Isaiah 38:12 Cross References - PBG

¹² Pobyt mój pomija, a przenosi się odemnie, jako namiot pasterski; oderznąłem żywot swój, jako tkacz; od krosien oderznie mię; dziś, pierwej niż noc nadejdzie, dokonasz mię.

²⁰ Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

⁹ Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

³ Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone. ⁴ Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania. ⁵ Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się. ⁶ Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei. ⁷ Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

²⁵ Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego. ²⁶ Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

² Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

¹ Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

²² Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.

¹⁴ Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.

⁴⁵ Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię. ⁴⁶ Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. Sela. ⁴⁷ Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?

¹¹ Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

²³ Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu. ²⁴ Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

²³ I książęta zasiadają, a mówią przeciwko mnie; wszakże sługa twój rozmyśla w ustawach twoich.

⁸ I została córka Syońska jako chłodnik na winnicy, jako budka w ogrodzie ogórczanym, i jako miasto zburzone.

²⁰ Nie będą się w nim osadzać na wieki, ani mieszkać od narodu aż do narodu; ani tam rozbije namiotu Arabczyk, ani tam pasterze z stadami odpoczywać będą.

¹ Wiemy bowiem, że jeźli tego naszego ziemskiego mieszkania namiot zburzony będzie, budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma urobiony, wieczny w niebiesiech.

⁴ Bo którzyśmy w tym namiocie, wzdychamy, będąc obciążeni, ponieważ nie żądamy być zewleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarta była śmiertelność od żywota.

¹² A jako odzienie zwiniesz je i będą odmienione; ale ty tenżeś jest, a lata twoje nie ustaną.

¹⁴ (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

¹³ Boć to mam za słuszną rzecz, pókim jest w tym przybytku, abym was pobudzał przez napominanie, ¹⁴ Wiedząc, iż prędkie jest złożenie przybytku mojego, jako mi i Pan nasz, Jezus Chrystus objawił.