Job 3:3-16 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

PBG⁽ⁱ⁾ ³ Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna! ⁴ Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością! ⁵ Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna! ⁶ Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła! ⁷ Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej! ⁸ Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój! ⁹ Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej! ¹⁰ Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich. ¹¹ Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął? ¹² Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi? ¹³ Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój, ¹⁴ Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych; ¹⁵ Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem, ¹⁶ Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?