Bible verses about "philosophy" | Clementine_Vulgate

¹⁸ Quidam autem epicurei et stoici philosophi disserebant cum eo, et quidam dicebant: Quid vult seminiverbius hic dicere? Alii vero: Novorum dæmoniorum videtur annuntiator esse: quia Jesum et resurrectionem annuntiabat eis.

⁶ Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non hujus sæculi, neque principum hujus sæculi, qui destruuntur: ⁷ sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quæ abscondita est, quam prædestinavit Deus ante sæcula in gloriam nostram, ⁸ quam nemo principum hujus sæculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriæ crucifixissent. ⁹ Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quæ præparavit Deus iis qui diligunt illum: ¹⁰ nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei.

²¹ Nam quia in Dei sapientia non cognovit mundus per sapientiam Deum: placuit Deo per stultitiam prædicationis salvos facere credentes.

¹⁶ Nemo ergo vos judicet in cibo, aut in potu, aut in parte diei festi, aut neomeniæ, aut sabbatorum: ¹⁷ quæ sunt umbra futurorum: corpus autem Christi. ¹⁸ Nemo vos seducat, volens in humilitate, et religione angelorum, quæ non vidit ambulans, frustra inflatus sensu carnis suæ, ¹⁹ et non tenens caput, ex quo totum corpus per nexus, et conjunctiones subministratum, et constructum crescit in augmentum Dei.

²⁰ O Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, et oppositiones falsi nominis scientiæ,

¹ Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiæ, annuntians vobis testimonium Christi. ² Non enim judicavi me scire aliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifixum. ³ Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos: ⁴ et sermo meus, et prædicatio mea non in persuasibilibus humanæ sapientiæ verbis, sed in ostensione spiritus et virtutis: ⁵ ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei.

¹³ quæ et loquimur non in doctis humanæ sapientiæ verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes.

⁹ Stultas autem quæstiones, et genealogias, et contentiones, et pugnas legis devita: sunt enim inutiles, et vanæ. ¹⁰ Hæreticum hominem post unam et secundam correptionem devita:

⁸ Videte ne quis vos decipiat per philosophiam, et inanem fallaciam secundum traditionem hominum, secundum elementa mundi, et non secundum Christum:

¹ [Habet argentum venarum suarum principia, et auro locus est in quo conflatur. ² Ferrum de terra tollitur, et lapis solutus calore in æs vertitur. ³ Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat: lapidem quoque caliginis et umbram mortis. ⁴ Dividit torrens a populo peregrinante eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios. ⁵ Terra de qua oriebatur panis, in loco suo igni subversa est. ⁶ Locus sapphiri lapides ejus, et glebæ illius aurum. ⁷ Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis. ⁸ Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leæna. ⁹ Ad silicem extendit manum suam: subvertit a radicibus montes. ¹⁰ In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus ejus. ¹¹ Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit. ¹² Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiæ? ¹³ Nescit homo pretium ejus, nec invenitur in terra suaviter viventium. ¹⁴ Abyssus dicit: Non est in me, et mare loquitur: Non est mecum. ¹⁵ Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione ejus. ¹⁶ Non conferetur tinctis Indiæ coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro. ¹⁷ Non adæquabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri. ¹⁸ Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione ejus: trahitur autem sapientia de occultis. ¹⁹ Non adæquabitur ei topazius de Æthiopia, nec tincturæ mundissimæ componetur. ²⁰ Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiæ? ²¹ Abscondita est ab oculis omnium viventium: volucres quoque cæli latet. ²² Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam ejus. ²³ Deus intelligit viam ejus, et ipse novit locum illius. ²⁴ Ipse enim fines mundi intuetur, et omnia quæ sub cælo sunt respicit. ²⁵ Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura. ²⁶ Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus: ²⁷ tunc vidit illam et enarravit, et præparavit, et investigavit. ²⁸ Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia; et recedere a malo, intelligentia.]