Clementine_Vulgate(i)
1 [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.