Psalms 142 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Domine, exaudi orationem meam; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua; exaudi me in tua justitia. ² Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens. ³ Quia persecutus est inimicus animam meam; humiliavit in terra vitam meam; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi. ⁴ Et anxiatus est super me spiritus meus; in me turbatum est cor meum. ⁵ Memor fui dierum antiquorum; meditatus sum in omnibus operibus tuis: in factis manuum tuarum meditabar. ⁶ Expandi manus meas ad te; anima mea sicut terra sine aqua tibi. ⁷ Velociter exaudi me, Domine; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum.

¹⁵ Respondens Anna: Nequaquam, inquit, domine mi: nam mulier infelix nimis ego sum: vinumque et omne quod inebriare potest, non bibi, sed effudi animam meam in conspectu Domini. ¹⁶ Ne reputes ancillam tuam quasi unam de filiabus Belial: quia ex multitudine doloris et mœroris mei locuta sum usque in præsens.

¹ Abiit ergo David inde, et fugit in speluncam Odollam. Quod cum audissent fratres ejus, et omnis domus patris ejus, descenderunt ad eum illuc. ² Et convenerunt ad eum omnes qui erant in angustia constituti, et oppressi ære alieno, et amaro animo: et factus est eorum princeps, fueruntque cum eo quasi quadringenti viri.

¹¹ si tradent me viri Ceilæ in manus ejus? et si descendet Saul, sicut audivit servus tuus? Domine Deus Israël, indica servo tuo. Et ait Dominus: Descendet. ¹² Dixitque David: Si tradent me viri Ceilæ, et viros qui sunt mecum, in manus Saul? Et dixit Dominus: Tradent. ¹³ Surrexit ergo David et viri ejus quasi sexcenti, et egressi de Ceila, huc atque illuc vagabantur incerti: nuntiatumque est Sauli quod fugisset David de Ceila, et salvatus esset: quam ob rem dissimulavit exire.

¹⁹ Ascenderunt autem Ziphæi ad Saul in Gabaa, dicentes: Nonne ecce David latitat apud nos in locis tutissimis silvæ, in colle Hachila, quæ est ad dexteram deserti? ²⁰ Nunc ergo, sicut desideravit anima tua ut descenderes, descende: nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis.

³ Assumens ergo Saul tria millia electorum virorum ex omni Israël, perrexit ad investigandum David et viros ejus, etiam super abruptissimas petras, quæ solis ibicibus perviæ sunt.

¹⁴ Sicut et in proverbio antiquo dicitur: Ab impiis egredietur impietas: manus ergo mea non sit in te.

¹ Et ait David in corde suo: Aliquando incidam una die in manus Saul: nonne melius est ut fugiam, et salver in terra Philisthinorum, ut desperet Saul, cessetque me quærere in cunctis finibus Israël? fugiam ergo manus ejus.

¹⁰ Invocavit vero Jabes Deum Israël, dicens: Si benedicens benedixeris mihi, et dilataveris terminos meos, et fuerit manus tua mecum, et feceris me a malitia non opprimi. Et præstitit Deus quæ precatus est.

²⁰ Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.]

¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. ¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei. ¹⁵ Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. ¹⁶ Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum. ¹⁷ Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei. ¹⁸ Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. ¹⁹ Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.

¹⁰ Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

⁶ quoniam novit Dominus viam justorum, et iter impiorum peribit.]

¹ [Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me;

⁶ Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat. ⁷ Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,

³ Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.

¹⁴ Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,

⁶ Quoniam Dominus in generatione justa est: consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.

⁵ Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.

¹ [Diligam te, Domine, fortitudo mea.

³ Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.

⁴ Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum. ⁵ In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum. ⁶ In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;

¹⁷

¹⁴

^{21 22 23 24 25 26 27}

¹³

² Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus.

⁸ Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.

⁴ Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.

⁸ Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; firmabo super te oculos meos.

¹¹ Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.]

¹ [Exsultate, justi, in Domino; rectos decet collaudatio.

² Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.

⁷ Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine, ⁸ quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.

¹⁹

⁴ Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.

^{24 25 26}

¹ [Omnes gentes, plaudite manibus; jubilate Deo in voce exsultationis:

⁷ Psallite Deo nostro, psallite; psallite regi nostro, psallite:

¹¹

¹ [Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam:

⁶ Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.

¹³

¹ [Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum.

³ Etenim in corde iniquitates operamini; in terra injustitias manus vestræ concinnant. ⁴ Alienati sunt peccatores a vulva; erraverunt ab utero: locuti sunt falsa.

³

²

⁶ Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum. ⁷ Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te. ⁸ Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.

²⁰

²⁶

¹ [Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. ² Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio. ³ Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

⁸ Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.

⁴ Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo: ⁵ Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam. ⁶ Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum. ⁷ Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei? ⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.

⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.

¹⁸ Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.

²

⁹ tu autem Altissimus in æternum, Domine. ¹⁰ Quoniam ecce inimici tui, Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt; et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem.

¹ [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus. ² Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus. ³ Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas: ⁴ qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus:

⁴ qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus: ⁵ qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua: ⁶ faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus. ⁷ Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas. ⁸ Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors. ⁹ Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur. ¹⁰ Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis. ¹¹ Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se; ¹² quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras. ¹³ Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se. ¹⁴ Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus. ¹⁵ Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit: ¹⁶ quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum. ¹⁷ Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum, ¹⁸ his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea. ¹⁹ Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur. ²⁰ Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus. ²¹ Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus. ²² Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.] ^{23 24 25 26 27 28}

^{41 42}

^{6 7}

¹⁷

⁵⁷

⁷⁴

²³

^{2 3} Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia. ⁴ Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.

⁵ Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:

¹ [Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.

⁹

¹ [Domine, exaudi orationem meam; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua; exaudi me in tua justitia.

³ Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum? ⁴ Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.

⁷ Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum:

¹¹ eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.

⁷ Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.

¹⁶ Domine, in angustia requisierunt te, in tribulatione murmuris doctrina tua eis.

¹ [Spiritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me; ad annuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et prædicarem captivis indulgentiam, et clausis apertionem;

²² audiatur clamor de domibus eorum: adduces enim super eos latronem repente, quia foderunt foveam ut caperent me, et laqueos absconderunt pedibus meis.

³⁵ Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis.

¹⁷ Obducam enim cicatricem tibi, et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus. Quia ejectam vocaverunt te, Sion: hæc est, quæ non habebat requirentem.

²⁴ Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.

¹⁵ Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone.

⁵⁶ Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.

³³ Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum: et cœpit pavere et tædere. ³⁴ { Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate.} ³⁵ Et cum processisset paululum, procidit super terram, et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora. ³⁶ { Et dixit: Abba pater, omnia tibi possibilia sunt: transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu.}

³² { ecce venit hora, et jam venit, ut dispergamini unusquisque in propria, et me solum relinquatis: et non sum solus, quia Pater mecum est.}

²⁴ quem Deus suscitavit, solutis doloribus inferni, juxta quod impossibile erat teneri illum ab eo.

²⁶ Similiter autem et Spiritus adjuvat infirmitatem nostram: nam quid oremus, sicut oportet, nescimus: sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus.

³³ Quis accusabit adversus electos Dei? Deus qui justificat,

³⁷ Sed in his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos.

⁶ Nihil solliciti sitis: sed in omni oratione, et obsecratione, cum gratiarum actione petitiones vestræ innotescant apud Deum. ⁷ Et pax Dei, quæ exuperat omnem sensum, custodiat corda vestra, et intelligentias vestras in Christo Jesu.

¹⁶ In prima mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt: non illis imputetur. ¹⁷ Dominus autem mihi astitit, et confortavit me, ut per me prædicatio impleatur, et audiant omnes gentes: et liberatus sum de ore leonis.

⁷ Qui in diebus carnis suæ preces, supplicationesque ad eum qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia.

³⁸ quibus dignus non erat mundus: in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terræ.

¹¹ Ecce beatificamus eos qui sustinuerunt. Sufferentiam Job audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator.