Proverbs 21:12 Cross References - PBG

¹² Bóg daje przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.

²⁹ A gdy wywracał Bóg miasta onej równiny, wspomniał Bóg na Abrahama i wybawił Lota z pośrodku wywrócenia, gdy wywracał one miasta, w których Lot mieszkał.

³ Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

¹⁵ Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

¹⁴ Ufanie jego będzie wykorzenione z przybytku jego, a przywiedzie go do króla strachów. ¹⁵ Będzie mieszkał strach w przybytku jego, chociaż nie był jego, a siarką będzie potrząśnione mieszkanie jego. ¹⁶ Ze spodku korzeń jego uschnie, a z wierzchu będzie obcięta gałąź jego. ¹⁷ Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach. ¹⁸ Wypędzą go z światłości do ciemności, a z okręgu świata wyrzucą go. ¹⁹ Nie będzie syn ani wnuk między ludem jego, i nikt nie pozostanie w mieszkaniach jego. ²⁰ Nade dniem jego zdumiewają się potomkowie, a przodków ogarnie strach. ²¹ Takoweć są mieszkania niezbożnego, i do tego przychodzi temu, który nie zna Boga.

²⁸ Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych? ²⁹ Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie? ³⁰ Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.

¹³ Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą. ¹⁴ Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba. ¹⁵ Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały; ¹⁶ Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota: ¹⁷ Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie. ¹⁸ Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi. ¹⁹ Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz. ²⁰ Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher. ²¹ Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego. ²² Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie. ²³ Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.

³⁵ Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe; ³⁶ Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

⁵ Umiłowałeś złe, bardziej niż dobre; kłamstwo raczej mówisz, niż sprawiedliwość. Sela.

⁴³ Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?

³ Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi ich; ale przewrotność przestępców potraci ich. ⁴ Niepomogą bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci. ⁵ Sprawiedliwość uprzejmego sprawuje drogę jego; lecz bezbożny dla bezbożności swojej upada.

⁶ Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.

¹¹ Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.

³² Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

⁹ Kto mądry, niech to zrozumie, a kto roztropny, niech to pozna; bo drogi Pańskie są proste, a sprawiedliwi po nich chodzić będą, ale przestępcy na nich upadną.

¹¹ Wywróciłem was, jako Bóg wywrócił Sodomę i Gomorę, tak, żeście byli jako głownia wyrwana z ognia; a wszakżeście się nie nawrócili do mnie, mówi Pan.

⁹ Biada temu, który łakomie szuka zysku szkaradnego domowi swemu, aby wystawił wysoko gniazdo swoje, a tak uszedł z mocy złego! ¹⁰ Uradziłeś hańbę domowi swemu, abyś wytracił wiele narodów, a grzeszył przeciwko duszy swojej. ¹¹ Albowiem kamień z muru wołać będzie, i sęk z drzewa wyda o tem świadectwo. ¹² Biada temu, który krwią buduje miasto, a utwierdza miasta nieprawością!

⁵ Lecz większej części z nich nie upodobał sobie Bóg; albowiem polegli na puszczy.

⁴ Albowiem jeźli Bóg Aniołom, którzy byli zgrzeszyli, nie przepuścił, ale strąciwszy ich do piekła, podał łańcuchom ciemności, aby byli zachowani na sąd: ⁵ Także i pierwszemu światu nie przepuścił, ale Noego samoósmego, kaznodzieję sprawiedliwości, zachował, przywiódłszy potop na świat niepobożnych; ⁶ I miasta Sodomczyków i Gomorry w popiół obróciwszy podwróceniem potępił, wystawiwszy je na przykład tym, którzy by niepobożnie żyli; ⁷ A sprawiedliwego Lota, onych niezbożników rozpustnem obcowaniem strapionego, wyrwał. ⁸ Albowiem widzeniem i słyszeniem on sprawiedliwy mieszkając między nimi, dzień po dniu duszę sprawiedliwą uczynkami ich niezbożnymi trapił. ⁹ Umie Pan pobożnych z pokuszenia wyrywać, a niesprawiedliwych na dzień sądu ku karaniu chować;

⁶ Dlaczego on pierwszy świat wodą będąc zatopiony, zginął. ⁷ Lecz te niebiosa, które teraz są i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzień sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.