Job 24:20 Cross References - PBG

²⁰ Zapomina go żywot matki jego, a robak słodkość z niego czuje; niemasz więcej pamiątki jego, a nieprawość połamana jest jako drzewo.

⁷ Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie. ⁸ Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego: ⁹ Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody. ¹⁰ Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

¹⁴ Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

¹⁶ Ze spodku korzeń jego uschnie, a z wierzchu będzie obcięta gałąź jego. ¹⁷ Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach.

²⁶ A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

⁷ Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.

¹⁰ Tedym widział niezbożnych pogrzebionych, że się zaś nawrócili; ale którzy z miejsca świętego odeszli, przyszli w zapamiętanie w onem mieście, w którem dobrze czynili. I toć jest marność.

¹⁴ Pomarli, nie ożyją; martwymi będąc nie powstaną, przeto, żeś ich nawiedził i wykorzenił, i wygładził wszystkę pamiątkę ich.

¹⁴ Wołał ze wszystkiej mocy, i tak rzekł: Podrąbcie to drzewo, i obetnijcie gałęzie jego, a otłuczcie liście jego, i rozrzućcie owoc jego; niech się rozbieży zwierz, który jest pod niem, i ptastwo z gałęzi jego;

¹⁰ A już i siekiera do korzenia drzew przyłożona jest; wszelkie tedy drzewo, które nie przynosi owocu dobrego, bywa wycięte, i w ogień wrzucone.