Job 33 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Audi igitur, Job, eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta. ² Ecce aperui os meum: loquatur lingua mea in faucibus meis. ³ Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur. ⁴ Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me. ⁵ Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste. ⁶ Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum. ⁷ Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis. ⁸ Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi: ⁹ Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me. ¹⁰ Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi. ¹¹ Posuit in nervo pedes meos; custodivit omnes semitas meas. ¹² Hoc est ergo in quo non es justificatus: respondebo tibi, quia major sit Deus homine. ¹³ Adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi? ¹⁴ Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit. ¹⁵ Per somnium, in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo, ¹⁶ tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina, ¹⁷ ut avertat hominem ab his quæ facit, et liberet eum de superbia, ¹⁸ eruens animam ejus a corruptione, et vitam illius ut non transeat in gladium. ¹⁹ Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa ejus marcescere facit. ²⁰ Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis. ²¹ Tabescet caro ejus, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur. ²² Appropinquavit corruptioni anima ejus, et vita illius mortiferis. ²³ Si fuerit pro eo angelus loquens, unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem, ²⁴ miserebitur ejus, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier. ²⁵ Consumpta est caro ejus a suppliciis: revertatur ad dies adolescentiæ suæ. ²⁶ Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem ejus in jubilo, et reddet homini justitiam suam. ²⁷ Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et ut eram dignus, non recepi. ²⁸ Liberavit animam suam, ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret. ²⁹ Ecce hæc omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos, ³⁰ ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium. ³¹ Attende, Job, et audi me: et tace, dum ego loquor. ³² Si autem habes quod loquaris, responde mihi: loquere, volo enim te apparere justum. ³³ Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.]

⁷ Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem.

⁶ Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile: et tulit de fructu illius, et comedit: deditque viro suo, qui comedit.

¹⁹ In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in pulverem reverteris.

¹² Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus invasit eum.

¹³ Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam: Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim: Profecto hic vidi posteriora videntis me.

³ Venit autem Deus ad Abimelech per somnium nocte, et ait illi: En morieris propter mulierem quam tulisti: habet enim virum.

⁶ Dixitque ad eum Deus: Et ego scio quod simplici corde feceris: et ideo custodivi te ne peccares in me, et non dimisi ut tangeres eam.

² Cui iratus respondit Jacob: Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui?

²⁴ Viditque in somnis dicentem sibi Deum: Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob.

¹⁶ Ipse loquetur pro te ad populum, et erit os tuum: tu autem eris ei in his quæ ad Deum pertinent.

²³ Transibit enim Dominus percutiens Ægyptios: cumque viderit sanguinem in superliminari, et in utroque poste, transcendet ostium domus, et non sinet percussorem ingredi domos vestras et lædere.

¹⁹ Respondit: Ego ostendam omne bonum tibi, et vocabo in nomine Domini coram te: et miserebor cui voluero, et clemens ero in quem mihi placuerit.

⁶ Quo transeunte coram eo, ait: Dominator Domine Deus, misericors et clemens, patiens et multæ miserationis, ac verax, ⁷ qui custodis misericordiam in millia; qui aufers iniquitatem, et scelera, atque peccata, nullusque apud te per se innocens est; qui reddis iniquitatem patrum filiis, ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem.

²⁵ Ostendat Dominus faciem suam tibi, et misereatur tui. ²⁶ Convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi pacem.

⁶ dixit ad eos: Audite sermones meos: si quis fuerit inter vos propheta Domini, in visione apparebo ei, vel per somnium loquar ad illum.

¹¹ ait ad Moysen: Obsecro, domine mi, ne imponas nobis hoc peccatum quod stulte commisimus,

⁵ ut recogites in corde tuo, quia sicut erudit filium suum homo, sic Dominus Deus tuus erudivit te,

¹⁶ et cibavit te manna in solitudine, quod nescierunt patres tui. Et postquam afflixit ac probavit, ad extremum misertus est tui,

¹⁴ quare sollicite et diligenter, rei veritate perspecta, si inveneris certum esse quod dicitur, et abominationem hanc opere perpetratam,

²⁹ Abscondita, Domino Deo nostro; quæ manifesta sunt, nobis et filiis nostris usque in sempiternum, ut faciamus universa verba legis hujus.

⁷ Moyses centum et viginti annorum erat quando mortuus est: non caligavit oculus ejus, nec dentes illius moti sunt.

¹⁰ Concessit ergo Dominus vitam mihi, sicut pollicitus est, usque in præsentem diem. Quadraginta et quinque anni sunt, ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Moysen, quando ambulabat Israël per solitudinem: hodie octoginta quinque annorum sum, ¹¹ sic valens ut eo valebam tempore quando ad explorandum missus sum: illius in me temporis fortitudo usque hodie perseverat, tam ad bellandum quam ad gradiendum.

¹ Ascenditque angelus Domini de Galgalis ad Locum flentium, et ait: Eduxi vos de Ægypto, et introduxi in terram, pro qua juravi patribus vestris: et pollicitus sum ut non facerem irritum pactum meum vobiscum in sempiternum,

⁶ Dominus mortificat et vivificat; deducit ad inferos et reducit.

²³ Dominus autem retribuet unicuique secundum justitiam suam et fidem: tradidit enim te Dominus hodie in manum meam, et nolui extendere manum meam in christum Domini.

²⁷ quia tu, Domine exercituum Deus Israël, revelasti aurem servi tui, dicens: Domum ædificabo tibi: propterea invenit servus tuus cor suum ut oraret te oratione hac.

¹³ Et dixit David ad Nathan: Peccavi Domino. Dixitque Nathan ad David: Dominus quoque transtulit peccatum tuum: non morieris.

¹⁶ Cumque extendisset manum suam angelus Domini super Jerusalem ut disperderet eam, misertus est Dominus super afflictione, et ait angelo percutienti populum: Sufficit: nunc contine manum tuam. Erat autem angelus Domini juxta aream Areuna Jebusæi.

¹⁴ Descendit, et lavit in Jordane septies juxta sermonem viri Dei: et restituta est caro ejus sicut caro pueri parvuli, et mundatus est.

¹⁰ Misit itaque rex Israël ad locum quem dixerat ei vir Dei, et præoccupavit eum, et observavit se ibi non semel neque bis.

² Qui convertit faciem suam ad parietem, et oravit Dominum, dicens: ³ Obsecro, Domine: memento, quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate, et in corde perfecto, et quod placitum est coram te fecerim. Flevit itaque Ezechias fletu magno. ⁴ Et antequam egrederetur Isaias mediam partem atrii, factus est sermo Domini ad eum, dicens: ⁵ Revertere, et dic Ezechiæ duci populi mei: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas, et ecce sanavi te: die tertio ascendes templum Domini.

⁹ Oculi enim Domini contemplantur universam terram, et præbent fortitudinem his qui corde perfecto credunt in eum. Stulte igitur egisti, et propter hoc ex præsenti tempore adversum te bella consurgent. ¹⁰ Iratusque Asa adversus videntem, jussit eum mitti in nervum: valde quippe super hoc fuerat indignatus: et interfecit de populo in tempore illo plurimos.

¹² Ægrotavit etiam Asa anno trigesimo nono regni sui, dolore pedum vehementissimo, et nec in infirmitate sua quæsivit Dominum, sed magis in medicorum arte confisus est.

²⁵ Sed non juxta beneficia quæ acceperat, retribuit, quia elevatum est cor ejus: et facta est contra eum ira, et contra Judam et Jerusalem.

¹⁰ Locutusque est Dominus ad eum, et ad populum illius, et attendere noluerunt.

¹² Qui postquam coangustatus est, oravit Dominum Deum suum: et egit pœnitentiam valde coram Deo patrum suorum. ¹³ Deprecatusque est eum, et obsecravit intente: et exaudivit orationem ejus, reduxitque eum Jerusalem in regnum suum, et cognovit Manasses quod Dominus ipse esset Deus.

¹⁹ Oratio quoque ejus et exauditio, et cuncta peccata atque contemptus, loca etiam in quibus ædificavit excelsa, et fecit lucos et statuas antequam ageret pœnitentiam, scripta sunt in sermonibus Hozai.

¹⁵ Mittebat autem Dominus Deus patrum suorum ad illos per manum nuntiorum suorum de nocte consurgens, et quotidie commonens: eo quod parceret populo et habitaculo suo. ¹⁶ At illi subsannabant nuntios Dei, et parvipendebant sermones ejus, illudebantque prophetis, donec ascenderet furor Domini in populum ejus, et esset nulla curatio.

³³ Et tu justus es in omnibus quæ venerunt super nos: quia veritatem fecisti, nos autem impie egimus.

³⁸ Super omnibus ergo his nos ipsi percutimus fœdus, et scribimus: et signant principes nostri, Levitæ nostri, et sacerdotes nostri.

²² In omnibus his non peccavit Job labiis suis, neque stultum quid contra Deum locutus est.

¹ Post hæc aperuit Job os suum, et maledixit diei suo,

⁹ Obtenebrentur stellæ caligine ejus; expectet lucem, et non videat, nec ortum surgentis auroræ.

¹⁶ aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.

²⁰ Quare misero data est lux, et vita his qui in amaritudine animæ sunt:

²⁴ Antequam comedam, suspiro; et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:

¹³ In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,

¹⁹ quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?

¹⁷ Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes: ¹⁸ quia ipse vulnerat, et medetur; percutit, et manus ejus sanabunt.

²⁸ Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.

⁴ Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras. ⁵ Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.

⁷ Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.

²⁰ Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?

³ Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille. ⁴ Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?

¹⁴ Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?

¹⁷ In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.

²¹ Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.

²³ Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.

²⁸ Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.

³⁰ Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ, ³¹ tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea. ³² Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri. ³³ Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus. ³⁴ Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.

³⁴ Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat. ³⁵ Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.]

³ Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?

⁷ et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?

⁹ Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.

¹² Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.

¹⁵ Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. ¹⁶ Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias. ¹⁷ Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.

⁴ Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.

⁶ ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!

³ Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:

⁶ Audite ergo correptionem meam, et judicium labiorum meorum attendite.

¹² Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.

¹⁸ Si fuero judicatus, scio quod justus inveniar.

²¹ manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.

²³ Quantas habeo iniquitates et peccata? scelera mea et delicta ostende mihi. ²⁴ Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum? ²⁵ Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:

²⁷ Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti: ²⁸ qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.]

¹⁶ Tu quidem gressus meos dinumerasti: sed parce peccatis meis.

²⁰ Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret: immutabis faciem ejus, et emittes eum.

²² Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.]

² [Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?

⁴ Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo. ⁵ Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.

²¹ Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur. ²² Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.

²⁵ Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est. ²⁶ Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.

⁸ (16:9) Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi. ⁹ (16:10) Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.

¹⁷ (16:18) Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.

¹ [Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.

⁸ Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.

¹¹ Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.

¹³ Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. ¹⁴ Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus. ¹⁵ Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat? ¹⁶ In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?]

¹⁶ In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?]

² [Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur.

¹¹ Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.

²⁰ Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

¹¹ Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus, et cum eo in pulvere dormient.

²² Cum satiatus fuerit, arctabitur: æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.

² [Audite, quæso, sermones meos, et agite pœnitentiam.

²⁷ Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.

⁵ et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas? ⁶ Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus. ⁷ Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem. ⁸ In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam. ⁹ Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.

²¹ Acquiesce igitur ei, et habeto pacem, et per hæc habebis fructus optimos.

²⁶ Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam. ²⁷ Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes. ²⁸ Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.

³ Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus? ⁴ Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:

⁴ Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus: ⁵ ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

¹¹ Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea. ¹² A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.

¹⁴ Ecce hæc ex parte dicta sunt viarum ejus: et cum vix parvam stillam sermonis ejus audierimus, quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri?]

³ Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis, ⁴ non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium. ⁵ Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

⁵ Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea. ⁶ Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

¹⁴ Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.

¹⁷ Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt.

²¹ Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.

⁴ Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?

³⁰ non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.

³⁵ Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,

¹ Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.

⁸ Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.

¹¹ Expectavi enim sermones vestros; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus; ¹² et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus.

¹⁴ Nihil locutus est mihi: et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.

¹⁷ respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.

³ Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur.

¹⁴ Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit. ¹⁵ Per somnium, in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo, ¹⁶ tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina, ¹⁷ ut avertat hominem ab his quæ facit, et liberet eum de superbia, ¹⁸ eruens animam ejus a corruptione, et vitam illius ut non transeat in gladium.

²⁰ Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis.

²² Appropinquavit corruptioni anima ejus, et vita illius mortiferis.

²⁴ miserebitur ejus, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier.

²⁸ Liberavit animam suam, ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret. ²⁹ Ecce hæc omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos, ³⁰ ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium.

³² Si autem habes quod loquaris, responde mihi: loquere, volo enim te apparere justum. ³³ Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.]

² [Audite, sapientes, verba mea: et eruditi, auscultate me.

⁵ Quia dixit Job: Justus sum, et Deus subvertit judicium meum.

⁹ Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo. ¹⁰ Ideo, viri cordati, audite me: absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.

¹⁰ Ideo, viri cordati, audite me: absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas. ¹¹ Opus enim hominis reddet ei, et juxta vias singulorum restituet eis.

¹¹ Opus enim hominis reddet ei, et juxta vias singulorum restituet eis. ¹² Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet judicium.

¹² Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet judicium.

¹⁷ numquid qui non amat judicium sanari potest? et quomodo tu eum qui justus est in tantum condemnas? ¹⁸ Qui dicit regi: Apostata; qui vocat duces impios; ¹⁹ qui non accipit personas principum, nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum ejus sunt universi.

²³ neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in judicium.

²⁸ ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.

³² Si erravi, tu doce me; si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.

² [Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Justior sum Deo?

⁴ Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.

¹⁴ Etiam cum dixeris: Non considerat: judicare coram illo, et expecta eum.

³ Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.

³ Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum. ⁴ Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi. ⁵ Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens:

⁸ Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis, ⁹ indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt. ¹⁰ Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.

¹⁰ Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.

¹⁰ Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate. ¹¹ Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:

¹¹ Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria: ¹² si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia. ¹³ Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.

¹⁵ Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.

¹⁸ Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.

²² Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus. ²³ Quis poterit scrutari vias ejus? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?

²³ Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.

² [Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis?

² (40:21) Numquid pones circulum in naribus ejus, aut armilla perforabis maxillam ejus?

⁵ (39:35) Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam.]

⁸ (40:3) Numquid irritum facies judicium meum, et condemnabis me, ut tu justificeris? ⁹ (40:4) Et si habes brachium sicut Deus? et si voce simili tonas?

⁸ Sumite ergo vobis septem tauros et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis: Job autem servus meus orabit pro vobis. Faciem ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia: neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus meus Job. ⁹ Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locutus fuerat Dominus ad eos: et suscepit Dominus faciem Job.

¹⁶ Vixit autem Job post hæc centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiorum suorum usque ad quartam generationem:

⁶ Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona? ⁷ Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo.

¹ [Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. ^{2 3} Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea. ⁴ Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo? ⁵ Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam. ⁶ Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi? ⁷ Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo. ⁸ Turbatus est a furore oculus meus; inveteravi inter omnes inimicos meos. ⁹ Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

⁴ Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

² Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam;

¹¹ Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram.

⁴ Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.

²⁰

⁷ Impleat Dominus omnes petitiones tuas; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus. ⁸ Hi in curribus, et hi in equis; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.

⁴ Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.

^{15 16 17}

¹ Psalmus David, in consummatione tabernaculi. [Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum. ² Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus.

⁶ et comminuet eas, tamquam vitulum Libani, et dilectus quemadmodum filius unicornium.

³ Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:

⁵ Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.

⁷ Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi. ⁸ Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam. ⁹ Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos.

⁹ Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos. ¹⁰ Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.

¹⁰ Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus. ¹¹ Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt.

¹¹ Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt. ¹² Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.

³ Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione. ⁴ Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.

⁴ Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.

⁶ Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestræ non confundentur.

¹¹ Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.

^{30 31}

¹ [Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. ^{2 3} Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est. ⁴ Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis. ⁵ Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. ⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. ⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. ⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est.

¹¹ Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.

¹ [Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus. ²

²

⁶ Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus?

⁸ Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. ⁹ In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitæ meæ. ¹⁰ Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus? ¹¹ Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?

¹ [Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum. ² Ex Sion species decoris ejus: ³ Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida.

³ Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida.

⁷ Audi, populus meus, et loquar; Israël, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum. ⁸ Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.

¹⁹ Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.

¹⁵ Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

²¹ Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.]

²³

¹³

¹¹ tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt. ¹² Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.]

¹ [Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus; et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.

¹⁵

³ Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam.

² Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli; carnes sanctorum tuorum bestiis terræ.

⁵ Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus?

¹³

¹⁵

³ Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis; præparabitur veritas tua in eis. ⁴ Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo: ⁵ Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.

¹⁶ Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,

¹⁵ Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi, et bene patientes erunt:

¹²

³ Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas: ⁴ qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus: ⁵ qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua:

⁵ Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.

¹⁸ Et exarsit ignis in synagoga eorum: flamma combussit peccatores.

^{17 18}

¹ [Laudate Dominum, omnes gentes; laudate eum, omnes populi. ² Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.] ^{3 4 5 6}

¹⁷ Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos. ¹⁸ Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua.

⁶⁷

⁷¹

⁷⁵

¹²⁸

¹ [Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me. ^{2 3} Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia. ⁴ Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.

²⁴ Quia vocavi, et renuistis; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret:

²⁹ eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,

¹ [Audite, filii, disciplinam patris, et attendite ut sciatis prudentiam. ² Donum bonum tribuam vobis: legem meam ne derelinquatis.

¹ [Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam: ² ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris;

¹¹ et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:

²¹ Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus ejus considerat.

⁵ Intelligite, parvuli, astutiam, et insipientes, animadvertite.

⁷ Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium. ⁸ Justi sunt omnes sermones mei: non est in eis pravum quid, neque perversum;

² Lingua sapientium ornat scientiam; os fatuorum ebullit stultitiam. ³ In omni loco, oculi Domini contemplantur bonos et malos.

⁷ Labia sapientium disseminabunt scientiam; cor stultorum dissimile erit.

¹⁵ Est aurum et multitudo gemmarum, et vas pretiosum labia scientiæ.]

¹² Si dixeris: Vires non suppetunt; qui inspector est cordis ipse intelligit: et servatorem animæ tuæ nihil fallit, reddetque homini juxta opera sua.

¹³ Qui abscondit scelera sua non dirigetur; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur.

⁸ et insuper universæ terræ rex imperat servienti.

²⁰ Sapientia confortavit sapientem super decem principes civitatis;

²⁸ Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum ut invenirem rationem,

⁵ Domus Jacob, venite, et ambulemus in lumine Domini.]

¹¹ Oculi sublimes hominis humiliati sunt, et incurvabitur altitudo virorum; exaltabitur autem Dominus solus in die illa.

⁹ Et dixit: [Vade, et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere; et videte visionem, et nolite cognoscere. ¹⁰ Excæca cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos ejus claude: ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et corde suo intelligat, et convertatur, et sanem eum.]

² Populus qui ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam; habitantibus in regione umbræ mortis, lux orta est eis.

⁹ Dominus exercituum cogitavit hoc, ut detraheret superbiam omnis gloriæ, et ad ignominiam deduceret universos inclytos terræ.

⁹ Idcirco super hoc dimittetur iniquitas domui Jacob; et iste omnis fructus: ut auferatur peccatum ejus, cum posuerit omnes lapides altaris sicut lapides cineris allisos: non stabunt luci et delubra.

¹⁹ Populus enim Sion habitabit in Jerusalem: plorans nequaquam plorabis: miserans miserebitur tui, ad vocem clamoris tui: statim ut audierit, respondebit tibi.

¹² Numquid eruerunt eos dii gentium quos subverterunt patres mei, Gozam, et Haram, et Reseph, et filios Eden qui erant in Thalassar? ¹³ Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex urbis Sepharvaim, Ana, et Ava?

¹⁰ [Ego dixi in dimidio dierum meorum: Vadam ad portas inferi; quæsivi residuum annorum meorum.

¹⁷ Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea.

¹⁷ Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea.

¹⁷ Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea. ¹⁸ Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam.

¹⁸ Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam. ¹⁹ Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodie; pater filiis notam faciet veritatem tuam.

⁹ [Væ qui contradicit fictori suo, testa de samiis terræ! Numquid dicet lutum figulo suo: Quid facis, et opus tuum absque manibus est?

¹⁰ Annuntians ab exordio novissimum, et ab initio quæ necdum facta sunt, dicens: Consilium meum stabit, et omnis voluntas mea fiet.

⁸ Neque audisti, neque cognovisti, neque ex tunc aperta est auris tua: scio enim quia prævaricans prævaricaberis, et transgressorem ex utero vocavi te.

⁵ Dominus Deus aperuit mihi aurem, ego autem non contradico: retrorsum non abii.

¹ [Spiritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me; ad annuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et prædicarem captivis indulgentiam, et clausis apertionem; ² ut prædicarem annum placabilem Domino, et diem ultionis Deo nostro; ut consolarer omnes lugentes, ³ ut ponerem lugentibus Sion, et darem eis coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu mœroris; et vocabuntur in ea fortes justitiæ, plantatio Domini ad glorificandum.

⁸ Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem nescierunt me, et pastores prævaricati sunt in me, et prophetæ prophetaverunt in Baal, et idola secuti sunt.

³⁵ Et dixisti: Absque peccato et innocens ego sum, et propterea avertatur furor tuus a me. Ecce ego judicio contendam tecum, eo quod dixeris: Non peccavi.

¹³ Verumtamen scito iniquitatem tuam, quia in Dominum Deum tuum prævaricata es, et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso, et vocem meam non audisti, ait Dominus.

¹⁹ Ego autem dixi: Quomodo ponam te in filios, et tribuam tibi terram desiderabilem, hæreditatem præclaram exercituum gentium? Et dixi: Patrem vocabis me, et post me ingredi non cessabis.

⁶ [Numquid sicut figulus iste, non potero vobis facere, domus Israël? ait Dominus: ecce sicut lutum in manu figuli, sic vos in manu mea, domus Israël.

² Et percussit Phassur Jeremiam prophetam, et misit eum in nervum quod erat in porta Benjamin superiori, in domo Domini.

²⁴ Si occultabitur vir in absconditis, et ego non videbo eum? dicit Dominus. Numquid non cælum et terram ego impleo? dicit Dominus.

²⁸ Propheta qui habet somnium, narret somnium: et qui habet sermonem meum, loquatur sermonem meum vere. Quid paleis ad triticum? dicit Dominus.

²³ pro eo quod fecerint stultitiam in Israël, et mœchati sunt in uxores amicorum suorum, et locuti sunt verbum in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis. Ego sum judex et testis, dicit Dominus.

¹⁸ Audiens audivi Ephraim transmigrantem: Castigasti me, et eruditus sum, quasi juvenculus indomitus: converte me, et convertar, quia tu Dominus Deus meus. ¹⁹ Postquam enim convertisti me, egi pœnitentiam: et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum. Confusus sum, et erubui, quoniam sustinui opprobrium adolescentiæ meæ. ²⁰ Si filius honorabilis mihi Ephraim, si puer delicatus! quia ex quo locutus sum de eo, adhuc recordabor ejus. Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum: miserans miserebor ejus, ait Dominus.

³ Clama ad me, et exaudiam te, et annuntiabo tibi grandia et firma quæ nescis.

²⁴ Illaqueavi te, et capta es, Babylon, et nesciebas: inventa es et apprehensa, quoniam Dominum provocasti.

²² Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus. ²³ Novi diluculo, multa est fides tua.

³² Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.

³⁹ Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis? ⁴⁰ Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum. ⁴¹ Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.

²⁵ Et dixistis: Non est æqua via Domini! Audite ergo, domus Israël: numquid via mea non est æqua, et non magis viæ vestræ pravæ sunt?

²⁵ Et dixistis: Non est æqua via Domini! Audite ergo, domus Israël: numquid via mea non est æqua, et non magis viæ vestræ pravæ sunt? ²⁶ Cum enim averterit se justus a justitia sua, et fecerit iniquitatem, morietur in eis: in injustitia quam operatus est morietur. ²⁷ Et cum averterit se impius ab impietate sua quam operatus est, et fecerit judicium et justitiam, ipse animam suam vivificabit: ²⁸ considerans enim, et avertens se ab omnibus iniquitatibus suis quas operatus est, vita vivet, et non morietur.

¹⁴ Numquid sustinebit cor tuum, aut prævalebunt manus tuæ, in diebus quos ego faciam tibi? Ego Dominus locutus sum, et faciam.

⁵

^{30 31 32 33 34 35}

^{35 36 37}

¹⁸ Cumque loqueretur ad me, collapsus sum pronus in terram: et tetigit me, et statuit me in gradu meo,

¹⁴ Et vigilavit Dominus super malitiam, et adduxit eam super nos. Justus Dominus Deus noster in omnibus operibus suis, quæ fecit: non enim audivimus vocem ejus.

⁶ Propter hoc ecce ego sepiam viam tuam spinis, et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet.

¹⁵ Et dabo ei vinitores ejus ex eodem loco, et vallem Achor, ad aperiendam spem; et canet ibi juxta dies juventutis suæ, et juxta dies ascensionis suæ de terra Ægypti.

² (14:3) Tollite vobiscum verba, et convertimini ad Dominum; et dicite ei: Omnem aufer iniquitatem, accipe bonum, et reddemus vitulos labiorum nostrorum.

⁴ (14:5) Sanabo contritiones eorum; diligam eos spontanee: quia aversus est furor meus ab eis.

¹¹ Idcirco, pro eo quod diripiebatis pauperem, et prædam electam tollebatis ab eo, domos quadro lapide ædificabitis, et non habitabitis in eis; vineas plantabis amantissimas, et non bibetis vinum earum.

² Et oravit Jonas ad Dominum Deum suum de ventre piscis, ³ et dixit: [Clamavi de tribulatione mea ad Dominum, et exaudivit me; de ventre inferi clamavi, et exaudisti vocem meam. ⁴ Et projecisti me in profundum in corde maris, et flumen circumdedit me: omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt. ⁵ Et ego dixi: Abjectus sum a conspectu oculorum tuorum; verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum. ⁶ Circumdederunt me aquæ usque ad animam: abyssus vallavit me, pelagus operuit caput meum. ⁷ Ad extrema montium descendi; terræ vectes concluserunt me in æternum: et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus.

¹⁸ Quis, Deus, similis tui, qui aufers iniquitatem, et transis peccatum reliquiarum hæreditatis tuæ? Non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est. ¹⁹ Revertetur, et miserebitur nostri; deponet iniquitates nostras, et projiciet in profundum maris omnia peccata nostra. ²⁰ Dabis veritatem Jacob, misericordiam Abraham, quæ jurasti patribus nostris a diebus antiquis.]

¹³ Et dixit Aggæus, nuntius Domini de nuntiis Domini, populo dicens: Ego vobiscum sum, dicit Dominus.

¹¹ Tu quoque in sanguine testamenti tui emisisti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua.

⁷ Labia enim sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore ejus, quia angelus Domini exercituum est.

¹ Ecce ego mitto angelum meum, et præparabit viam ante faciem meam: et statim veniet ad templum suum Dominator quem vos quæritis, et angelus testamenti quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dominus exercituum.

² et aperiens os suum docebat eos dicens:

⁴¹ { Qui recipit prophetam in nomine prophetæ, mercedem prophetæ accipiet: et qui recipit justum in nomine justi, mercedem justi accipiet.} ⁴² { Et quicumque potum dederit uni ex minimis istis calicem aquæ frigidæ tantum in nomine discipuli: amen dico vobis, non perdet mercedem suam.}

¹⁴ { Et adimpletur in eis prophetia Isaiæ, dicentis: [Auditu audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non videbitis.}

²⁶ { Quid enim prodest homini, si mundum universum lucretur, animæ vero suæ detrimentum patiatur? aut quam dabit homo commutationem pro anima sua?}

¹⁵ { Aut non licet mihi quod volo, facere? an oculus tuus nequam est, quia ego bonus sum?}

²⁸ { Sicut Filius hominis non venit ministrari, sed ministrare, et dare animam suam redemptionem pro multis.}

¹⁹ Sedente autem illo pro tribunali, misit ad eum uxor ejus, dicens: Nihil tibi, et justo illi: multa enim passa sum hodie per visum propter eum.

⁹ { Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat.}

¹⁷ { Quo cognito, ait illis Jesus: Quid cogitatis, quia panes non habetis? nondum cognoscetis nec intelligitis? adhuc cæcatum habetis cor vestrum?} ¹⁸ { oculos habentes non videtis? et aures habentes non auditis? nec recordamini,}

¹⁸ { surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in cælum, et coram te:} ¹⁹ { jam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis.} ²⁰ { Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum ejus, et osculatus est eum.} ²¹ { Dixitque ei filius: Pater, peccavi in cælum, et coram te: jam non sum dignus vocari filius tuus.} ²² { Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceamenta in pedes ejus:}

¹³ { Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad cælum levare: sed percutiebat pectus suum, dicens: Deus propitius esto mihi peccatori.}

²⁵ { Et ipse dixit ad eos: O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus quæ locuti sunt prophetæ!}

⁴⁵ Tunc aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas,

¹⁹ { Hoc est autem judicium: quia lux venit in mundum, et dilexerunt homines magis tenebras quam lucem: erant enim eorum mala opera.}

¹² { Iterum ergo locutus est eis Jesus, dicens: Ego sum lux mundi: qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitæ.}

⁹ { Respondit Jesus: Nonne duodecim sunt horæ diei? Si quis ambulaverit in die, non offendit, quia lucem hujus mundi videt:}

⁷ { Dixit autem eis: Non est vestrum nosse tempora vel momenta quæ Pater posuit in sua potestate:}

²⁸ { Notas mihi fecisti vias vitæ: et replebis me jucunditate cum facie tua.]}

³⁹ si vero ex Deo est, non poteritis dissolvere illud, ne forte et Deo repugnare inveniamini. Consenserunt autem illi.

³⁰ Accurrens autem Philippus, audivit eum legentem Isaiam prophetam, et dixit: Putasne intelligis quæ legis?

² et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas: ut si quos invenisset hujus viæ viros ac mulieres, vinctos perduceret in Jerusalem. ³ Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco: et subito circumfulsit eum lux de cælo. ⁴ { Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi: Saule, Saule, quid me persequeris?}

⁴ { Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi: Saule, Saule, quid me persequeris?} ⁵ { Qui dixit: Quis es, domine? Et ille: Ego sum Jesus, quem tu persequeris: durum est tibi contra stimulum calcitrare.}

⁵ { Qui dixit: Quis es, domine? Et ille: Ego sum Jesus, quem tu persequeris: durum est tibi contra stimulum calcitrare.} ⁶ { Et tremens ac stupens dixit: Domine, quid me vis facere? (9:7a) Et Dominus ad eum: Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere.}

¹¹ { Et Dominus ad eum: Surge, et vade in vicum qui vocatur Rectus: et quære in domo Judæ Saulum nomine Tarsensem: ecce enim orat.}

²⁶ Petrus vero elevavit eum, dicens: Surge: et ego ipse homo sum.

²³ Confestim autem percussit eum angelus Domini, eo quod non dedisset honorem Deo: et consumptus a vermibus, expiravit.

¹⁴ Et quædam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum, colens Deum, audivit: cujus Dominus aperuit cor intendere his quæ dicebantur a Paulo.

²⁴ Qui cum tale præceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem, et pedes eorum strinxit ligno.

²⁷ Expergefactus autem custos carceris, et videns januas apertas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, æstimans fugisse vinctos. ²⁸ Clamavit autem Paulus voce magna, dicens: Nihil tibi mali feceris: universi enim hic sumus. ²⁹ Petitoque lumine, introgressus est: et tremefactus procidit Paulo et Silæ ad pedes: ³⁰ et producens eos foras, ait: Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam? ³¹ At illi dixerunt: Crede in Dominum Jesum, et salvus eris tu, et domus tua. ³² Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus qui erant in domo ejus. ³³ Et tollens eos in illa hora noctis, lavit plagas eorum: et baptizatus est ipse, et omnis domus ejus continuo.

¹⁸ { aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem, et de potestate Satanæ ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum, et sortem inter sanctos, per fidem quæ est in me.}

⁴ an divitias bonitatis ejus, et patientiæ, et longanimitatis contemnis? ignoras quoniam benignitas Dei ad pœnitentiam te adducit?

²⁴ Justificati gratis per gratiam ipsius, per redemptionem quæ est in Christo Jesu, ²⁵ quem proposuit Deus propitiationem per fidem in sanguine ipsius, ad ostensionem justitiæ suæ propter remissionem præcedentium delictorum ²⁶ in sustentatione Dei, ad ostensionem justitiæ ejus in hoc tempore: ut sit ipse justus, et justificans eum, qui est ex fide Jesu Christi.

²⁰ Lex autem subintravit ut abundaret delictum. Ubi autem abundavit delictum, superabundavit gratia: ²¹ ut sicut regnavit peccatum in mortem: ita et gratia regnet per justitiam in vitam æternam, per Jesum Christum Dominum nostrum.

²¹ Quem ergo fructum habuistis tunc in illis, in quibus nunc erubescitis? nam finis illorum mors est.

¹² Itaque lex quidem sancta, et mandatum sanctum, et justum, et bonum. ¹³ Quod ergo bonum est, mihi factum est mors? Absit. Sed peccatum, ut appareat peccatum, per bonum operatum est mihi mortem: ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum. ¹⁴ Scimus enim quia lex spiritualis est: ego autem carnalis sum, venundatus sub peccato.

¹⁶ Si autem quod nolo, illud facio: consentio legi, quoniam bona est.

²² condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem:

² Lex enim spiritus vitæ in Christo Jesu liberavit me a lege peccati et mortis.

¹⁹ Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim ejus quis resistit? ²⁰ O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? numquid dicit figmentum ei qui se finxit: Quid me fecisti sic? ²¹ an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam?

¹³ Vobis enim dico gentibus: Quamdiu quidem ego sum gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo,

³⁴ Quis enim cognovit sensum Domini? aut quis consiliarius ejus fuit?

²⁸ Hoc igitur cum consummavero, et assignavero eis fructum hunc, per vos proficiscar in Hispaniam.

¹⁰ Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore.

²² An æmulamur Dominum? numquid fortiores illo sumus? Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt.

³⁰ Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi. ³¹ Quod si nosmetipsos dijudicaremus, non utique judicaremur. ³² Dum judicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur.

³² Dum judicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur.

⁶ et divisiones operationum sunt, idem vero Deus qui operatur omnia in omnibus.

⁴⁵ Factus est primus homo Adam in animam viventem, novissimus Adam in spiritum vivificantem.

¹ Scimus enim quoniam si terrestris domus nostra hujus habitationis dissolvatur, quod ædificationem ex Deo habemus, domum non manufactam, æternam in cælis.

⁵ Qui autem efficit nos in hoc ipsum, Deus, qui dedit nobis pignus Spiritus.

²⁰ Pro Christo ergo legatione fungimur, tamquam Deo exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo.

⁷ Et ne magnitudo revelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meæ angelus Satanæ, qui me colaphizet. ⁸ Propter quod ter Dominum rogavi ut discederet a me:

¹¹ in quo etiam et nos sorte vocati sumus prædestinati secundum propositum ejus qui operatur omnia secundum consilium voluntatis suæ:

¹³ Deus est enim, qui operatur in vobis et velle, et perficere pro bona voluntate.

²⁹ in quo et laboro, certando secundum operationem ejus, quam operatur in me in virtute.

³ Exhortatio enim nostra non de errore, neque de immunditia, neque in dolo, ⁴ sed sicut probati sumus a Deo ut crederetur nobis Evangelium: ita loquimur non quasi hominibus placentes, sed Deo, qui probat corda nostra.

⁶ qui dedit redemptionem semetipsum pro omnibus, testimonium temporibus suis:

¹ Multifariam, multisque modis olim Deus loquens patribus in prophetis:

²⁶ majores divitias æstimans thesauro Ægyptiorum, improperium Christi: aspiciebat enim in remunerationem.

⁵ et obliti estis consolationis, quæ vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris. ⁶ Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit. ⁷ In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater? ⁸ quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis. ⁹ Deinde patres quidem carnis nostræ, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus? ¹⁰ Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus. ¹¹ Omnis autem disciplina in præsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mœroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiæ. ¹² Propter quod remissas manus, et soluta genua erigite,

²¹ aptet vos in omni bono, ut faciatis ejus voluntatem: faciens in vobis quod placeat coram se per Jesum Christum: cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen.

¹⁰ Humiliamini in conspectu Domini, et exaltabit vos.

¹⁸ Scientes quod non corruptibilibus, auro vel argento, redempti estis de vana vestra conversatione paternæ traditionis: ¹⁹ sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi, et incontaminati:

⁹ Non tardat Dominus promissionem suam, sicut quidam existimant: sed patienter agit propter vos, nolens aliquos perire, sed omnes ad pœnitentiam reverti.

¹⁵ et Domini nostri longanimitatem, salutem arbitremini: sicut et carissimus frater noster Paulus secundum datam sibi sapientiam scripsit vobis,

⁸ Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, ipsi nos seducimus, et veritas in nobis non est. ⁹ Si confiteamur peccata nostra: fidelis est, et justus, ut remittat nobis peccata nostra, et emundet nos ab omni iniquitate. ¹⁰ Si dixerimus quoniam non peccavimus, mendacem facimus eum, et verbum ejus non est in nobis.

²⁴ Ei autem qui potens est vos conservare sine peccato et constituere ante conspectum gloriæ suæ immaculatos in exsultatione in adventu Domini nostri Jesu Christi,

¹⁹ { Ego quos amo, arguo, et castigo. Æmulare ergo, et pœnitentiam age.}

¹¹ et habebant super se regem angelum abyssi cui nomen hebraice Abaddon, græce autem Apollyon, latine habens nomen Exterminans.

¹ Et vidi angelum descendentem de cælo, habentem clavem abyssi, et catenam magnam in manu sua. ² Et apprehendit draconem, serpentem antiquum, qui est diabolus, et Satanas, et ligavit eum per annos mille: ³ et misit eum in abyssum, et clausit, et signavit super illum ut non seducat amplius gentes, donec consummentur mille anni: et post hæc oportet illum solvi modico tempore.