Bible verses about "horses" | PBG

²² Tedy się popadały kopyta końskie od wielkiego tąpania mocarzów jego.

¹¹ I stało się, gdy oni przecię szli rozmawiając, oto wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwóch. I wstąpił Elijasz w wichrze do nieba.

⁷ Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.

³ Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

²⁸ Strzały jego ostre, i wszystkie łuki jego naciągnione; kopyta koni jego jako krzemień poczytane będą, a koła jego jako burza.

¹³ Który ich przeprowadził przez przepaści, jako konia po puszczy, a nie szwankowali?

⁴ Zaprzęgajcie konie, a wsiadajcie jezdni, stańcie w hełmach, wycierajcie oszczepy, obleczcie się w pancerze.

¹¹ I widziałem niebo otworzone, a oto koń biały, a tego, który siedział na nim, zwano Wiernym i Prawdziwym, a sądzi w sprawiedliwości i walczy. ¹² A oczy jego były jako płomień ognia, a na głowie jego wiele koron; i miał imię napisane, którego nikt nie zna, tylko on sam. ¹³ A przyodziany był szatą omoczoną we krwi, a imię jego zowią Słowo Boże. ¹⁴ A wojska, które są na niebie, szły za nim na koniach białych, obleczone lnem cienkim, białym i czystym. ¹⁵ A z ust jego wychodził miecz ostry, aby nim bił narody; albowiem on je rządzić będzie laską żelazną, a on tłoczy prasę wina zapalczywości i gniewu Boga wszechmogącego. ¹⁶ A ma na szacie i na biodrach swoich imię napisane: Król królów i Pan panów.

¹ I widziałem, gdy otworzył Baranek jedną z onych pieczęci, i słyszałem jedno ze czterech zwierząt mówiące, jako głos gromu: Chodź, a patrzaj! ² I widziałem, a oto koń biały, a ten, który na nim siedział, miał łuk, i dano mu koronę, i wyszedł jako zwycięzca, ażeby zwyciężał. ³ A gdy otworzył wtórą pieczęć, słyszałem wtóre zwierzę mówiące: Chodź, a patrzaj! ⁴ I wyszedł drugi koń rydzy; a temu, który na nim siedział, dano, aby odjął pokój z ziemi, a iżby jedni drugich zabijali, i dano mu miecz wielki. ⁵ A gdy otworzył trzecią pieczęć, słyszałem trzecie zwierzę mówiące: Chodź, a patrzaj! I widziałem, a oto koń wrony, a ten, co na nim siedział, miał szalę w ręce swojej. ⁶ I słyszałem głos z pośrodku onych czworga zwierząt mówiący: Miarka pszenicy za grosz, a trzy miarki jęczmienia za grosz; a nie szkodź oliwie i winu. ⁷ A gdy otworzył czwartą pieczęć, słyszałem głos czwartego zwierzęcia mówiący: Chodź, a patrzaj! ⁸ I widziałem, a oto koń płowy, a tego, który siedział na nim, imię było śmierć, a piekło szło za nim; i dana im jest moc nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali mieczem i głodem, i morem, i przez zwierzęta ziemskie.

²¹ Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego. ²² Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego? ²³ Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne. ²⁴ Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.

⁶ Rozweselimy się w wybawieniu twojem, a w imieniu Boga naszego chorągiew podniesiemy; niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje. ⁷ Teraześmy poznali, iż Pan wybawił pomazańca swego, a iż go wysłuchał z nieba swego świętego przez zbawienną moc prawicy swojej.

¹ Potem obróciwszy się podniosłem oczu swych i ujrzałem, a oto cztery wozy wychodziły z pośrodku dwóch gór, a góry one były góry miedziane. ² W pierwszym wozie były konie rydze, a w drugim wozie konie wrone (kare): ³ W trzecim wozie konie białe, a w czwartym wozie były konie strokate, a wszystkie mocne. ⁴ Tedy odpowiadając rzekłem do Anioła, który mówił zemną: Co to jest, Panie mój? ⁵ I odpowiedział Anioł a rzekł do mnie: Te są cztery wiatry niebieskie, wychodzące z miejsca, gdzie stały, przed panującym nad wszystką ziemią. ⁶ Konie wrone zaprzężone wychodzą do ziemi północnej, a białe wychodzą za nimi, strokate zaś wychodzą do ziemi południowej. ⁷ Te tedy mocne konie wyszedłszy chciały iść, aby obeszły ziemię; tedy rzekł: Idźcie, a obejdźcie ziemię! I obeszły ziemię.

¹¹ I widziałem niebo otworzone, a oto koń biały, a tego, który siedział na nim, zwano Wiernym i Prawdziwym, a sądzi w sprawiedliwości i walczy. ¹² A oczy jego były jako płomień ognia, a na głowie jego wiele koron; i miał imię napisane, którego nikt nie zna, tylko on sam. ¹³ A przyodziany był szatą omoczoną we krwi, a imię jego zowią Słowo Boże. ¹⁴ A wojska, które są na niebie, szły za nim na koniach białych, obleczone lnem cienkim, białym i czystym. ¹⁵ A z ust jego wychodził miecz ostry, aby nim bił narody; albowiem on je rządzić będzie laską żelazną, a on tłoczy prasę wina zapalczywości i gniewu Boga wszechmogącego. ¹⁶ A ma na szacie i na biodrach swoich imię napisane: Król królów i Pan panów. ¹⁷ I widziałem jednego Anioła stojącego w słońcu i wołającego głosem wielkim, mówiąc wszystkim ptakom latającym po pośrodku nieba: Chodźcie i zgromadźcie się na wieczerzę wielkiego Boga, ¹⁸ Abyście jedli ciała królów i ciała hetmanów, i ciała mocarzy, i ciała koni, i siedzących na nich, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, i małych, i wielkich. ¹⁹ I widziałem bestyję i królów ziemskich, i wojska ich zebrane, aby stoczyli bitwę z siedzącym na koniu i z wojskiem jego. ²⁰ Ale pojmana jest bestyja, a z nią fałszywy on prorok, który czynił cuda przed nią, któremi zwodził tych, którzy przyjęli piętno bestyi i którzy się kłaniali obrazowi jej, i obaj wrzuceni są żywo do jeziora ognistego, gorejącego siarką. ²¹ A drudzy pobici są mieczem tego, który siedział na koniu, wychodzącym z ust jego, a wszystkie ptaki nasycone są ciałami ich.

¹⁹ Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się. ²⁰ Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia. ²¹ Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego. ²² Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego? ²³ Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne. ²⁴ Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.

⁸ Konie jego prędsze będą niż lamparty, a sroższe nad wilki wieczorne; szeroko rozciągną się jezdni jego, a jezdni jego z daleka przyjdą, przylecą jako orzeł spieszący się do żeru.

³ Oto koniom wędzidła w gęby wprawujemy, aby nam powolne były i wszystkiem ciałem ich kierujemy.

³¹ Konia gotują na dzień bitwy; ale od Pana jest wybawienie.

¹⁹ Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się. ²⁰ Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia. ²¹ Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego. ²² Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego? ²³ Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne. ²⁴ Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym. ²⁵ Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.