Psalms 141:1-150:6 O Zot, unë të këlthas ty; nxito të më përgjigjesh. Vëri veshin zërit tim, kur të këlthas ty.

Albanian⁽ⁱ⁾ ¹ O Zot, unë të këlthas ty; nxito të më përgjigjesh. Vëri veshin zërit tim, kur të këlthas ty. ² Le të arrijë lutja ime para teje si temjani, ngritja e duarve të mia si flijimi i mbrëmjes. ³ O Zot, vër një roje para gojës sime. ⁴ Mos lejo që zemra ime të priret nga asgjë e keqe dhe kështu të kryejë veprime të këqija bashkë me ata që bëjnë paudhësi; dhe bëj që unë të mos ha ushqimet e tyre të shijshme. ⁵ Le të më rrahë madje i drejti, do të jetë një mirësjellje nga ana e tij; le të më qortojë ai, do të jetë si vaji mbi kokë; koka ime nuk ka për ta refuzuar. Por lutja ime vazhdon të jetë kundër veprimeve të tyre të këqija. ⁶ Princat e tyre i hodhën nga skërkat dhe ata do t'i dëgjojnë fjalët e mia, sepse ato janë të këndshme. ⁷ Ashtu si ai që lëron dhe çan tokën, kështu kockat tona janë të përhapura në hyrje të Sheolit. ⁸ Por sytë e mia janë drejtuar te ti, o Zot, Zoti im; unë strehohem te ti, mos më lër të pambrojtur. ⁹ Më ruaj nga laku që më kanë përgatitur dhe nga kurthet e njerëzve që kryejnë paudhësi. ¹⁰ Të pabesët rënçin vetë në rrjetat e tyre, ndërsa unë do të kaloj tutje. ¹⁴² ¹ Unë i këlthas me zërin tim Zotit; me zërin tim i lutem Zotit. ² Para tij paraqes vajtimin tim, para tij parashtroj fatkeqësinë time. ³ Kur fryma po më dobësohej, ti e dije ecjen time. Ata kanë përgatitur një lak për mua te shtegu që po kaloja. ⁴ Vështroj në të djathtën time dhe ja: nuk ka njeri që të më njohë; çdo rrugë shpëtimi është e mbyllur; asnjeri nuk kujdeset për jetën time. ⁵ Unë të këlthas ty, o Zot, dhe të them: "Ti je streha ime, pjesa ime në tokën e të gjallëve. ⁶ Dëgjo me vëmendje klithmën time, sepse jam katandisur si mos më keq; më çliro nga përndjekësit e mi, sepse janë më të fortë se unë. ⁷ Më nxirr nga burgu që të mund të kremtoj emrin tënd. Të drejtët do të mblidhen tok rreth meje, sepse ti do të më mbushësh me të mira". ¹⁴³ ¹ Dëgjo lutjen time, o Zot, vëru veshin lutjeve të mia; përgjigjmu me besnikërinë dhe drejtësinë tënde. ² Dhe mos hyr në gjyq me shërbëtorin tënd, sepse asnjë i gjallë nuk do të jetë i drejtë para teje. ³ Sepse armiku më përndjek, ai e ka rrëzuar deri për tokë jetën time; më detyron të banoj në vende të errëta, ashtu si ata që kanë vdekur prej një kohe të gjatë. ⁴ Prandaj fryma ime dobësohet brenda meje, dhe zemra ime e ka humbur krejt brenda trupit tim. ⁵ Kujtoj ditët e lashta; bie në mendime të thella mbi tërë veprat e tua; reflektoj mbi gjëra që kanë bërë duart e tua. ⁶ I zgjas duart e mia drejt teje; shpirti im është i etur për ty, si një tokë e thatë. (Sela) ⁷ Nxito të më përgjigjesh, o Zot, fryma ime po dobësohet; mos më fshih fytyrën tënde, që të mos bëhem i ngjashëm me ata që zbresin në gropë. ⁸ Më bëj të ndjej mirësinë tënde në mëngjes, sepse unë kam besim te ti; më trego rrugën nëpër të cilën duhet të eci, sepse unë e lartoj shpirtin tim drejt teje. ⁹ Më çliro nga airmiqtë e mi, o Zot, te ti unë fshihem. ¹⁰ Më mëso so ta plotësoj vullnetin tënd, sepse ti je Perëndia im; Fryma jote e mirë le të më udhëheqë në tokë të shenjtë. ¹¹ Gjallëromë, o Zot, për hir të emrit tënd; me drejtësinë tënde më shpëto nga fatkeqësia. ¹² Në mirësinë tënde shkatërro armiqtë e mi dhe zhduki tërë ata që e pikëllojnë shpirtin tim, sepse unë jam shërbëtori yt. ¹⁴⁴ ¹ Bekuar qoftë Zoti, kështjella ime, që i mëson duart e mia për luftë dhe gishtërinjtë e mi për betejë. ² Ai është hiri im dhe kështjella ime, streha ime e lartë dhe çliruesi im, mburoja ime në të cilën gjej strehë, ai që ma nënshtron mua popullin tim. ³ O Zot, çfarë është njeriu që ti të kujdesesh për të, ose biri i njeriut që ti ta përfillësh? ⁴ Njeriu është si një frymë dhe ditët e tij janë si hija që kalon. ⁵ Uli qiejtë e tu, o Zot, dhe zbrit, dhe ata do të nxjerrin tym. ⁶ Hidh rrufetë dhe shpërndaji, lësho shigjetat e tua dhe bëji të ikin. ⁷ Shtrije dorën tënde nga lart, më shpëto dhe më çliro nga ujërat e mëdha dhe nga dora e të huajve, ⁸ goja e të cilëve thotë gënjeshtra dhe dora e djathtë e tyre është një e djathtë mashtrimi. ⁹ O Perëndi, do të këndoj një kantik të ri, do të këndoj lavdet e tua me një harpë me dhjetë tela. ¹⁰ Ti, që u jep fitoren mbretërve dhe që çliron shërbëtorin tënd David nga shpata e kobshme, ¹¹ më shpëto dhe më çliro nga dora e të huajve, goja e të cilëve thotë gënjeshtra dhe dora e djathtë e tyre është një e djathtë mashtrimi. ¹² Bijtë tanë në rininë e tyre qofshin si një bimë e harlisur, dhe bijat tona qofshin si shtylla qosheje, të gdhendura mirë për të zbukuruar një pallat. ¹³ Hambaret tona qofshin plot dhe paçin nga të gjitha të mirat; kopetë tona u shtofshin me mijëra dhe dhjetra mijëra në fushat tona; ¹⁴ qetë tanë tërheqshin ngarkesa të rënda dhe mos pastë asnjë sulm të papritur, dalje të papritur as britmë në sheshet tona. ¹⁵ Lum ai popull që është në gjendje të tillë, lum ai popull që ka për Perëndi Zotin. ¹⁴⁵ ¹ Unë do të të përlëvdoj, o Perëndia im dhe Mbreti im, dhe do të bekoj emrin tënd përjetë. ² Do të të bekoj çdo ditë dhe do të lëvdoj emrin tënd përjetë. ³ Zoti është i madh dhe i denjë për lëvdimin më të lartë dhe madhështia e tij është e panjohshme. ⁴ Një brez do t'i shpallë lëvdimet e veprave të tua tjetrit dhe do t'i njoftojë mrekullitë e tua. ⁵ Do të mendohem thellë mbi shkëlqimin e lavdishëm të madhështisë sate dhe mbi veprat e tua të mrekullueshme. ⁶ Këto do të flasin për fuqinë e veprave të tua të tmerrshme, dhe unë do të tregoj madhështinë tënde. ⁷ Ata do të shpallin kujtimin e mirësisë sate të madhe dhe do të këndojnë me gëzim drejtësinë tënde. ⁸ Zoti është i dhemshur dhe mëshirplot, i ngadalshëm në zemërim dhe i madh në mirësi. ⁹ Zoti është i mirë me të gjithë dhe plot dhemshuri për të gjitha veprat e tij. ¹⁰ Tërë veprat e tua do të të kremtojnë, o Zot, dhe shenjtorët e tu do të të bekojnë. ¹¹ Ata do të flasin për lavdinë e mbretërisë sate dhe do të tregojnë për fuqinë tënde, ¹² për t'u bërë të njohura bijve të njerëzve mrekullitë e tua dhe shkëlqimin e madhërishëm të mbretërisë sate. ¹³ Mbretëria jote është një mbretëri përjet dhe sundimi yt vazhdon brez pas brezi. ¹⁴ Zoti përkrah tërë ata që rrëzohen dhe ngre përsëri në këmbë tërë ata që janë rrëzuar. ¹⁵ Sytë e të gjithëve shikojnë drejt teje duke pritur, dhe ti u jep atyre ushqimin në kohën e duhur. ¹⁶ Ti e hap dorën tënde dhe plotëson dëshirën e çdo qënieje të gjallë. ¹⁷ Zoti është i drejtë në të gjitha rrugët e tij dhe dashamirës në të gjitha veprat e tij. ¹⁸ Zoti është pranë gjithë atyre që kërkojnë, pranë gjithë atyre që e kërkojnë në të vërtetë. ¹⁹ Ai kënaq dëshirën e atyre që kanë frikë prej tij, dëgjon britmën dhe i shpëton. ²⁰ Zoti mbron të gjithë ata që e duan dhe do të shkatërrojë të gjithë të pabesët. ²¹ Goja ime do të tregojë lëvdimin e Zotit, dhe çdo qënie do të bekojë emrin e tij të shenjtë përjetë. ¹⁴⁶ ¹ Aleluja. Shpirti im, lëvdo Zotin. ² Unë do ta lëvdoj Zotn deri sa të kem jetë, do të këndoj lavde për Perëndinë tim gjatë gjithë jetës sime. ³ Mos kini besim te princat dhe as te ndonjë bir njeriu, që nuk mund të shpëtojë. ⁴ Kur fryma e tij ikën, ai kthehet përsëri në tokë dhe po atë ditë planet e tij zhduken. ⁵ Lum ai që ka Perëndinë e Jakobit si ndihmë, shpresa e të cilit është tek Zoti, Perëndia i tij, ⁶ që ka krijuar qiejtë dhe tokën, detin dhe gjithçka është në to, që ruan besnikërinë përjetë, ⁷ që u jep të drejtë të shtypurve dhe ushqim të uriturve. Zoti çliron të burgosurit. ⁸ Zoti u hap sytë të verbërve, Zoti ngre ata që janë rrëzuar, Zoti i do të drejtët. ⁹ Zoti mbron të huajt, ndihmon jetimin dhe gruan e ve, por përmbys udhën e të pabesëve. ¹⁰ Zoti mbretëron përjetë, Perëndia yt, o Sion, brez pas brezi. Aleluja. ¹⁴⁷ ¹ Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t'i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh. ² Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit. ³ Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre. ⁴ Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre. ⁵ I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij. ⁶ Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij. ⁷ Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë, ⁸ që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet. ⁹ Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin. ¹⁰ Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut. ¹¹ Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij. ¹² Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion. ¹³ Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje. ¹⁴ Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë. ¹⁵ Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun. ¹⁶ Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi. ¹⁷ Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t'i bëjë ballë të ftohtit të tij? ¹⁸ Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin. ¹⁹ Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij. ²⁰ Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja. ¹⁴⁸ ¹ Aleluja. Lëvdoni Zotin nga qiejtë, lëvdojeni në vendet shumë të larta. ² Lëvdojeni, ju të gjithë engjëjt e tij, lëvdojeni ju mbarë ushtritë e tij. ³ Lëvdojeni, o diell dhe hënë, lëvdojeni, ju mbarë yje të ndritshme. ⁴ Lëvdojeni, ju qiej të qiejve, dhe ju ujëra përmbi qiejtë. ⁵ Tërë këto gjëra le të lëvdojnë emrin e Zotit, sepse ai dha urdhër dhe ato u krijuan. ⁶ Ai i ka vendosur përjetë, në përjetësi; por ka bërë një statut që nuk do të kalojë kurrë. ⁷ Lëvdojeni Zotin nga toka, ju përbindësh të detit dhe mbarë oqeane, ⁸ zjarr dhe breshër, borë dhe re, ajër i shtrëngatës që zbaton urdhërat e tij, ⁹ mbarë male dhe kodra, mbarë dru frutorë dhe kedra; ¹⁰ ju mbarë kafshë të egra dhe shtëpiake, rrëshqanorë dhe zogj me krahë; ¹¹ ju mbretër të dheut dhe mbarë popuj, princa dhe gjyqtarë të tokës; ¹² të rinj dhe vajza, pleq dhe fëmijë. ¹³ Le të lëvdojnë emrin e Zotit, sepse vetëm emri i tij përlëvdohet. Lavdia e tij qëndron përmbi tokën dhe qiejtë. ¹⁴ Ai e ka rritur forcën e popullit të tij, një arsye kjo lëvdimi për të gjithë shenjtorët e tij, për bijtë e Izraelit, një popull i afërt për të. Aleluja. ¹⁴⁹ ¹ Aleluja. Këndojini Zotit një këngë të re, këndoni lavdinë e tij në kuvendin e shenjtorëve. ² Le të ngazëllohet Izraeli tek ai që e ka bërë, le të ngazëllohen bijtë e Sionit te Mbreti i tyre. ³ Le të lëvdojnë emrin e tij me valle, të këndojnë lavdet e tij me dajre dhe me qeste, ⁴ sepse Zoti kënaqet me popullin e tij; ai i kurorëzon me shpëtim njerëzit e përulur. ⁵ Le të ngazëllohen shenjtorët në lavdi, le të këndojnë nga gëzimi mbi shtretërit e tyre. ⁶ Le të kenë në gojën e tyre lavdet e Perëndisë dhe në dorën e tyre një shpatë që pret nga të dy anët; ⁷ për t'u hakmarrë me kombet dhe për t'u dhënë ndëshkime popujve, ⁸ për t'i lidhur mbretërit e tyre me zinxhirë dhe fisnikët e tyre me pranga hekuri, ⁹ për të zbatuar mbi ta gjykimin e shkruar. Ky është nderi që u rezervohet mbarë shenjtorëve të tij. Aleluja. ¹⁵⁰ ¹ Aleluja, lëvdoni Perëndinë në shenjtoren e tij, lëvdojeni në kupën qiellore të pushtetit të tij. ² Lëvdojeni për mrekullitë e tij, lëvdojeni sipas madhështisë e tij. ³ Lëvdojeni me tingullin e burive, lëvdojeni me tingullin e harpës dhe me qeste. ⁴ Lëvdojeni me dajre dhe me valle, lëvdojeni me vegla me tela dhe me frymë. ⁵ Lëvdojeni me cembale tingëlluese, lëvdojeni me cembale kumbuese. ⁶ Çdo gjë që merr frymë le të lëvdojë Zotin. Aleluja.