BGB
(i)
7 ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆς λεγούσης μοι ‘Ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε.’
8 Εἶπον δέ ‘Μηδαμῶς, Κύριε, ὅτι κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου.’
9 Ἀπεκρίθη δὲ «ἐκ δευτέρου» ⇔ φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ‘Ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου.’