Bible verses about "midnight" | PBG

¹ Ten, który mieszka w ochronie Najwyższego, i w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie; ² Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę. ³ Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego. ⁴ Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem. ⁵ Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały latającej we dnie; ⁶ Ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe. ⁷ Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży. ⁸ Tylko to oczyma twemi obaczysz, a nagrodę niepobożnych oglądasz. ⁹ Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył: ¹⁰ Nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego. ¹¹ Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich. ¹² Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej. ¹³ Po lwie, i po bazyliszku deptać będziesz, lwię i smoka podepczesz. ¹⁴ Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto, iż poznał imię moje. ¹⁵ Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go. ¹⁶ Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moje.

¹ Albowiem podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi gospodarzowi, który wyszedł bardzo rano najmować robotników do winnicy swojej. ² A zmówiwszy się z robotnikami z grosza na dzień posłał je do winnicy swojej. ³ A wyszedłszy o trzeciej godzinie, ujrzał drugich, którzy stali na rynku próżnujący; ⁴ I rzekł im: Idźcie i wy do winnicy, a co będzie sprawiedliwego, dam wam. ⁵ A oni poszli. Zasię wyszedłszy o szóstej i dziewiątej godzinie, także uczynił. ⁶ Potem o jedenastej godzinie wyszedłszy, znalazł drugie, którzy stali próżnujący, i rzekł im: Przecz tu stoicie cały dzień próżnujący? ⁷ Rzekli mu: Iż nas nikt nie najął; i rzekł im: Idźcie i wy do winnicy, a co będzie sprawiedliwego, weźmiecie. ⁸ A gdy był wieczór, rzekł pan winnicy sprawcy swemu: Zawołaj robotników, a oddaj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych. ⁹ A gdy przyszli oni, którzy o jedenastej godzinie byli najęci, wziął każdy z nich po groszu. ¹⁰ Przyszedłszy też i pierwsi, mniemali, że więcej wezmą; ale wzięli i oni, każdy z nich, po groszu. ¹¹ A wziąwszy, szemrali przeciwko gospodarzowi, ¹² Mówiąc: Ci ostatni jednę godzinę robili, a uczyniłeś je nam równymi, którzyśmy znosili ciężar dnia i upalenie. ¹³ A on odpowiadając rzekł jednemu z nich: Przyjacielu! nie czynię ci krzywdy; azaż się nie z grosza zmówił ze mną? ¹⁴ Weźmij, co twojego jest, a idź; chcę bowiem temu ostatniemu dać jako i tobie. ¹⁵ Azaż mi się nie godzi czynić z mojem, co chcę? Czyli oko twoje złośliwe jest, iżem ja jest dobry? ¹⁶ Takci będą ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi; albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

⁵¹ Oto ja tajemnicę wam powiadam; nie wszyscyć zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, bardzo prędko w okamgnieniu, na trąbę ostateczną.

²⁸ I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię; i czyńcie ją sobie poddaną; i panujcie nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkim zwierzem, który się rusza na ziemi.

⁵ Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.

¹ Trąbcie w trąbę na Syonie, a krzyczcie na świętej górze mojej! niechaj zadrżą wszyscy obywatele ziemi; bo przychodzi dzień Pański, bo już bliski jest;

¹ A wyszedłszy Jezus z kościoła szedł; i przystąpili uczniowie jego, aby mu ukazali budowanie kościelne. ² I rzekł im Jezus: Izaż nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był rozwalony. ³ A gdy siedział na górze oliwnej, przystąpili do niego uczniowie osobno, mówiąc: Powiedz nam, kiedy się to stanie, i co za znak przyjścia twego i dokonania świata? ⁴ I odpowiadając Jezus, rzekł im: Patrzcie, aby was kto nie zwiódł. ⁵ Albowiem wiele ich przyjdzie pod imieniem mojem, mówiąc: Jam jest Chrystus; i wiele ich zwiodą. ⁶ I usłyszycie wojny i wieści o wojnach; patrzcież, abyście sobą nie trwożyli; albowiem musi to wszystko być, ale jeszcze nie tu jest koniec. ⁷ Albowiem powstanie naród przeciwko narodowi, i królestwo przeciwko królestwu, i będą głody i mory i trzęsienia ziemi miejscami. ⁸ Ale to wszystko jest początkiem boleści. ⁹ Tedy was podadzą w udręczenie, i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów dla imienia mego. ¹⁰ A tedy wiele się ich zgorszy, a jedni drugich wydadzą, i jedni drugich nienawidzieć będą. ¹¹ I wiele fałszywych proroków powstanie, i zwiodą wielu. ¹² A iż się rozmnoży nieprawość, oziębnie miłość wielu. ¹³ Ale kto wytrwa aż do końca, ten zbawion będzie. ¹⁴ I będzie kazana ta Ewangielija królestwa po wszystkim świecie, na świadectwo wszystkim narodom. A tedyć przyjdzie koniec. ¹⁵ Przetoż gdy ujrzycie obrzydliwość spustoszenia, opowiedzianą przez Danijela proroka, stojącą na miejscu świętem, (kto czyta, niechaj uważa), ¹⁶ Tedy ci, co będą w ziemi Judzkiej, niech uciekają na góry; ¹⁷ A kto na dachu, niechaj nie zstępuje, aby co wziął z domu swego; ¹⁸ A kto na roli, niech się nazad nie wraca, aby wziął szaty swe. ¹⁹ A biada brzemiennym i piersiami karmiącym w one dni! ²⁰ Przetoż módlcie się, aby nie było uciekanie wasze w zimie, albo w sabat. ²¹ Albowiem naonczas będzie wielki ucisk, jaki nie był od początku świata aż dotąd, ani potem będzie. ²² A gdyby nie były skrócone one dni, nie byłoby zbawione żadne ciało: ale dla wybranych będą skrócone one dni. ²³ Tedy jeźliby wam kto rzekł: Oto tu jest Chrystus, albo tam, nie wierzcie. ²⁴ Albowiem powstaną fałszywi Chrystusowie, i fałszywi prorocy, i czynić będą znamiona wielkie i cuda, tak iżby zwiedli (by można) i wybrane. ²⁵ Otom wam przepowiedział. ²⁶ Jeźliby wam tedy rzekli: Oto na puszczy jest, nie wychodźcie; oto w komorach, nie wierzcie. ²⁷ Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego. ²⁸ Bo gdziekolwiek będzie ścierw, tam się zgromadzą i orły. ²⁹ A zaraz po utrapieniu onych dni słońce się zaćmi, a księżyc nie da jasności swojej, i gwiazdy będą padać z nieba, i mocy niebieskie poruszą się. ³⁰ Tedyć się ukaże znamię Syna człowieczego na niebie, a tedy będą narzekać wszystkie pokolenia ziemi, i ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich, z mocą i z chwałą wielką; ³¹ I pośle Anioły swoje z trąbą głosu wielkiego, i zgromadzą wybrane jego od czterech wiatrów, od krajów niebios aż do krajów ich. ³² A od drzewa figowego nauczcie się tego podobieństwa: Gdy się już gałąź jego odmładza i liście wypuszcza, poznajecie, iż blisko jest lato. ³³ Także i wy, gdy ujrzycie to wszystko, poznawajcie, iż blisko jest, a we drzwiach. ³⁴ Zaprawdę powiadam wam, że nie przeminie ten wiek, ażby się to wszystko stało. ³⁵ Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. ³⁶ A o onym dniu i godzinie nikt nie wie, ani Aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec mój. ³⁷ Ale jako było za dni Noego, tak będzie i przyjście Syna człowieczego. ³⁸ Albowiem jako za dni onych przed potopem jedli, i pili, i ożeniali się i za mąż wydawali, aż do onego dnia, którego wszedł Noe do korabia, ³⁹ I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie: tak będzie i przyjście Syna człowieczego. ⁴⁰ Tedy będą dwaj na roli; jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony; ⁴¹ Dwie będą mleć we młynie; jedna będzie wzięta, a druga zostawiona; ⁴² Czujcież tedy, ponieważ nie wiecie, której godziny Pan wasz przyjdzie. ⁴³ A to wiedzcie, że, gdyby wiedział gospodarz, o której straży złodziej ma przyjść, wżdyby czuł, i nie dałby podkopać domu swego. ⁴⁴ Przetoż i wy bądźcie gotowi; bo której się godziny nie spodziejecie, Syn człowieczy przyjdzie. ⁴⁵ Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? ⁴⁶ Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy Pan jego, znalazł tak czyniącego; ⁴⁷ Zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkiemi dobrami swemi postanowi. ⁴⁸ A jeźliby rzekł on zły sługa w sercu swojem: Odwłacza pan mój z przyjściem swojem; ⁴⁹ I począłby bić spółsługi, a jeść i pić z pijanicami: ⁵⁰ Przyjdzie pan sługi onego, dnia, którego się nie spodzieje, i godziny, której nie wie; ⁵¹ I odłączy go, a część jego położy z obłudnikami; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

²⁶ A zaśpiewawszy pieśń, wyszli na górę oliwną.

²³ Aleć idzie godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca w duchu i w prawdzie.

²⁹ I stało się o północy, że Pan zabijał wszystkie pierworodztwa w ziemi Egipskiej, i od pierworodnego Faraonowego, siedzącego na stolicy jego, aż do pierworodnego więźnia, który był w więzieniu, i wszelkie pierworodne z bydląt.

¹³ Czujcież tedy; bo nie wiecie dnia ani godziny, której Syn człowieczy przyjdzie.

³ Pamiętaj tedy, jakoś wziął i słyszał, a chowaj i pokutuj. Jeźli tedy czuć nie będziesz, przyjdę na cię jako złodziej, a nie zrozumiesz, której godziny przyjdę na cię.

⁷ Tedy pierwszy dzień po sabacie, gdy się uczniowie zgromadzili na łamanie chleba, Paweł rozmawiał z nimi, mając iść precz nazajutrz, i przedłużył mowę aż do północy.

¹ Tedy podobne będzie królestwo niebieskie dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy swoje, wyszły przeciwko oblubieńcowi. ² A było z nich pięć mądrych, a pięć głupich. ³ One głupie wziąwszy lampy swoje, nie wzięły oleju z sobą. ⁴ Lecz mądre wzięły oleju w naczynia swoje z lampami swemi. ⁵ A gdy oblubieniec odwłaczał z przyjściem, zdrzemały się wszystkie i posnęły. ⁶ A o północy stał się krzyk: Oto oblubieniec idzie; wynijdźcie przeciwko niemu! ⁷ Tedy wstały one wszystkie panny i ochędożyły lampy swoje. ⁸ Ale głupie rzekły do mądrych: Dajcie nam z oleju waszego, boć lampy nasze gasną. ⁹ I odpowiedziały one mądre, mówiąc: Nie damy, by snać nam i wam nie dostało; idźcie raczej do sprzedawających, a kupcie sobie. ¹⁰ A gdy odeszły kupować, przyszedł oblubieniec; a te, które były gotowe, weszły z nim na wesele; i zamknione są drzwi. ¹¹ Lecz potem przyszły i one drugie panny, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam! ¹² A on odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. ¹³ Czujcież tedy; bo nie wiecie dnia ani godziny, której Syn człowieczy przyjdzie. ¹⁴ Albowiem jako człowiek precz odjeżdżający zwołał sług swoich i oddał im dobra swoje; ¹⁵ I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, a drugiemu jeden, każdemu według przemożenia jego, i zaraz precz odjechał. ¹⁶ A poszedłszy on, który wziął pięć talentów, robił niemi, i zyskał drugie pięć talentów. ¹⁷ Także i on, który wziął dwa, zyskał i ten drugie dwa. ¹⁸ Ale ten, który wziął jeden, odszedłszy wykopał dół w ziemi, i skrył pieniądze pana swego. ¹⁹ A po długim czasie przyszedł pan onych sług, i rachował się z nimi. ²⁰ Tedy przystąpiwszy on, który był wziął pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów, mówiąc: Panie! oddałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć talentów zyskał niemi. ²¹ I rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! nad małem byłeś wiernym, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. ²² A przystąpiwszy i on, który był dwa talenty wziął, rzekł: Panie! oddałeś mi dwa talenty, otom drugie dwa talenty zyskał niemi. ²³ Rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! gdyżeś był wierny nad małem, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. ²⁴ A przystąpiwszy i ten, który był wziął jeden talent, rzekł: Panie! wiedziałem, że jesteś człowiek srogi, który żniesz, gdzieś nie rozsiewał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał; ²⁵ Bojąc się tedy, szedłem i skryłem talent twój w ziemię; oto masz, co twego jest. ²⁶ A odpowiadając pan jego, rzekł mu: Sługo zły i gnuśny! wiedziałeś, iż żnę, gdziem nie rozsiewał, i zbieram, gdziem nie rozsypywał; ²⁷ Przetożeś miał pieniądze moje dać tym, co pieniędzmi handlują, a ja przyszedłszy, wziąłbym był, co jest mojego, z lichwą. ²⁸ Przetoż weźmijcie od niego ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. ²⁹ (Albowiem każdemu, który ma, będzie dano, i obfitować będzie; a od tego, który nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęto.) ³⁰ A niepożytecznego sługę wrzućcie do onych ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. ³¹ A gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale swojej, i wszyscy święci Aniołowie z nim, tedy usiądzie na stolicy chwały swojej, ³² I będą zgromadzone przed niego wszystkie narody, i odłączy je, jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów. ³³ A postawi owce zaiste po prawicy swojej, a kozły po lewicy. ³⁴ Tedy rzecze król tym, którzy będą po prawicy jego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata. ³⁵ Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść; pragnąłem, a daliście mi pić; byłem gościem, a przyjęliście mię; ³⁶ Byłem nagim, a przyodzialiście mię; byłem chorym, a nawiedziliście mię; byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie. ³⁷ Tedy mu odpowiedzą sprawiedliwi, mówiąc: Panie! kiedyżeśmy cię widzieli łaknącym, a nakarmiliśmy cię? albo pragnącym, a napoiliśmy cię? ³⁸ I kiedyśmy cię widzieli gościem, a przyjęliśmy cię? albo nagim, a przyodzialiśmy cię? ³⁹ Albo kiedyśmy cię widzieli chorym, albo w więzieniu, a przychodziliśmy do ciebie? ⁴⁰ A odpowiadając król, rzecze im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiekieście uczynili jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili. ⁴¹ Potem rzecze i tym, którzy będą po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci! w ogień wieczny, który zgotowany jest dyjabłu i Aniołom jego. ⁴² Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść; pragnąłem, a nie daliście mi pić; ⁴³ Byłem gościem, a nie przyjęliście mię; nagim, a nie przyodzialiście mię; chorym i w więzieniu, a nie nawiedziliście mię. ⁴⁴ Tedy mu odpowiedzą i oni, mówiąc: Panie! kiedyśmy cię widzieli łaknącym, albo pragnącym, albo gościem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie służyliśmy tobie? ⁴⁵ Tedy im odpowie, mówiąc: Zaprawdę powiadam wam, czegościekolwiek nie uczynili jednemu z tych najmniejszych, i mnieście nie uczynili. ⁴⁶ I pójdą ci na męki wieczne; ale sprawiedliwi do żywota wiecznego.

²⁵ A o północy Paweł i Sylas modląc się, chwalili Boga pieśniami, tak że je słyszeli więźniowie.