PBG(i)
7 Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,
8 Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.
9 Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.
10 Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;
11 Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.