Proverbs 24:30 Cross References - PBG

³⁰ Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

⁸ Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

²⁷ Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.

¹⁷ Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

²⁵ Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.

⁴² To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

⁶ Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości; ⁷ Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana, ⁸ Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję. ⁹ Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego? ¹⁰ Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał. ¹¹ A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny. ¹² Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust; ¹³ Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi; ¹⁴ Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa. ¹⁵ Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia. ¹⁶ Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego; ¹⁷ Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną; ¹⁸ Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu; ¹⁹ Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.

³² Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.

¹³ W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

¹¹ Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

¹ Potemem się obrócił i ujrzałem wszystkie uciski, które się dzieją pod słońcem, a oto widziałem łzy uciśnionych, którzy nie mają pocieszyciela, ani mocy, aby uszli rąk tych, którzy ich ciemiężą; a nie mają, mówię, pocieszyciela. ² Dlategom ja umarłych, którzy już zeszli, więcej chwalił, niżeli żywych, którzy jeszcze aż dotąd żyją. ³ Owszem szczęśliwy jest nad tych obydwóch ten, który jeszcze nie był, który nie widział nic złego, które się dzieje pod słońcem. ⁴ Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha. ⁵ Głupi składa ręce swe, a je ciało swoje. ⁶ Lepsza jest pełna garść z pokojem, niżeli obie garści pełne z pracą i z udręczeniem ducha. ⁷ Znowu obróciwszy się ujrzałem drugą marność pod słońcem. ⁸ Jest kto samotny, niemając żadnego, ani syna, ani brata, a wżdy niemasz końca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mogą się nasycić bogactwem. Nie myśli: Komuż ja pracuję, tak że i żywotowi swemu ujmuję dobrego. I toć jest marność, i ciężkie udręc zenie.

¹⁵ Tom wszystko widział za dni marności mojej: Bywa sprawiedliwy, który ginie z sprawiedliwością swoją; także bywa niezbożnik, który długo żyje we złości swojej.

⁹ Tom wszystko widział, gdym przyłożył serce swoje do tego wszystkiego, co się pod słońcem dzieje; widziałem ten czas, którego panuje człowiek nad człowiekiem na jego złe. ¹⁰ Tedym widział niezbożnych pogrzebionych, że się zaś nawrócili; ale którzy z miejsca świętego odeszli, przyszli w zapamiętanie w onem mieście, w którem dobrze czynili. I toć jest marność. ¹¹ Bo iż nie zaraz wychodzi dekret na złe sprawy, przetoż na tem jest wszystko serce synów ludzkich, aby czynili złe rzeczy.