Bible verses about "haircut" | PBG

¹⁹ Tedy go uśpiła na łonie swojem, a przyzwawszy niektórego człowieka, dała ogolić siedem kędzierzy głowy jego; potem go jęła draźnić, gdy odeszła moc jego od niego,

¹ Bądźcie naśladowcami moimi, jakom i ja Chrystusowy; ² A chwalę was, bracia! iż pamiętacie wszystkie moje nauki, a jakom wam podał, podania trzymacie. ³ A chcę, abyście wiedzieli, iż każdego męża głową jest Chrystus, a głową niewiasty mąż, a głową Chrystusową Bóg. ⁴ Każdy mąż, gdy się modli albo prorokuje z przykrytą głową, szpeci głowę swoję. ⁵ I każda niewiasta, gdy się modli albo prorokuje, nie nakrywszy głowy swojej, szpeci głowę swoję; boć to jedno, a toż samo jest, jakoby ogolona była. ⁶ Albowiem jeźli się nie nakrywa niewiasta, niechże się też strzyże; a jeźli szpetna rzecz jest niewieście, strzyc się albo golić, niechże się nakrywa. ⁷ Albowiem mąż nie ma nakrywać głowy, gdyż jest wyobrażeniem i chwałą Bożą; ale niewiasta jest chwałą mężową. ⁸ Bo mąż nie jest z niewiasty, ale niewiasta z męża. ⁹ Albowiem mąż nie jest stworzony dla niewiasty, ale niewiasta dla męża. ¹⁰ A przetoż niewiasta powinna mieć władzę na głowie dla Aniołów. ¹¹ A wszakże mąż nie jest bez niewiasty, ani niewiasta nie jest bez męża w Panu. ¹² Albowiem jako niewiasta z męża jest, tak też mąż przez niewiastę; jednak wszystkie rzeczy są z Boga. ¹³ Sami u siebie rozsądźcie, przystoili niewieście bez nakrycia modlić się Bogu? ¹⁴ Azaż was i samo przyrodzenie nie uczy, iż mężowi, gdyby włosy zapuszczał, jest mu ku zelżywości? ¹⁵ Ale niewiasta, jeźli zapuszcza włosy, jest jej ku poczciwości, przeto iż jej włosy dane są za przykrycie. ¹⁶ A jeźliby się kto zdał być swarliwym, my takiego obyczaju nie mamy, ani zbory Boże. ¹⁷ A to opowiadając nie chwalę, że się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu schodzicie. ¹⁸ Albowiem najprzód, gdy się wy schodzicie we zborze, słyszę, iż rozerwania bywają między wami, i poniekąd wierzę. ¹⁹ Bo muszą być kacerstwa między wami, aby ci, którzy są doświadczeni, byli jawnymi między wami. ²⁰ Gdy się wy tedy wespół schodzicie, nie jest to używać wieczerzy Pańskiej. ²¹ Albowiem każdy wieczerzę swoję pierwej zjada i jeden łaknie, a drugi jest pijany. ²² Azaż domów nie macie do jedzenia i do picia? Albo zborem Bożym gardzicie i zawstydzacie tych, którzy nie mają? Cóż wam rzekę? Pochwalęż was? W tem nie chwalę. ²³ Albowiem jam wziął od Pana, com też wam podał, iż Pan Jezus tej nocy, której był wydan, wziął chleb, ²⁴ A podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie; to jest ciało moje, które za was bywa łamane; to czyńcie na pamiątkę moję. ²⁵ Także i kielich, gdy było po wieczerzy mówiąc: Ten kielich jest nowy testament we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moję ²⁶ Albowiem ilekroć byście jedli ten chleb i ten kielich byście pili, śmierć Pańską opowiadajcie, ażby przyszedł. ²⁷ A tak, kto by jadł ten chleb, albo pił ten kielich Pański niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiej. ²⁸ Niechże tedy człowiek samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego i z kielicha tego niechaj pije. ²⁹ Albowiem kto je i pije niegodnie, sąd sobie samemu je i pije, nie rozsądzając ciała Pańskiego. ³⁰ Dlatego między wami wiele jest słabych i chorych, i niemało ich zasnęło. ³¹ Bo gdybyśmy się sami rozsądzali, nie bylibyśmy sądzeni. ³² Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli potępieni. ³³ Ale tak, bracia moi! gdy się schodzicie ku jedzeniu, oczekiwajcie jedni drugich. ³⁴ A jeźli kto łaknie, niechże je w domu, abyście się na sąd nie schodzili. A inne rzeczy, gdy przyjdę, postanowię.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje; ³ I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje; ⁴ A włożył w usta moje pieśń nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu. ⁵ Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem. ⁶ Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły. ⁷ Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś. ⁸ Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie; ⁹ Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich. ¹⁰ Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie! ¹¹ Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem. ¹² Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą. ¹³ Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię. ¹⁴ Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz. ¹⁵ Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,) którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego. ¹⁶ Niech będą spustoszeni za to, ze mię shańbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej! ¹⁷ Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony. Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże.

¹³ Sami u siebie rozsądźcie, przystoili niewieście bez nakrycia modlić się Bogu? ¹⁴ Azaż was i samo przyrodzenie nie uczy, iż mężowi, gdyby włosy zapuszczał, jest mu ku zelżywości? ¹⁵ Ale niewiasta, jeźli zapuszcza włosy, jest jej ku poczciwości, przeto iż jej włosy dane są za przykrycie.

¹⁴ Azaż was i samo przyrodzenie nie uczy, iż mężowi, gdyby włosy zapuszczał, jest mu ku zelżywości?

²⁷ Nie strzyżcie w koło włosów głowy waszej, ani brody swojej oszpecajcie.