Bible verses about "smile" | PBG

³⁰ Światłość oczów uwesela serce, a wieść dobra tuczy kości.

¹⁶ Pozdrówcie jedni drugich z pocałowaniem świętem. Pozdrawiają was zbory Chrystusowe.

⁹ Azażemci nie rozkazał: Zmocnij się, i mężnie sobie poczynaj, nie lękaj się, a nie trwóż sobą, albowiem z tobą jest Pan, Bóg twój, we wszystkiem, do czegokolwiek się obrócisz?

¹ Śpiewajcie Panu pieśń nową; śpiewajcie Panu wszystka ziemia! ² Śpiewajcież Panu, dobrorzeczcie imieniowi jego, opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego. ³ Opowiadajcie między narodami chwałę jego, między wszystkimi ludźmi cuda jego. ⁴ Albowiem wielki Pan i wszelkiej chwały godny, i straszliwy jest nad wszystkich bogów. ⁵ Wszyscy bowiem bogowie narodów są bałwani; ale Pan niebiosa uczynił. ⁶ Zacność i ochędóstwo przed obliczem jego, moc i piękność w świątnicy jego. ⁷ Oddajcie Panu, pokolenia narodów, oddajcie Panu chwałę i moc. ⁸ Oddajcie Panu chwałę imienia jego; przynieście dary, a wnijdźcie do sieni jego. ⁹ Kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości; niech się lęka oblicza jego wszystka ziemia. ¹⁰ Powiadajcie między poganami: Pan króluje, a że i krąg świata utwierdzony będzie, tak, aby się nie poruszył, a iż będzie sądził ludzi w sprawiedliwości. ¹¹ Niech się weselą niebiosa, a niech pląsa ziemia; niech zaszumi morze, i co w niem jest. ¹² Niech pląsają pola, i wszystko co jest na nich; tedy niech wykrzykają wszystkie drzewa leśne, ¹³ Przed obliczem Pańskiem; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej.

¹¹ A tak ci, których odkupił Pan, niech się nawrócą, i przyjdą do Syonu z śpiewaniem, a wesele wieczne niech będzie nad głową ich; wesela i radości niech dostąpią, a niech uciecze smutek i wzdychanie.

⁷ Z dobrą wolą służąc jako Panu a nie ludziom;

¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię. ² Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka. ³ Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich. ⁴ Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz. ⁵ Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję. ⁶ Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć. ⁷ Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę? ⁸ Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. ⁹ Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza, ¹⁰ I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja. ¹¹ Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie, ¹² Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość. ¹³ Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej. ¹⁴ Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie. ¹⁵ Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi. ¹⁶ Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było. ¹⁷ Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba. ¹⁸ Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą. ¹⁹ Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie; ²⁰ Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich. ²¹ Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli? ²² Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół. ²³ Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje, ²⁴ I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

²⁵ Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą, a niech ci miłościw będzie;

²⁷ Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

²⁵ Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.

¹³⁵ Rozświeć nad sługą twoim oblicze twoje, a naucz mię ustaw twoich.

¹³ Serce wesołe uwesela twarz; ale dla żałości serca duch strapiony bywa.

⁵ Bom szukał Pana, i wysłuchał mię, a ze wszystkich strachów moich wyrwał mię.

²² Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.

¹³ Serce wesołe uwesela twarz; ale dla żałości serca duch strapiony bywa. ¹⁴ Serce rozumne szuka umiejętności; ale usta głupich karmią się głupstwem