Bible verses about "wilderness" | DSV

¹ Dit zijn de reizen der kinderen Israëls, die uit Egypteland uitgetogen zijn, naar hun heiren, door de hand van Mozes en Aäron. ² En Mozes schreef hun uittochten, naar hun reizen, naar den mond des HEEREN; en dit zijn hun reizen, naar hun uittochten. ³ Zij reisden dan van Rameses; in de eerste maand, op den vijftienden dag der eerste maand, des anderen daags van het pascha, togen de kinderen Israëls uit door een hoge hand, voor de ogen van alle Egyptenaren; ⁴ Als de Egyptenaars begroeven degenen, welke de HEERE onder hen geslagen had, alle eerstgeborenen; ook had de HEERE gerichten geoefend aan hun goden. ⁵ Als de kinderen Israëls van Rameses verreisd waren, zo legerden zij zich te Sukkoth. ⁶ En zij verreisden van Sukkoth, en legerden zich in Etham, hetwelk aan het einde der woestijn is. ⁷ En zij verreisden van Etham, en keerden weder naar Pi-hachiroth, dat tegenover Baäl-sefon is, en zij legerden zich voor Migdol. ⁸ En zij verreisden van Hachiroth, en gingen over, door het midden van de zee, naar de woestijn, en zij gingen drie dagreizen in de woestijn Etham, en legerden zich in Mara. ⁹ En zij verreisden van Mara, en kwamen te Elim; in Elim nu waren twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen, en zij legerden zich aldaar. ¹⁰ En zij verreisden van Elim, en legerden zich aan de Schelfzee. ¹¹ En zij verreisden van de Schelfzee, en legerden zich in de woestijn Sin. ¹² En zij verreisden uit de woestijn Sin, en zij legerden zich in Dofka. ¹³ En zij verreisden van Dofka, en legerden zich in Aluz. ¹⁴ En zij verreisden van Aluz, en legerden zich in Rafidim; doch daar was geen water voor het volk, om te drinken. ¹⁵ En zij verreisden van Rafidim, en legerden zich in de woestijn van Sinaï. ¹⁶ En zij verreisden uit de woestijn van Sinaï, en legerden zich in Kibroth-thaava. ¹⁷ En zij verreisden van Kibroth-thaava, en legerden zich in Hazeroth. ¹⁸ En zij verreisden van Hazeroth, en legerden zich in Rithma. ¹⁹ En zij verreisden van Rithma, en legerden zich in Rimmon-perez. ²⁰ En zij verreisden van Rimmon-perez, en legerden zich in Libna. ²¹ En zij verreisden van Libna, en legerden zich in Rissa. ²² En zij verreisden van Rissa, en legerden zich in Kehelatha. ²³ En zij verreisden van Kehelatha, en legerden zich in het gebergte van Safer. ²⁴ En zij verreisden van het gebergte Safer, en legerden zich in Harada. ²⁵ En zij verreisden van Harada, en legerden zich in Makheloth. ²⁶ En zij verreisden van Makheloth, en legerden zich in Tachath. ²⁷ En zij verreisden van Tachath, en legerden zich in Tharah. ²⁸ En zij verreisden van Tharah, en legerden zich in Mithka. ²⁹ En zij verreisden van Mithka, en legerden zich in Hasmona. ³⁰ En zij verreisden van Hasmona, en legerden zich in Moseroth. ³¹ En zij verreisden van Moseroth, en legerden zich in Bene-jaakan. ³² En zij verreisden van Bene-jaakan, en legerden zich in Hor-gidgad. ³³ En zij verreisden van Hor-gidgad, en legerden zich in Jotbatha. ³⁴ En zij verreisden van Jotbatha, en legerden zich in Abrona. ³⁵ En zij verreisden van Abrona, en legerden zich in Ezeon-geber. ³⁶ En zij verreisden van Ezeon-geber, en legerden zich in de woestijn Zin, dat is Kades. ³⁷ En zij verreisden van Kades, en legerden zich aan den berg Hor, aan het einde des lands van Edom. ³⁸ Toen ging de priester Aäron op den berg Hor, naar den mond des HEEREN, en stierf aldaar, in het veertigste jaar na den uittocht van de kinderen Israëls uit Egypteland, in de vijfde maand, op den eersten der maand. ³⁹ Aäron nu was honderd drie en twintig jaren oud, als hij stierf op den berg Hor. ⁴⁰ En de Kanaäniet, de koning van Harad, die in het zuiden woonde in het land Kanaän, hoorde, dat de kinderen Israëls aankwamen. ⁴¹ En zij verreisden van den berg Hor, en legerden zich in Zalmona. ⁴² En zij verreisden van Zalmona, en legerden zich in Funon. ⁴³ En zij verreisden van Funon, en legerden zich in Oboth. ⁴⁴ En zij verreisden van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van Abarim, in de landpale van Moab. ⁴⁵ En zij verreisden van de heuvelen van Abarim, en legerden zich in Dibon-gad. ⁴⁶ En zij verreisden van Dibon-gad, en legerden zich in Almon-diblathaim. ⁴⁷ En zij verreisden van Almon-diblathaim, en legerden zich in de bergen Abarim, tegen Nebo. ⁴⁸ En zij verreisden van de bergen Abarim, en legerden zich in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho. ⁴⁹ En zij legerden zich aan de Jordaan van Beth-jesimoth, tot aan Abel-sittim, in de vlakke velden der Moabieten. ⁵⁰ En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho, zeggende: ⁵¹ Spreek tot de kinderen Israëls, en zeg tot hen: Wanneer gijlieden over de Jordaan zult gegaan zijn in het land Kanaän; ⁵² Zo zult gij alle inwoners des lands voor uw aangezicht uit de bezitting verdrijven, en al hun beeltenissen verderven; ook zult gij al hun gegotene beelden verderven, en al hun hoogten verdelgen. ⁵³ En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen, en daarin wonen; want Ik heb u dat land gegeven, om hetzelve erfelijk te bezitten. ⁵⁴ En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen door het lot, naar uw geslachten; dengenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder maken, en dien, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken; waarheen voor iemand het lot zal uitgaan, dat zal hij hebben; naar de stammen uwer vaderen zult gij de erfenis nemen. ⁵⁵ Maar indien gij de inwoners des lands niet voor uw aangezicht uit de bezitting zult verdrijven, zo zal het geschieden, dat, die gij van hen zult laten overblijven, tot doornen zullen zijn in uw ogen, en tot prikkelen in uw zijden, en u zullen benauwen op het land, waarin gij woont. ⁵⁶ En het zal geschieden, dat Ik u zal doen, gelijk als Ik hun dacht te doen.

⁷ En de Engel des HEEREN vond haar aan een waterfontein in de woestijn, aan de fontein op den weg van Sur. ⁸ En hij zeide: Hagar, gij, dienstmaagd van Sarai! van waar komt gij, en waar zult gij heengaan? En zij zeide: Ik ben vluchtende van het aangezicht mijner vrouw Sarai! ⁹ Toen zeide de Engel des HEEREN tot haar: Keer weder tot uw vrouw, en verneder u onder haar handen. ¹⁰ Voorts zeide de Engel des HEEREN tot haar: Ik zal uw zaad grotelijks vermenigvuldigen, zodat het vanwege de menigte niet zal geteld worden. ¹¹ Ook zeide des HEEREN Engel tot haar: Zie, gij zijt zwanger, en zult een zoon baren, en gij zult zijn naam Ismaël noemen, omdat de HEERE uw verdrukking aangehoord heeft.

⁶ En de vrouw vluchtte in de woestijn, alwaar zij een plaats had, haar van God bereid, opdat zij haar aldaar zouden voeden duizend tweehonderd zestig dagen.

¹ En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, den priester in Midian; en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den berg Gods, aan Horeb.

¹⁹ Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en rivieren in de wildernis.

¹⁷ En God hoorde de stem van den jongen; en de Engel Gods riep Hagar toe uit den hemel, en zeide tot haar: Wat is u, Hagar? Vrees niet; want God heeft naar des jongens stem gehoord, ter plaatse, waar hij is. ¹⁸ Sta op, hef den jongen op, en houd hem vast met uwe hand; want Ik zal hem tot een groot volk stellen. ¹⁹ En God opende haar ogen, dat zij een waterput zag; en zij ging, en vulde de fles met water, en gaf den jongen te drinken. ²⁰ En God was met den jongen; en hij werd groot, en hij woonde in de woestijn, en werd een boogschutter. ²¹ En hij woonde in de woestijn Paran; en zijn moeder nam hem een vrouw uit Egypteland.

²⁵ En Ik zal een verbond des vredes met hen maken, en zal het boos gedierte uit het land doen ophouden; en zij zullen zeker wonen in de woestijn, en slapen in de wouden.

¹ Toen werd Jezus van den Geest weggeleid in de woestijn, om verzocht te worden van den duivel. ² En als Hij veertig dagen en veertig nachten gevast had, hongerde Hem ten laatste. ³ En de verzoeker, tot Hem gekomen zijnde, zeide: Indien Gij Gods Zoon zijt, zeg, dat deze stenen broden worden. ⁴ Doch Hij, antwoordende, zeide: Er is geschreven: De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord, dat door den mond Gods uitgaat. ⁵ Toen nam Hem de duivel mede naar de heilige stad, en stelde Hem op de tinne des tempels; ⁶ En zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelven nederwaarts; want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal, en dat zij U op de handen zullen nemen, opdat Gij niet te eniger tijd Uw voet aan een steen aanstoot. ⁷ Jezus zeide tot hem: Er is wederom geschreven: Gij zult den Heere, uw God, niet verzoeken. ⁸ Wederom nam Hem de duivel mede op een zeer hogen berg, en toonde Hem al de koninkrijken der wereld, en hun heerlijkheid; ⁹ En zeide tot Hem: Al deze dingen zal ik U geven, indien Gij, nedervallende, mij zult aanbidden. ¹⁰ Toen zeide Jezus tot hem: Ga weg, satan, want er staat geschreven: Den Heere, uw God, zult gij aanbidden, en Hem alleen dienen. ¹¹ Toen liet de duivel van Hem af; en ziet, de engelen zijn toegekomen, en dienden Hem. ¹² Als nu Jezus gehoord had, dat Johannes overgeleverd was, is Hij wedergekeerd naar Galilea; ¹³ En Nazareth verlaten hebbende, is komen wonen te Kapernaum, gelegen aan de zee, in de landpale van Zebulon en Nafthali; ¹⁴ Opdat vervuld zou worden, hetgeen gesproken is door Jesaja, den profeet, zeggende: ¹⁵ Het land Zebulon en het land Nafthali aan den weg der zee over de Jordaan, Galilea der volken; ¹⁶ Het volk, dat in duisternis zat, heeft een groot licht gezien; en degenen, die zaten in het land en de schaduwe des doods, denzelven is een licht opgegaan. ¹⁷ Van toen aan heeft Jezus begonnen te prediken en te zeggen: Bekeert u; want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. ¹⁸ En Jezus, wandelende aan de zee van Galilea, zag twee broeders, namelijk Simon, gezegd Petrus, en Andreas, zijn broeder, het net in de zee werpende (want zij waren vissers); ¹⁹ En Hij zeide tot hen: Volgt Mij na, en Ik zal u vissers der mensen maken. ²⁰ Zij dan, terstond de netten verlatende, zijn Hem nagevolgd. ²¹ En Hij, van daar voortgegaan zijnde, zag twee andere broeders, namelijk Jakobus, den zoon van Zebedeüs, en Johannes, zijn broeder, in het schip met hun vader Zebedeüs, hun netten vermakende, en heeft hen geroepen. ²² Zij dan, terstond verlatende het schip en hun vader, zijn Hem nagevolgd. ²³ En Jezus omging geheel Galilea, lerende in hun synagogen en predikende het Evangelie des Koninkrijks, en genezende alle ziekte en alle kwale onder het volk. ²⁴ En Zijn gerucht ging van daar uit in geheel Syrië; en zij brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren, met verscheidene ziekten en pijnen bevangen zijnde, en van den duivel bezeten, en maanzieken en geraakten; en Hij genas dezelve. ²⁵ En vele scharen volgden Hem na, van Galilea en van Dekapolis, en van Jeruzalem, en van Judea, en van over de Jordaan.