Bible verses about "parables" | PBG

³⁵ Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka mówiącego: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem skryte rzeczy od założenia świata.

¹ Tedy podobne będzie królestwo niebieskie dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy swoje, wyszły przeciwko oblubieńcowi. ² A było z nich pięć mądrych, a pięć głupich. ³ One głupie wziąwszy lampy swoje, nie wzięły oleju z sobą. ⁴ Lecz mądre wzięły oleju w naczynia swoje z lampami swemi. ⁵ A gdy oblubieniec odwłaczał z przyjściem, zdrzemały się wszystkie i posnęły. ⁶ A o północy stał się krzyk: Oto oblubieniec idzie; wynijdźcie przeciwko niemu! ⁷ Tedy wstały one wszystkie panny i ochędożyły lampy swoje. ⁸ Ale głupie rzekły do mądrych: Dajcie nam z oleju waszego, boć lampy nasze gasną. ⁹ I odpowiedziały one mądre, mówiąc: Nie damy, by snać nam i wam nie dostało; idźcie raczej do sprzedawających, a kupcie sobie. ¹⁰ A gdy odeszły kupować, przyszedł oblubieniec; a te, które były gotowe, weszły z nim na wesele; i zamknione są drzwi. ¹¹ Lecz potem przyszły i one drugie panny, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam! ¹² A on odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. ¹³ Czujcież tedy; bo nie wiecie dnia ani godziny, której Syn człowieczy przyjdzie. ¹⁴ Albowiem jako człowiek precz odjeżdżający zwołał sług swoich i oddał im dobra swoje; ¹⁵ I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, a drugiemu jeden, każdemu według przemożenia jego, i zaraz precz odjechał. ¹⁶ A poszedłszy on, który wziął pięć talentów, robił niemi, i zyskał drugie pięć talentów. ¹⁷ Także i on, który wziął dwa, zyskał i ten drugie dwa. ¹⁸ Ale ten, który wziął jeden, odszedłszy wykopał dół w ziemi, i skrył pieniądze pana swego. ¹⁹ A po długim czasie przyszedł pan onych sług, i rachował się z nimi. ²⁰ Tedy przystąpiwszy on, który był wziął pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów, mówiąc: Panie! oddałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć talentów zyskał niemi. ²¹ I rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! nad małem byłeś wiernym, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. ²² A przystąpiwszy i on, który był dwa talenty wziął, rzekł: Panie! oddałeś mi dwa talenty, otom drugie dwa talenty zyskał niemi. ²³ Rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! gdyżeś był wierny nad małem, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. ²⁴ A przystąpiwszy i ten, który był wziął jeden talent, rzekł: Panie! wiedziałem, że jesteś człowiek srogi, który żniesz, gdzieś nie rozsiewał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał; ²⁵ Bojąc się tedy, szedłem i skryłem talent twój w ziemię; oto masz, co twego jest. ²⁶ A odpowiadając pan jego, rzekł mu: Sługo zły i gnuśny! wiedziałeś, iż żnę, gdziem nie rozsiewał, i zbieram, gdziem nie rozsypywał; ²⁷ Przetożeś miał pieniądze moje dać tym, co pieniędzmi handlują, a ja przyszedłszy, wziąłbym był, co jest mojego, z lichwą. ²⁸ Przetoż weźmijcie od niego ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. ²⁹ (Albowiem każdemu, który ma, będzie dano, i obfitować będzie; a od tego, który nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęto.) ³⁰ A niepożytecznego sługę wrzućcie do onych ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. ³¹ A gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale swojej, i wszyscy święci Aniołowie z nim, tedy usiądzie na stolicy chwały swojej, ³² I będą zgromadzone przed niego wszystkie narody, i odłączy je, jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów. ³³ A postawi owce zaiste po prawicy swojej, a kozły po lewicy. ³⁴ Tedy rzecze król tym, którzy będą po prawicy jego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata. ³⁵ Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść; pragnąłem, a daliście mi pić; byłem gościem, a przyjęliście mię; ³⁶ Byłem nagim, a przyodzialiście mię; byłem chorym, a nawiedziliście mię; byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie. ³⁷ Tedy mu odpowiedzą sprawiedliwi, mówiąc: Panie! kiedyżeśmy cię widzieli łaknącym, a nakarmiliśmy cię? albo pragnącym, a napoiliśmy cię? ³⁸ I kiedyśmy cię widzieli gościem, a przyjęliśmy cię? albo nagim, a przyodzialiśmy cię? ³⁹ Albo kiedyśmy cię widzieli chorym, albo w więzieniu, a przychodziliśmy do ciebie? ⁴⁰ A odpowiadając król, rzecze im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiekieście uczynili jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili. ⁴¹ Potem rzecze i tym, którzy będą po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci! w ogień wieczny, który zgotowany jest dyjabłu i Aniołom jego. ⁴² Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść; pragnąłem, a nie daliście mi pić; ⁴³ Byłem gościem, a nie przyjęliście mię; nagim, a nie przyodzialiście mię; chorym i w więzieniu, a nie nawiedziliście mię. ⁴⁴ Tedy mu odpowiedzą i oni, mówiąc: Panie! kiedyśmy cię widzieli łaknącym, albo pragnącym, albo gościem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie służyliśmy tobie? ⁴⁵ Tedy im odpowie, mówiąc: Zaprawdę powiadam wam, czegościekolwiek nie uczynili jednemu z tych najmniejszych, i mnieście nie uczynili. ⁴⁶ I pójdą ci na męki wieczne; ale sprawiedliwi do żywota wiecznego.

¹⁵ A usłyszawszy to niektóry z spółsiedzących, rzekł mu: Błogosławiony, który je chleb w królestwie Bożem. ¹⁶ A on mu rzekł: Człowiek niektóry sprawił wieczerzę wielką i zaprosił wielu; ¹⁷ I posłał sługę swego w godzinę wieczerzy, żeby rzekł zaproszonym: Pójdźcie! bo już wszystko gotowe. ¹⁸ I poczęli się wszyscy jednostajnie wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem wieś, i muszę iść, a oglądać ją, proszę cię, miej mię za wymówionego. ¹⁹ A drugi rzekł: Kupiłem pięć jarzm wołów, i idę, abym ich doświadczył: proszę cię, miej mię za wymówionego. ²⁰ A drugi rzekł: Żonęm pojął, a dlatego przyjść nie mogę. ²¹ A wróciwszy się on sługa, oznajmił to panu swemu. Tedy się gospodarz rozgniewawszy, rzekł słudze swemu: Wynijdź prędko na ulice i na drogi miejskie, a ubogie i ułomne i chrome i ślepe wprowadź tu. ²² I rzekł sługa: Panie! stało się, jakoś rozkazał, a jeszcze miejsce jest. ²³ I rzekł Pan do sługi: Wynijdź na drogi i między opłotki, a przymuś wnijść, aby był napełniony dom mój. ²⁴ Albowiem powiadam wam, że żaden z onych mężów, którzy byli zaproszeni, nie ukusi wieczerzy mojej.