Bible verses about "sheperd" | DSV

² Weidt de kudde Gods, die onder u is, hebbende opzicht daarover, niet uit bedwang, maar gewilliglijk; noch om vuil gewin, maar met een volvaardig gemoed; ³ Noch als heerschappij voerende over het erfdeel des Heeren, maar als voorbeelden der kudde geworden zijnde. ⁴ En als de overste Herder verschenen zal zijn, zo zult gij de onverwelkelijke kroon der heerlijkheid behalen.

¹⁵ Maar heiligt God, den Heere, in uw harten; en zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.

¹ De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israël, ² Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands; ³ Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden; ⁴ Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid. ⁵ Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen; ⁶ Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen. ⁷ De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht. ⁸ Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet; ⁹ Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals. ¹⁰ Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet; ¹¹ Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak; ¹² Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen; ¹³ Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen. ¹⁴ Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben. ¹⁵ Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad. ¹⁶ Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten. ¹⁷ Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte; ¹⁸ En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen. ¹⁹ Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen. ²⁰ De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten. ²¹ Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad; ²² Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten? ²³ Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken. ²⁴ Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte; ²⁵ En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt; ²⁶ Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt. ²⁷ Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt; ²⁸ Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden; ²⁹ Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren. ³⁰ Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad; ³¹ Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen. ³² Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven. ³³ Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.

¹ Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Die niet ingaat door de deur in den stal der schapen, maar van elders inklimt, die is een dief en moordenaar. ² Maar die door de deur ingaat, is een herder der schapen. ³ Dezen doet de deurwachter open, en de schapen horen zijn stem; en hij roept zijn schapen bij name, en leidt ze uit. ⁴ En wanneer hij zijn schapen uitgedreven heeft, zo gaat hij voor hen heen; en de schapen volgen hem, overmits zij zijn stem kennen. ⁵ Maar een vreemde zullen zij geenszins volgen, maar zullen van hem vlieden; overmits zij de stem des vreemden niet kennen. ⁶ Deze gelijkenis zeide Jezus tot hen; maar zij verstonden niet, wat het was, dat Hij tot hen sprak. ⁷ Jezus dan zeide wederom tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Ik ben de Deur der schapen. ⁸ Allen, zovelen als er voor Mij zijn gekomen, zijn dieven en moordenaars; maar de schapen hebben hen niet gehoord. ⁹ Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden. ¹⁰ De dief komt niet, dan opdat hij stele, en slachte, en verderve; Ik ben gekomen, opdat zij het leven hebben, en overvloed hebben. ¹¹ Ik ben de goede Herder; de goede herder stelt zijn leven voor de schapen. ¹² Maar de huurling, en die geen herder is, wien de schapen niet eigen zijn, ziet den wolf komen, en verlaat de schapen, en vliedt; en de wolf grijpt ze, en verstrooit de schapen. ¹³ En de huurling vliedt, overmits hij een huurling is, en heeft geen zorg voor de schapen. ¹⁴ Ik ben de goede Herder; en Ik ken de Mijnen, en worde van de Mijnen gekend. ¹⁵ Gelijkerwijs de Vader Mij kent, alzo ken Ik ook den Vader; en Ik stel Mijn leven voor de schapen. ¹⁶ Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen; en het zal worden een kudde, en een Herder. ¹⁷ Daarom heeft mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. ¹⁸ Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen, en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. ¹⁹ Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil. ²⁰ En velen van hen zeiden: Hij heeft den duivel, en is uitzinnig; wat hoort gij Hem? ²¹ Anderen zeiden: Dit zijn geen woorden eens bezetenen; kan ook de duivel der blinden ogen openen? ²² En het was het feest der vernieuwing des tempels te Jeruzalem; en het was winter. ²³ En Jezus wandelde in den tempel, in het voorhof van Salomo. ²⁴ De Joden dan omringden Hem, en zeiden tot Hem: Hoe lang houdt Gij onze ziel op? Indien Gij de Christus zijt, zeg het ons vrijuit. ²⁵ Jezus antwoordde hun: Ik heb het u gezegd, en gij gelooft het niet. De werken, die Ik doe in den Naam Mijns Vaders, die getuigen van Mij. ²⁶ Maar gijlieden gelooft niet; want gij zijt niet van Mijn schapen, gelijk Ik u gezegd heb. ²⁷ Mijn schapen horen Mijn stem, en Ik ken dezelve, en zij volgen Mij. ²⁸ En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. ²⁹ Mijn Vader, die ze Mij gegeven heeft, is meerder dan allen; en niemand kan ze rukken uit de hand Mijns Vaders. ³⁰ Ik en de Vader zijn een. ³¹ De Joden dan namen wederom stenen op, om Hem te stenigen. ³² Jezus antwoordde hun: Ik heb u vele treffelijke werken getoond van Mijn Vader; om welk werk van die stenigt gij Mij? ³³ De Joden antwoordden Hem, zeggende: Wij stenigen U niet over enig goed werk, maar over gods lastering, en omdat Gij, een Mens zijnde, Uzelven God maakt. ³⁴ Jezus antwoordde hun: Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd, gij zijt goden? ³⁵ Indien de wet die goden genaamd heeft, tot welke het woord Gods geschied is, en de Schrift niet kan gebroken worden; ³⁶ Zegt gijlieden tot Mij, Dien de Vader geheiligd en in de wereld gezonden heeft: Gij lastert God; omdat Ik gezegd heb: Ik ben Gods Zoon? ³⁷ Indien Ik niet doe de werken Mijns Vaders, zo gelooft Mij niet; ³⁸ Maar indien Ik ze doe, en zo gij Mij niet gelooft, zo gelooft de werken; opdat gij moogt bekennen en geloven, dat de Vader in Mij is, en Ik in Hem. ³⁹ Zij zochten dan wederom Hem te grijpen, en Hij ontging uit hun hand. ⁴⁰ En Hij ging wederom over de Jordaan, tot de plaats, waar Johannes eerst doopte; en Hij bleef aldaar. ⁴¹ En velen kwamen tot Hem, en zeiden: Johannes deed wel geen teken; maar alles, wat Johannes van Dezen zeide, was waar. ⁴² En velen geloofden aldaar in Hem.

¹ Een psalm van David. De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken. ² Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij zachtjes aan zeer stille wateren. ³ Hij verkwikt mijn ziel; Hij leidt mij in het spoor der gerechtigheid, om Zijns Naams wil. ⁴ Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. ⁵ Gij richt de tafel toe voor mijn aangezicht, tegenover mijn tegenpartijders; Gij maakt mijn hoofd vet met olie, mijn beker is overvloeiende. ⁶ Immers zullen mij het goede en de weldadigheid volgen al de dagen mijns levens; en ik zal in het huis des HEEREN blijven in lengte van dagen.