Psalms 94:12 Cross References - PBG

¹² Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.

⁵ Poznajże tedy w sercu swem, że jako ćwiczy człowiek syna swego, tak Pan, Bóg twój, ćwiczy ciebie.

¹⁷ Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

¹⁶ Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje, ¹⁷ Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął; ¹⁸ Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił. ¹⁹ Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą. ²⁰ Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny. ²¹ Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było; ²² I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących. ²³ Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego: ²⁴ Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie. ²⁵ I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

⁶⁷ Pierwej niżem się był uniżył, błądziłem; ale teraz wyroku twego przestrzegam.

⁷¹ Jest mi to ku dobremu, żem był utrapiony, abym się nauczył ustaw twoich.

¹¹ Synu mój! karania Pańskiego nie odrzucaj, i nie uprzykrzaj sobie ćwiczenia jego. ¹² Bo kogo Pan miłuje, tego karze, a to jako ojciec, który się w synu kocha.

⁹ Głos Pański na miasto woła: (ale roztropny sam się ogląda na imię twoje, o Boże!) Słuchajcież o rózdze, i kto ją postanowił.

³² Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli potępieni.

⁵ Czyliście zapamiętali napominania, które wam jako synom mówi: Synu mój, nie lekceważ sobie kaźni Pańskiej, a nie trać serca, gdy od niego bywasz karany; ⁶ Albowiem kogo Pan miłuje, tego karze, a smaga każdego, którego za syna przyjmuje. ⁷ Jeźli znosicie karanie, Bóg się wam ofiaruje jako synom; albowiem któryż jest syn, którego by ojciec nie karał? ⁸ A jeźli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, tedy jesteście bękartami, a nie synami. ⁹ A nadto cielesnych ojców naszych mieliśmy, którzy nas karali, a baliśmy się ich; zaż daleko więcej nie mamy być poddani Ojcu duchów, abyśmy żyli? ¹⁰ Albowiem oni na mało dni, jako się im zdało, nas karali; ale ten ku pożytkowi naszemu na to, abyśmy byli uczestnikami świętobliwości jego. ¹¹ A wszelkie karanie, gdy przytomne jest, nie zda się być wesołe, ale smutne; lecz potem owoc sprawiedliwości spokojny przynosi tym, którzy są przez nie wyćwiczeni.

¹⁹ Ja którychkolwiek miłuję, strofuję i karzę. Bądź tedy gorliwym, a pokutuj.