Psalms 38 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. ^{2 3} Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est. ⁴ Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis. ⁵ Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. ⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. ⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. ⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est. ⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me. ¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti; ¹¹ amove a me plagas tuas. ¹² A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo. ¹³ Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei. ¹⁴ Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.] ^{15 16 17 18 19 20 21 22}

¹⁸ Si quis de carnibus victimæ pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio, nec proderit offerenti: quin potius quæcumque anima tali se edulio contaminaverit, prævaricationis rea erit.

¹⁵ cujus manus fuit adversum eos, ut interirent de castrorum medio.

¹⁹ timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus, delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice.

³⁵ Mea est ultio, et ego retribuam in tempore, ut labatur pes eorum: juxta est dies perditionis, et adesse festinant tempora.

¹³ si eos expectare velitis donec crescant, et annos pubertatis impleant, ante eritis vetulæ quam nubatis. Nolite, quæso, filiæ meæ: quia vestra angustia magis me premit, et egressa est manus Domini contra me.

⁶ Aggravata est autem manus Domini super Azotios, et demolitus est eos: et percussit in secretiori parte natium Azotum, et fines ejus. Et ebullierunt villæ et agri in medio regionis illius, et nati sunt mures et facta est confusio mortis magnæ in civitate.

¹¹ Miserunt itaque et congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum: qui dixerunt: Dimittite arcam Dei Israël, et revertatur in locum suum, et non interficiat nos cum populo nostro.

⁹ Et aspicietis: et si quidem per viam finium suorum ascenderit contra Bethsames, ipse fecit nobis hoc malum grande: sin autem, minime: sciemus quia nequaquam manus ejus tetigit nos, sed casu accidit.

²⁷ Porro Jonathas non audierat cum adjuraret pater ejus populum: extenditque summitatem virgæ quam habebat in manu, et intinxit in favum mellis: et convertit manum suam ad os suum, et illuminati sunt oculi ejus. ²⁸ Respondensque unus de populo, ait: Jurejurando constrinxit pater tuus populum, dicens: Maledictus vir qui comederit panem hodie. (Defecerat autem populus.) ²⁹ Dixitque Jonathas: Turbavit pater meus terram: vidistis ipsi quia illuminati sunt oculi mei, eo quod gustaverim paululum de melle isto:

⁴ Locutus est ergo Jonathas de David bona ad Saul patrem suum: dixitque ad eum: Ne pecces rex in servum tuum David, quia non peccavit tibi, et opera ejus bona sunt tibi valde. ⁵ Et posuit animam suam in manu sua, et percussit Philisthæum, et fecit Dominus salutem magnam universo Israëli: vidisti, et lætatus es. Quare ergo peccas in sanguine innoxio, interficiens David, qui est absque culpa? ⁶ Quod cum audisset Saul, placatus voce Jonathæ, juravit: Vivit Dominus, quia non occidetur.

⁵ Abiit ergo David et viri ejus in Ceilam, et pugnavit adversum Philisthæos: et abegit jumenta eorum, et percussit eos plaga magna: et salvavit David habitatores Ceilæ.

¹² Dixitque David: Si tradent me viri Ceilæ, et viros qui sunt mecum, in manus Saul? Et dixit Dominus: Tradent.

¹⁶ pro muro erant nobis tam in nocte quam in die, omnibus diebus quibus pavimus apud eos greges.

²¹ Et ait David: Vere frustra servavi omnia quæ hujus erant in deserto, et non periit quidquam de cunctis quæ ad eum pertinebant: et reddidit mihi malum pro bono.

⁷ Ita autem loquebatur Semei cum malediceret regi: Egredere, egredere, vir sanguinum, et vir Belial. ⁸ Reddidit tibi Dominus universum sanguinem domus Saul: quoniam invasisti regnum pro eo, et dedit Dominus regnum in manu Absalom filii tui: et ecce premunt te mala tua, quoniam vir sanguinum es.

¹⁰ Et ait rex: Quid mihi et vobis est, filii Sarviæ? dimittite eum, ut maledicat: Dominus enim præcepit ei ut malediceret David: et quis est qui audeat dicere quare sic fecerit? ¹¹ Et ait rex Abisai, et universis servis suis: Ecce filius meus qui egressus est de utero meo, quærit animam meam: quanto magis nunc filius Jemini? Dimittite eum ut maledicat juxta præceptum Domini: ¹² si forte respiciat Dominus afflictionem meam, et reddat mihi Dominus bonum pro maledictione hac hodierna.

¹ Dixit ergo Achitophel ad Absalom: Eligam mihi duodecim millia virorum, et consurgens persequar David hac nocte. ² Et irruens super eum (quippe qui lassus est, et solutis manibus), percutiam eum: cumque fugerit omnis populus qui cum eo est, percutiam regem desolatum. ³ Et reducam universum populum, quomodo unus homo reverti solet: unum enim virum tu quæris: et omnis populus erit in pace.

¹⁸ Et super hæc omnia percussit eum Dominus alvi languore insanabili. ¹⁹ Cumque diei succederet dies, et temporum spatia volverentur, duorum annorum expletus est circulus: et sic longa consumptus tabe, ita ut egereret etiam viscera sua, languore pariter, et vita caruit. Mortuusque est in infirmitate pessima, et non fecit ei populus secundum morem combustionis exequias, sicut fecerat majoribus ejus.

¹⁹ Iratusque Ozias, tenens in manu thuribulum ut adoleret incensum, minabatur sacerdotibus. Statimque orta est lepra in fronte ejus coram sacerdotibus, in domo Domini super altare thymiamatis.

⁶ Et dixi: Deus meus, confundor et erubesco levare faciem meam ad te: quoniam iniquitates nostræ multiplicatæ sunt super caput nostrum, et delicta nostra creverunt usque ad cælum,

⁷ Egressus igitur Satan a facie Domini, percussit Job ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem ejus; ⁸ qui testa saniem radebat, sedens in sterquilinio.

²⁴ Antequam comedam, suspiro; et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:

⁴ quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.

²¹ Nunc venistis; et modo videntes plagam meam, timetis. ²² Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi? ²³ vel: Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?

⁵ Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.

¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. ¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei. ¹⁵ Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. ¹⁶ Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum. ¹⁷ Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.

¹⁸ In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.

²⁸ Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam.

³³ Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;

¹⁹ Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa ejus marcescere facit. ²⁰ Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis. ²¹ Tabescet caro ejus, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur. ²² Appropinquavit corruptioni anima ejus, et vita illius mortiferis.

²⁷ Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et ut eram dignus, non recepi.

¹ [Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me;

¹ [Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. ²

⁶ Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi? ⁷ Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo.

⁴ Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,

⁹

¹⁷

³ Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum, quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum. ⁴ Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?

⁶ Dolores inferni circumdederunt me; præoccupaverunt me laquei mortis.

¹⁷

¹² ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.

¹ [Dominus regit me, et nihil mihi deerit:

¹ [Dominus regit me, et nihil mihi deerit: ² in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me;

¹¹

¹⁹

²⁴

¹⁹

¹ [Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.

⁹ Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te. ¹⁰ Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.

¹⁰ Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. ¹¹ Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.]

³ Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione. ⁴ Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide. ⁵ Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra.

⁴ Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret.

¹² Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me.

^{14 15}

^{19 20 21 22}

^{24 25 26}

⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. ⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.

²

⁷ Sacrificium et oblationem noluisti; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti;

⁹ ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei. ¹⁰ Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti. ¹¹ Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.

¹² In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me. ¹³ Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.

¹⁷

⁸ Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.

¹ Psalmus David. [Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me.

⁵ Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.]

⁹

²

³

⁸ Videbunt justi, et timebunt; et super eum ridebunt, et dicent:

³ intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum

¹ [Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas. ²

⁶ quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter.

¹ [Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis. ^{2 3}

^{2 3} In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam. ⁴ Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.

⁶ Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.

^{2 3} Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet. ⁴ Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis. ⁵ Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,

⁷ Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;

³ Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam. ⁴ Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala; avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi: Euge, euge! ⁵ Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.

¹ Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum.

⁵ quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea.

¹² Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor.

² Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio. ³ Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

⁷ Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei?

⁹ Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.

¹⁵ justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam. ¹⁶ Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,

¹⁸ Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.

⁷ Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis; ad te autem non appropinquabit. ⁸ Verumtamen oculis tuis considerabis, et retributionem peccatorum videbis.

¹⁸

³ Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas:

⁵ qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua:

²⁰ Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.

³ Tecum principium in die virtutis tuæ in splendoribus sanctorum: ex utero, ante luciferum, genui te. ⁴ Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech. ⁵ Dominus a dextris tuis; confregit in die iræ suæ reges.

^{81 82 83}

¹¹⁰

¹²³

¹ [Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israël, ² nisi quia Dominus erat in nobis: cum exsurgerent homines in nos, ³ forte vivos deglutissent nos; cum irasceretur furor eorum in nos,

³ Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:

⁵ Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:

¹ [Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.

⁹

⁴ Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt. ⁵ Domine, inclina cælos tuos, et descende; tange montes, et fumigabunt. ⁶ Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos. ⁷ Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum:

¹⁴

¹³ Qui abscondit scelera sua non dirigetur; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur.

⁵ Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem? omne caput languidum, et omne cor mœrens. ⁶ A planta pedis usque ad verticem, non est in eo sanitas; vulnus, et livor, et plaga tumens, non est circumligata, nec curata medicamine, neque fota oleo.

² Ecce Deus salvator meus; fiducialiter agam, et non timebo: quia fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem.

⁴ Emarcuit cor meum; tenebræ stupefecerunt me: Babylon dilecta mea posita est mihi in miraculum.

⁸ In mensura contra mensuram, cum abjecta fuerit, judicabis eam; meditatus est in spiritu suo duro per diem æstus.

¹⁴ Sicut pullus hirundinis, sic clamabo; meditabor ut columba. Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum. Domine, vim patior: responde pro me.

³ despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem, et quasi absconditus vultus ejus et despectus, unde nec reputavimus eum. ⁴ Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit; et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum.

⁴ Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit; et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum. ⁵ Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras; attritus est propter scelera nostra: disciplina pacis nostræ super eum, et livore ejus sanati sumus.

⁷ Oblatus est quia ipse voluit, et non aperuit os suum; sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum. ⁸ De angustia, et de judicio sublatus est. Generationem ejus quis enarrabit? quia abscissus est de terra viventium: propter scelus populi mei percussi eum.

¹¹ Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et saturabitur. In scientia sua justificabit ipse justus servus meus multos, et iniquitates eorum ipse portabit.

⁸ In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te; et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus, Dominus.

¹¹ Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi columbæ meditantes gememus: exspectavimus judicium, et non est; salutem, et elongata est a nobis.

²² Numquid resina non est in Galaad? aut medicus non est ibi? quare igitur non est obducta cicatrix filiæ populi mei?]

²⁴ Corripe me, Domine, verumtamen in judicio, et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.

²⁰ Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animæ meæ? Recordare quod steterim in conspectu tuo ut loquerer pro eis bonum, et averterem indignationem tuam ab eis.

¹¹ quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te. Faciam enim consummationem in cunctis gentibus in quibus dispersi te: te autem non faciam in consummationem: sed castigabo te in judicio, ut non videaris tibi innoxius.

¹⁴ Vigilavit jugum iniquitatum mearum; in manu ejus convolutæ sunt, et impositæ collo meo. Infirmata est virtus mea: dedit me Dominus in manu de qua non potero surgere.

¹¹ Defecerunt præ lacrimis oculi mei, conturbata sunt viscera mea; effusum est in terra jecur meum super contritione filiæ populi mei, cum deficeret parvulus et lactens in plateis oppidi.

¹² Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.

⁴⁰ Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum. ⁴¹ Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos. ⁴² Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.

¹⁶ Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus! ¹⁷ Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,

¹³ Ideo prudens in tempore illo tacebit, quia tempus malum est.

⁶ [In die illa, dicit Dominus, congregabo claudicantem, et eam quam ejeceram colligam, et quam afflixeram: ⁷ et ponam claudicantem in reliquias, et eam quæ laboraverat, in gentem robustam: et regnabit Dominus super eos in monte Sion, ex hoc nunc et usque in æternum.

⁵ Nolite credere amico, et nolite confidere in duce: ab ea quæ dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui.

² [Domine, audivi auditionem tuam, et timui. Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud; in medio annorum notum facies: cum iratus fueris, misericordiæ recordaberis.

¹⁰ { Beati qui persecutionem patiuntur propter justitiam: quoniam ipsorum est regnum cælorum.}

²² { et eritis odio omnibus propter nomen meum: qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit.}

²⁸ { Venite ad me omnes qui laboratis, et onerati estis, et ego reficiam vos.}

⁵⁶ Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.

³ Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. ⁴ Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens: Non respondes quidquam? vide in quantis te accusant. ⁵ Jesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus.

³¹ { Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via: et viso illo præterivit.} ³² { Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit.}

¹⁹ Et quærebant principes sacerdotum et scribæ mittere in illum manus illa hora, et timuerunt populum: cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc. ²⁰ Et observantes miserunt insidiatores, qui se justos simularent, ut caperent eum in sermone, ut traderent illum principatui, et potestati præsidis. ²¹ Et interrogaverunt eum, dicentes: Magister, scimus quia recte dicis et doces: et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces. ²² Licet nobis tributum dare Cæsari, an non?

⁵⁴ Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe.

⁴⁹ Stabant autem omnes noti ejus a longe, et mulieres, quæ secutæ eum erant a Galilæa, hæc videntes.

⁴⁸ { Dicit ei Nathanaël: Unde me nosti? Respondit Jesus, et dixit ei: Priusquam te Philippus vocavit, cum esses sub ficu, vidi te.}

⁶ Hoc autem dicebant tentantes eum, ut possent accusare eum. Jesus autem inclinans se deorsum, digito scribebat in terra.

³² { Respondit eis Jesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo: propter quod eorum opus me lapidatis?}

¹⁸ { Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio habuit.} ¹⁹ { Si de mundo fuissetis, mundus quod suum erat diligeret: quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propterea odit vos mundus.} ²⁰ { Mementote sermonis mei, quem ego dixi vobis: non est servus major domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur; si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt.} ²¹ { Sed hæc omnia facient vobis propter nomen meum: quia nesciunt eum qui misit me.} ²² { Si non venissem, et locutus fuissem eis, peccatum non haberent: nunc autem excusationem non habent de peccato suo.} ²³ { Qui me odit, et Patrem meum odit.} ²⁴ { Si opera non fecissem in eis quæ nemo alius fecit, peccatum non haberent: nunc autem et viderunt, et oderunt et me, et Patrem meum.} ²⁵ { Sed ut adimpleatur sermo, qui in lege eorum scriptus est: Quia odio habuerunt me gratis.}

³² { ecce venit hora, et jam venit, ut dispergamini unusquisque in propria, et me solum relinquatis: et non sum solus, quia Pater mecum est.}

²⁵ qui Spiritu Sancto per os patris nostri David pueri tui dixisti: [Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? ²⁶ Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum ejus.] ²⁷ Convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Jesum, quem unxisti, Herodes et Pontius Pilatus, cum gentibus et populis Israël, ²⁸ facere quæ manus tua et consilium tuum decreverunt fieri.

²³ Confestim autem percussit eum angelus Domini, eo quod non dedisset honorem Deo: et consumptus a vermibus, expiravit.

²² Scimus enim quod omnis creatura ingemiscit, et parturit usque adhuc. ²³ Non solum autem illa, sed et nos ipsi primitias spiritus habentes: et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum Dei exspectantes, redemptionem corporis nostri.

²⁶ Similiter autem et Spiritus adjuvat infirmitatem nostram: nam quid oremus, sicut oportet, nescimus: sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus. ²⁷ Qui autem scrutatur corda, scit quid desideret Spiritus: quia secundum Deum postulat pro sanctis.

² Nam et in hoc ingemiscimus, habitationem nostram, quæ de cælo est, superindui cupientes:

⁷ Non solum autem in adventu ejus, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in vobis, referens nobis vestrum desiderium, vestrum fletum, vestram æmulationem pro me, ita ut magis gauderem. ⁸ Quoniam etsi contristavi vos in epistola, non me pœnitet: etsi pœniteret, videns quod epistola illa (etsi ad horam) vos contristavit, ⁹ nunc gaudeo: non quia contristati estis, sed quia contristati estis ad pœnitentiam. Contristati enim estis ad Deum, ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis. ¹⁰ Quæ enim secundum Deum tristitia est, pœnitentiam in salutem stabilem operatur: sæculi autem tristitia mortem operatur. ¹¹ Ecce enim hoc ipsum, secundum Deum contristari vos, quantam in vobis operatur sollicitudinem: sed defensionem, sed indignationem, sed timorem, sed desiderium, sed æmulationem, sed vindictam: in omnibus exhibuistis vos incontaminatos esse negotio.

⁵ et obliti estis consolationis, quæ vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris. ⁶ Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit. ⁷ In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater? ⁸ quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis. ⁹ Deinde patres quidem carnis nostræ, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus? ¹⁰ Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus. ¹¹ Omnis autem disciplina in præsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mœroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiæ.

²³ qui cum malediceretur, non maledicebat: cum pateretur, non comminabatur: tradebat autem judicanti se injuste: ²⁴ qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum; ut peccatis mortui, justitiæ vivamus: cujus livore sanati estis.

¹³ Et quis est qui vobis noceat, si boni æmulatores fueritis?

¹⁷ Melius est enim benefacientes (si voluntas Dei velit) pati, quam malefacientes. ¹⁸ Quia et Christus semel pro peccatis nostris mortuus est, justus pro injustis, ut nos offerret Deo, mortificatus quidem carne, vivificatus autem spiritu.

¹⁴ Si exprobramini in nomine Christi, beati eritis: quoniam quod est honoris, gloriæ, et virtutis Dei, et qui est ejus Spiritus, super vos requiescit. ¹⁵ Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. ¹⁶ Si autem ut christianus, non erubescat: glorificet autem Deum in isto nomine:

¹² Non sicut Cain, qui ex maligno erat, et occidit fratrem suum. Et propter quid occidit eum? Quoniam opera ejus maligna erant: fratris autem ejus, justa.