Psalms 119:42 Cross References - PBG

⁴² Tak abym odpowiedź mógł dać samą rzeczą temu, który mi urąga, gdyż ufam w słowie twojem.

¹² Gdy się wypełnią dnia twoje, i zaśniesz z ojcy twoimi, wzbudzę nasienie twoje po tobie, które wynijdzie z żywota twego, a umocnię królestwo jego; ¹³ On zbuduje dom imieniowi memu, a Ja utwierdzę stolicę królestwa jego aż na wieki. ¹⁴ Ja mu będę za ojca, a on mi będzie za syna, który gdy wystąpi, skarzę go rózgą ludzką, i plagami synów człowieczych. ¹⁵ Lecz miłosierdzie moje nie będzie odjęte od niego, jakom je odjął od Saula, któregom odrzucił przed twarzą twoją. ¹⁶ I będzie utwierdzony dom twój, i królestwo twoje aż na wieki przed tobą, a stolica twoja będzie trwała aż na wieki.

⁷ I tak mówił Semej, złorzecząc mu: Wynijdź, wynijdź mężu krwi, i mężu niezbożny. ⁸ Obrócił na cię Pan wszystkę krew domu Saulowego, na któregoś miejscu królował, a podał Pan królestwo w ręce Absaloma, syna twego; a otoś ty we złem twojem, boś jest mężem krwi.

¹⁸ Przeprawili też prom, aby przewieziono czeladź królewską, a iżby uczyniono, coby mu się najlepiej podobało; a Semej, syn Giery, upadł przed królem, gdy się przeprawił przez Jordan, ¹⁹ I rzekł do króla: Nie przyczytaj mi, panie mój, nieprawości, ani wspominaj, co lekkomyślnie uczynił sługa twój onegoż dnia, gdy wyszedł król, pan mój, z Jeruzalemu, aby to miał przypuszczać król do serca swego; ²⁰ Albowiem zna sługa twój, żem zgrzeszył; a otom dziś przyszedł pierwej niż kto ze wszystkiego domu Józefowego, abym zajechał drogę królowi, panu memu.

³ Ale Bóg rzekł do mnie: Nie będziesz budował domu imieniowi memu, przeto żeś mąż waleczny, i rozlewałeś krew. ⁴ Ale obrał mię Pan, Bóg Izraelski, ze wszystkiego domu ojca mego, abym był królem nad Izraelem na wieki; bo z Judy obrał księcia, a z narodu Judzkiego dom ojca mego; i z synów ojca mego upodobał mię sobie za króla nad wszystkim Izraelem. ⁵ A ze wszystkich synów moich (bo mi wiele synów Pan dał) obrał Salomona, syna mego, aby siedział na stolicy królestwa Pańskiego nad Izraelem. ⁶ I mówił do mnie: Salomon, syn twój, ten zbydyje dom mój, i przysionki moje; albowiemem go sobie obrał za syna, a Ja mu będę za ojca.

² Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.

¹⁰ Rzekę Bogu, skale mojej: Przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?

⁴ Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

¹⁰ Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną. ¹¹ Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

¹⁰ Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem, ¹¹ Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.

¹⁹ Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz. ²⁰ W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu. ²¹ Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go. ²² Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go. ²³ Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go. ²⁴ Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę. ²⁵ Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego. ²⁶ I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego. ²⁷ On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego, ²⁸ Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi. ²⁹ Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim. ³⁰ I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios. ³¹ Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili; ³² Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali: ³³ Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich. ³⁴ Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej. ³⁵ Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię. ³⁶ Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi, ³⁷ A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;

²⁵ Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

⁴⁹ Wspomnij na słowo wyrzeczone do sługi twego, któremeś mię ubezpieczył.

⁷⁴ Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

⁸¹ Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

¹¹ Bądź mądrym, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, któryby mi urągał.

⁴⁰ I mówiąc: Ty, co rozwalasz kościół, a w trzech dniach budujesz go, ratuj samego siebie; jeźliś jest Syn Boży, zstąp z krzyża. ⁴¹ Także i przedniejsi kapłani z nauczonymi w Piśmie, i z starszymi, naśmiewając się, mówili: ⁴² Inszych ratował, a samego siebie ratować nie może; jeźliż jest król Izraelski, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy mu. ⁴³ Dufał w Bogu, niechże go teraz wybawi, jeźli się w nim kocha; boć powiedział: Jestem Synem Bożym.

⁶³ Mówiąc: Panie! wspomnieliśmy, iż on zwodziciel powiedział, gdy jeszcze żyw był: Po trzech dniach zmartwychwstanę.

²⁵ Przetoż bądźcie dobrej myśli, mężowie! albowiem wierzę Bogu, że tak będzie, jako mi powiedziano.