Job 20:2 Cross References - DSV

² Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.

² Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

¹⁹ Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

³ Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

¹³ Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens. ¹⁴ Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden. ¹⁵ Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet. ¹⁶ Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer. ¹⁷ Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen. ¹⁸ Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij. ¹⁹ Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten. ²⁰ Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

²² Geloofd zij de HEERE, want Hij heeft Zijn goedertierenheid aan mij wonderlijk gemaakt, mij voerende als in een vaste stad.

² Ik zeide: Ik zal mijn wegen bewaren, dat ik niet zondige met mijn tong; ik zal mijn mond met een breidel bewaren, terwijl de goddeloze nog tegenover mij is. ³ Ik was verstomd door stilzwijgen, ik zweeg van het goede; maar mijn smart werd verzwaard.

¹¹ Ik zeide in mijn haasten: Alle mensen zijn leugenaars.

²⁹ De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.

²⁰ Hebt gij een man gezien, die haastig in zijn woorden is? Van een zot is meer verwachting dan van hem.

⁹ Zijt niet haastig in uw geest om te toornen; want de toorn rust in den boezem der dwazen.

⁹ Dies zeide ik: Ik zal Zijner niet gedenken, en niet meer in Zijn Naam spreken; maar het werd in mijn hart als een brandend vuur, besloten in mijn beenderen; en ik bemoeide mij om te verdragen, maar konde niet.

²⁵ En zij, terstond met haast ingaande tot den koning, heeft het geëist, zeggende: Ik wil, dat gij mij nu terstond, in een schotel, geeft het hoofd van Johannes den Doper.

² Want ik geef hun getuigenis, dat zij een ijver tot God hebben, maar niet met verstand.

¹⁹ Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te horen, traag om te spreken, traag tot toorn;