Job 9:3 Cross References - PBG

³ Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

²⁰ Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

³² Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo. ³³ Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

² Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

³ Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego. ⁴ Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami. ⁵ Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł. ⁶ Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły. ⁷ Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

³⁵ Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój. ³⁶ Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony? ³⁷ Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

¹³ Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

¹⁴ Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął: ¹⁵ Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

² Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;

¹² Sługa też twój bywa oświecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zapłatę wielką.

¹² Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą.

¹⁵ Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych. ¹⁶ Nie będę się zaiste na wieki wadził, ani się wiecznie gniewał; boćby duch przed obliczem mojem zemdlał, i dusze, którem Ja uczynił.

²⁰ I owszem, o człowiecze! któżeś ty jest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?

⁸ Jeźlibyśmy rzekli, iż grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, a prawdy w nas nie masz.

²⁰ Bo jeźliby nas potępiało serce nasze, daleko większy jest Bóg niż serce nasze i wie wszystko.