Psalms 102:1 Cross References - PBG

¹ Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

²³ I stało się po niemałym czasie, że umarł król Egipski; i wzdychali, i wołali synowie Izraelscy dla niewoli; a wstąpiło wołanie ich do Boga przed niewolą.

¹⁶ I wyrzucili bogi cudze z pośrodku siebie, a służyli Panu, i użalił się Pan utrapienia Izraelskiego.

¹⁵ Ale odpowiedziała Anna i rzekła: Nie tak, panie mój, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie piła, alem wylała duszę moję przed obliczem Pańskiem. ¹⁶ Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.

¹⁶ O tym czasie jutro poślę do ciebie męża z ziemi Benjamin, którego pomażesz za wodza nad ludem moim Izraelskim; a on wybawi lud mój z rąk Filistyńskich. Bom wejrzał na lud mój, gdyż przyszło wołanie jego do mnie.

²⁷ Potem powstali kapłani i Lewitowie, i błogosławili ludowi; a wysłuchany jest głos ich, i przyszła modlitwa ich do mieszkania świętobliwości Pańskiej, do nieba.

² Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.

⁵ Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

⁶ Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

¹² Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. ² Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.

⁴ Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?

¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca. ² W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją: ³ Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą: ⁴ Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się. ⁵ Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złoty psalm Dawidowy, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini. ² Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie. ³ Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.

² Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję.

⁸ W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. ² Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

³ W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

¹ Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie! ² Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

² Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę. ³ Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

⁴ I ściśniony jest we mnie duch mój, a we wnętrznościach moich niszczeje serce moje.

⁷ Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

¹⁹ Wolę tych czyni, którzy się go boją, a wołanie ich wysłuchiwa, i ratuje ich.

⁸ A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

¹⁸ I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu. ¹⁹ Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć. ²⁰ Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

⁴⁴ Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

³³ I wziąwszy z sobą Piotra, i Jakóba, i Jana, począł się lękać, i bardzo tęsknić; ³⁴ I rzekł im: Bardzo jest smutna dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu, a czujcie.

⁴⁴ Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

⁷ Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.