaan. ¹⁹ Ci trzej synowie Noego, przez które się napełniła ludem wszystka ziemia.

²² A ujrzawszy Cham, ojciec Chanaanów, nagość ojca swego, oznajmił to dwom braciom swoim na dworze. ²³ Tedy wziąwszy Sem i Jafet szatę, a włożywszy ją oba na ramiona swe, szli wspak, i zakryli nagość ojca swego; a oblicza ich odwrócone były, że nagości ojca swego nie widzieli. ²⁴ A ocuciwszy się Noe z wina swego, gdy się dowiedział, co mu uczynił syn jego młodszy, rzekł:

²⁴ A ocuciwszy się Noe z wina swego, gdy się dowiedział, co mu uczynił syn jego młodszy, rzekł: ²⁵ Przeklęty Chanaan, sługą sług braci swojej będzie. ²⁶ Rzekł też: Błogosławiony Pan Bóg Semów, a niech będzie Chanaan sługą ich. ²⁷ Niech rozszerzy Bóg Jafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych a niech Chanaan sługą ich.

¹ Teć są rodzaje synów Noego, Sema, Chama i Jafeta, którym się narodziło synów po potopie.

²¹ A Semowi, ojcu wszystkich synów Heberowych, bratu Jafeta starszego, urodzili się synowie.

³² Teć są domy synów Noego, według pokolenia ich, i w narodziech ich, i od nich rozdzielone są narody na ziemi po potopie.

¹² Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha.

¹ A gdy już było Abramowi dziewięćdziesiąt lat i dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi, i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący; chodź przed obliczem mojem, a bądź doskonały.

⁴⁰ Tedy mi odpowiedział: Pan, przed któregom ja obliczem chodził, pośle Anioła swego z tobą, i poszczęści drogę twoję; a weźmiesz żonę synowi memu z rodziny mojej, i z domu ojca mego.

³⁰ A wróciwszy się do braci swej, rzekł: Pacholęcia nie masz, a ja dokąd? ja dokąd pójdę?

³⁶ I rzekł im Jakób, ojciec ich: Osierociliście mię, Józefa nie masz, i Symeona nie masz, a Benjamina weźmiecie; na mię się to wszystko złe zwaliło.

¹⁵ I błogosławił Józefowi, mówią: Bóg, przed którego obliczem chodzili ojcowie moi, Abraham i Izaak, Bóg który mię żywił od młodości mojej aż do dnia tego;

⁴ Tedy rzekł Pan do Mojżesza: Oto, Ja, spuszczę wam, jako deszcz chleb z nieba, i będzie wychodził lud, a będzie zbierał, coby dość było na każdy dzień, abym go doświadczył, będzieli chodził w zakonie moim, czyli nie.

¹² I będę chodził między wami, a będę wam za Boga, a wy mnie będziecie za lud.

³³ Wszelką też drogą, którą wam przykazał Pan, Bóg wasz, chodzić będziecie, abyście żyli, i dobrze się wam działo, i żebyście przedłużyli dni swoje na ziemi, którą posiądziecie.

⁴ Pana, Boga waszego, naśladujcie, i onego się bójcie, a przykazań jego strzegąc, i głosu jego słuchając, służcie mu, i przy nim trwajcie.

⁹ Wystawi cię Pan sobie za lud święty, jakoć przysiągł, jeźli przestrzegać będziesz przykazań Pana, Boga twego, i będziesz chodził drogami jego.

²⁰ A miłował Pana, Boga twego, i posłuszny był głosowi jego, i przy nim trwał; albowiem on jest żywotem twoim, i przedłużeniem dni twoich, żebyś mieszkał na ziemi, o którą przysiągł Pan ojcom twoim, Abrahamowi, Izaakowi, i Jakóbowi, iż im ją dać miał.

¹⁴ Wszyscy umieramy, a jesteśmy jako wody rozlane po ziemi, które nie mogą być zebrane; lecz jemu Bóg nie odjął żywota, ale pewnie umyślił, aby nie wyganiał od siebie wygnańca.

⁴ Żeby utwierdził Pan słowo swoje, które rzekł do mnie, mówiąc: Jeźli będą strzedz synowie twoi drogi swej, chodząc przedemną w prawdzie, ze wszystkiego serca swego, i ze wszystkiej duszy swojej, tedy nie będzie wytracony po tobie mąż z stolicy Izrael skiej.

¹ I stało się, gdy miał wziąć Pan Elijasza w wichrze do nieba, że wyszedł Elijasz z Elizeuszem z Galgal.

¹¹ I stało się, gdy oni przecię szli rozmawiając, oto wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwóch. I wstąpił Elijasz w wichrze do nieba.

³ Proszę, o Panie! wspomnij teraz, żem chodził przed tobą w prwadzie, i w sercu całem, czyniąc to, co dobrego jest w oczach twoich. I płakał Ezechyjasz płaczem wielkiem.

¹ Adam, Set, Enos.

¹ Adam, Set, Enos. ² Kienan, Mahalaleel, Jared.

² Kienan, Mahalaleel, Jared. ³ Eonch, Matusalem, Lamech.

³ Eonch, Matusalem, Lamech. ⁴ Noe, Sem, Cham, i Jafet. ⁵ Synowie Jafetowi: Gomer, i Magog, i Madaj, i Jawan, i Tubal, i Mesech, i Tyras, ⁶ A synowie Gomerowi: Aschenaz, i Ryfat, i Togorma. ⁷ Synowie też Jawanowi: Elisa, i Tarsys, Cytym, i Dodanin. ⁸ Synowie Chamowi: Chus i Misraim, Put i Chanaan. ⁹ A synowie Chusowi: Seba, i Hewila, i Sabta, i Regma, i Sabtacha; a synowie Regmy: Seba i Dedan. ¹⁰ Spłodził też Chus Neroda; ten począł być możnym na ziemi. ¹¹ Misraim też spłodził Ludyma, i Hananima, i Laubima, i Naftuhyma, ¹² I Patrusyma, i Chasłuchyma, (z których poszli Filistynowie) i Kaftoryma. ¹³ Potem Chanaan spłodził Sydona, pierworodnego swego, i Hetejczyka. ¹⁴ I Jebuzejczyka, i Amorejczyka, i Giergiezejczyka, ¹⁵ I Hewejczyka, i Archajczyka, i Symejczyka, ¹⁶ I Aradejczyka, i Samarejczyka, i Chamatejczyka. ¹⁷ Synowie Semowi: Elam, i Assur, i Arfachsad, i Lud, i Aram, i Chus, i Hul, i Gieter, i Mesech. ¹⁸ A Arfachsad spłodził Selecha, a Selech spłodził Hebera. ¹⁹ A Heberowi urodzili się dwaj synowie, z których jednemu imię było Faleg, przeto, że za jego czasów rozdzielona jest ziemia; a imię brata jego Jektan. ²⁰ A Jektan spłodził Elmodada, i Salefa, i Hassarmota, i Jarecha, ²¹ I Adorama, i Uzala, i Dekla, ²² I Hebala, i Abimaela, i Sebaja, ²³ I Ofira, i Hewila, i Jobaba. Ci wszyscy byli synowie Jektanowi. ²⁴ Sem, Arfachsad, Selech. ²⁵ Heber, Peleg, Rechu, ²⁶ Sarug, Nachor, Tare, ²⁷ Abram; ten jest Abraham. ²⁸ Synowie Abrahamowi: Izaak i Ismael.

⁴ Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¹⁴ Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty? ¹⁵ Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego. ¹⁶ Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

⁴ Jakoż tedy nędzny człowiek usprawiedliwiony być może przed Bogiem? albo jako może być czysty urodzony z niewiasty?

²³ Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

² Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze. ³ Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

⁸ Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.

¹¹ Ale ja w niewinności mojej chodzę: odkupże mię, a zmiłuj się nademną.

⁷ Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się. ⁸ Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań. ⁹ (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.) ¹⁰ Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

⁵ Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.

¹³ Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam. Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.

¹¹ Naucz mię, Panie, drogi twojej, abym chodził w prawdzie twojej, a ustanów serce moje w bojaźni imienia twego;

⁴⁸ Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?

¹⁰ Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

⁹ Będę chodził ustawicznie przed oblicznością Pańską w ziemi żyjących.

³ Oto dziatki są dziedzictwem od Pana, a płód żywota nagrodą.

¹ Pieśń stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

¹² Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.

²⁹ To tylko obacz, com znalazł, że stworzył Bóg człowieka dobrego; ale oni udali się za rozmaitemi myślami. Któż może z mądrym porównać? a kto może wyłożyć każdą rzecz?

⁵ Boć ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczem nie wiedzą, i nie mają więcej żadnej zapłaty, gdyż w zapamiętanie przyszła pamiątka ich.

⁸ Na każdy czas niech będą szaty twoje białe, a olejku na głowie twojej niech się nie przebiera.

¹ Pamiętaj tedy na stworzyciela swego we dni młodości twojej, pierwej niżeli nastaną złe dni, i nadejdą lata, o których rzeczesz: Nie podobają mi się.

⁵ Nawet i wysokiego miejsca bać się będą, i będą się lękać na drodze, gdy zakwitnie migdałowe drzewo, także i szarańcza będzie mu ciężka, i żądza go ominie; bo człowiek idzie do domu wiecznego, a płaczący po ulicach chodzić będą,

⁷ I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

⁴ Pociągnijże mię, a pobieżymy za toba. Wprowadził mię król do pokojów swoich; przetoż się w tobie radować i weselić będziemy milości twoje raczej niż wino; bo uprzejmi milują cię.

⁹ Bo to jest u mnie, co przy potopie Noego; jakom przysiągł, że się więcej nie będą rozlewać wody Noego po ziemi: takem przysiągł, że się nie rozgniewam na cię, ani cię zgromię.

¹⁵ Tak mówi Pan: Głos w Rama słyszany jest, narzekanie i płacz bardzo gorzki; Rachel płacząca synów swoich nie dała się pocieszyć po synach swoich, przeto, że ich niemasz.

¹⁴ Choćby byli w pośrodku niej ci trzej mężowie, Noe, Danijel i Ijob, oni w sprawiedliwości swojej wybawiliby dusze swe, mówi panujący Pan.

²⁰ Że choćby Noe, Danijel i Ijob byli w pośrodku jej, jako żyję Ja, mówi panujący Pan, żadną miarąby ani syna ani córki nie wybawili, oniby tylko w sprawiedliwości swojej wybawili dusze swe.

⁴ Oto dusze wszystkie moje są, jako dusza ojcowska tak i dusza synowska moje są; dusza, która grzeszy, ta umrze.

⁹ Kto mądry, niech to zrozumie, a kto roztropny, niech to pozna; bo drogi Pańskie są proste, a sprawiedliwi po nich chodzić będą, ale przestępcy na nich upadną.

³ Izali dwa społem pójdą nie zgodziwszy się?

⁵ Bo wszystkie narody chodzić będą, każdy w imieniu boga swego; ale my chodzić będziemy w imieniu Pana, Boga naszego, na wieki wieków.

⁸ Oznajmił ci człowiecze, co jest dobrego, i czegoż Pan chce po tobie; tylko abyś czynił sąd, a miłował miłosierdzie i pokornie chodził z Bogiem twoim.

⁶ Zakon prawdy był w ustach jego, a nieprawość nie była znaleziona w wargach jego; chodził zemną w pokoju i w prawości, i wielu odwrócił od nieprawości.

¹⁵ Bo azaż nie uczynił jednym, choć mu jeszcze ducha zbywało? A czemuż jednym? aby szukali nasienia Bożego; a tak strzeżcie ducha swego, a z żoną młodości swojej się zdradliwie nie obchodźcie;

¹ Księga o rodzie Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego.

¹⁸ Głos w Ramie słyszany jest, lament, i płacz, i narzekanie wielkie: Rachel płacząca synów swoich nie dała się pocieszyć, przeto, że ich nie masz.

⁴ A on odpowiadając rzekł im: Nie czytaliście, iż ten, który stworzył na początku człowieka, mężczyznę i niewiastę uczynił je?

³⁷ Ale jako było za dni Noego, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.

⁶ Aleć od początku stworzenia mężczyznę i niewiastę uczynił je Bóg.

⁶ A byli oboje sprawiedliwymi przed obliczem Bożem, chodząc we wszystkich przykazaniach i usprawiedliwieniach Pańskich bez nagany.

³⁵ A odpowiadając Anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zacieni cię; przetoż i to, co się z ciebie święte narodzi, nazwane będzie Synem Bożym.

³⁶ Syna Kainowego, syna Arfaksadowego, syna Semowego, syna Noego, syna Lamechowego,

³⁶ Syna Kainowego, syna Arfaksadowego, syna Semowego, syna Noego, syna Lamechowego, ³⁷ Syna Matusalemowego, syna Enochowego, syna Jaredowego, syna Malaleelowego, syna Kainanowego,

³⁷ Syna Matusalemowego, syna Enochowego, syna Jaredowego, syna Malaleelowego, syna Kainanowego, ³⁸ Syna Enosowego, syna Setowego, syna Adamowego, syna Bożego.

²⁶ A jako było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna człowieczego. ²⁷ Jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali aż do onego dnia, którego wszedł Noe do korabia, i przyszedł potop, a wytracił wszystkie.

⁴³ A Jezus mu rzekł: Zaprawdę powiadam tobie, dziś ze mną będziesz w raju.

⁶ Co się narodziło z ciała, ciało jest, a co się narodziło z Ducha, duch jest.

³¹ A tak zbory po wszystkiej Judzkiej ziemi i Galilei, i Samaryi miały pokój, budując się i chodząc w bojaźni Pańskiej, a przez pociechę Ducha Świętego rozmnażały się.

²⁶ I uczynił z jednej krwi wszystek naród ludzki, aby mieszkał po wszystkiem obliczu ziemi, zamierzywszy przedtem rozrządzone czasy i zamierzone granice mieszkania ich;

¹² Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

¹² Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. ¹³ Albowiem aż do zakonu grzech był na świecie; ale grzech nie bywa przyczytany, gdy zakonu nie masz. ¹⁴ Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie zgrzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem onego, który miał przyjść.

¹ Przetoż teraz żadnego potępienia nie masz tym, który będąc w Chrystusie Jezusie nie według ciała chodzą, ale według Ducha.

¹⁷ Jednak jako każdemu udzielił Bóg, jako każdego powołał Pan, tak niech postępuje; a takci we wszystkich zborach stanowię.

⁷ Albowiem mąż nie ma nakrywać głowy, gdyż jest wyobrażeniem i chwałą Bożą; ale niewiasta jest chwałą mężową.

²¹ Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. ²² Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą.

³⁹ Nie każde ciało jest jednakiem ciałem; ale inszeć jest ciało ludzkie, a insze ciało bydlęce, insze rybie, a insze ptasze.

¹⁸ Lecz my wszyscy, którzy odkrytem obliczem na chwałę Pańską, jako w zwierciadle patrzymy, w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Pańskiego.

¹⁶ A co za zgoda kościoła Bożego z bałwanami? Albowiem wy jesteście kościołem Boga żywego, tak jako mówi Bóg: Będę mieszkał w nich i będę się przechadzał w nich, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.

³ Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.

²⁴ I oblekli się w onego nowego człowieka, który według Boga stworzony jest w sprawiedliwości i w świętobliwości prawdy.

¹⁵ Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.

¹⁰ Abyście chodzili przystojnie przed Panem ku wszelkiemu jego upodobaniu, w każdym uczynku dobrym owoc przynosząc i rosnąc w znajomości Bożej,

¹⁰ A oblekliście nowego tego, który się odnawia w znajomość, podług obrazu tego, który go stworzył.

⁵ Mądrze chodźcie przed obcymi, czas odkupując.

¹² I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.

¹ A dalej mówiąc, bracia! prosimy was i napominamy przez Pana Jezusa, jakoście przyjęli od nas, jakobyście sobie mieli postępować i Bogu się podobać, (), abyście tem więcej obfitowali;

³ Który będąc jasnością chwały i wyrażeniem istności jego, i zatrzymując wszystkie rzeczy słowem mocy swojej, oczyszczenie grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na prawicy majestatu na wysokościach,

²⁷ A jako postanowiono ludziom raz umrzeć, a potem będzie sąd:

⁵ Wiarą Enoch jest przeniesiony, aby nie oglądał śmierci i nie jest znaleziony, przeto że go Bóg przeniósł; albowiem pierwej niż jest przeniesiony, miał świadectwo, że się podobał Bogu. ⁶ A bez wiary nie można podobać się Bogu; albowiem ten, co przystępuje do Boga, wierzyć musi, że jest Bóg, a że nagrodę daje tym, którzy go szukają. ⁷ Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

⁹ A nadto cielesnych ojców naszych mieliśmy, którzy nas karali, a baliśmy się ich; zaż daleko więcej nie mamy być poddani Ojcu duchów, abyśmy żyli?

²⁰ Którzy niekiedy nieposłuszni byli, gdy raz oczekiwała Boża cierpliwość za dni Noego, kiedy korab gotowano, w którym mało (to jest ośm) dusz zachowane są w wodzie.

⁵ Także i pierwszemu światu nie przepuścił, ale Noego samoósmego, kaznodzieję sprawiedliwości, zachował, przywiódłszy potop na świat niepobożnych;

⁷ A jeźli w światłości chodzimy, jako on jest w światłości, społeczność mamy między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.

¹⁴ A prorokował też o nich siódmy od Adama Enoch, mówiąc: Oto Pan idzie z świętymi tysiącami swoimi, ¹⁵ Aby uczynił sąd wszystkim i karał wszystkich niezbożników między nimi ze wszystkich niepobożności ich, które niezbożnie płodzili i ze wszystkich przykrości, które mówili przeciwko niemu niezbożni grzesznicy.