Leviticus 15:20 Cross References - DSV

²⁰ En al hetgeen, waarop zij in haar afzondering zal gelegen hebben, zal onrein zijn; mitsgaders alles, waarop zij zal gezeten hebben, zal onrein zijn.

⁴ Alle leger, waarop hij, die den vloed heeft, zal liggen, zal onrein zijn, en alle tuig, waarop hij zal zitten, zal onrein zijn. ⁵ Een ieder ook, die zijn leger zal aanroeren, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en zal onrein zijn tot aan den avond. ⁶ En die op dat tuig zit, waarop hij, die den vloed heeft, gezeten zal hebben, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en zal onrein zijn tot aan den avond. ⁷ En die het vlees desgenen, die den vloed heeft, aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond. ⁸ Als ook hij, die den vloed heeft, op een reine zal gespogen hebben, dan zal hij zijn klederen wassen, en zal zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond. ⁹ Insgelijks alle zadel, waarop hij, die den vloed heeft, zal gereden hebben, zal onrein zijn.

¹⁶ Om u te redden van de vreemde vrouw, van de onbekende, die met haar redenen vleit; ¹⁷ Die den leidsman harer jonkheid verlaat, en het verbond haars Gods vergeet; ¹⁸ Want haar huis helt naar den dood, en haar paden naar de overledenen. ¹⁹ Allen die tot haar ingaan, zullen niet wederkomen, en zullen de paden des levens niet aantreffen;

³ Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie. ⁴ Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard. ⁵ Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast. ⁶ Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt. ⁷ Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds. ⁸ Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis; ⁹ Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede; ¹⁰ Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden; ¹¹ En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is; ¹² En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad! ¹³ En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

²⁴ Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

³⁵ Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.

¹⁰ En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede; ¹¹ Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet; ¹² Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende; ¹³ En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem: ¹⁴ Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald; ¹⁵ Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden. ¹⁶ Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte; ¹⁷ Ik heb mijn leger met mirre, aloë en kaneel welriekende gemaakt; ¹⁸ Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde. ¹⁹ Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen; ²⁰ Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen. ²¹ Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen. ²² Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien. ²³ Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is. ²⁴ Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds. ²⁵ Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden. ²⁶ Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele. ²⁷ Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des doods.

¹³ Een zotte vrouw is woelachtig, de slechtigheid zelve, en weet niet met al. ¹⁴ En zij zit aan de deur van haar huis, op een stoel, op de hoge plaatsen der stad; ¹⁵ Om te roepen degenen, die op den weg voorbijgaan, die hun paden recht maken, zeggende: ¹⁶ Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts; en tot den verstandeloze zegt zij: ¹⁷ De gestolen wateren zijn zoet, en het verborgen brood is liefelijk. ¹⁸ Maar hij weet niet, dat aldaar doden zijn; haar genoden zijn in de diepten der hel.

²⁷ Zo gij niet hadt om te betalen, waarom zou men uw bed van onder u wegnemen?

²⁶ En ik vond een bitterder ding, dan de dood: een vrouw, welker hart netten en garen, en haar handen banden zijn; wie goed is voor Gods aangezicht, zal van haar ontkomen; daarentegen de zondaar zal van haar gevangen worden.

³³ Dwaalt niet. Kwade samensprekingen verderven goede zeden.