Bible verses about "breakthrough" | PBG

⁶ Albowiem sprawił Pan, że słychać było w obozie Syryjskim grzmot wozów i tenten koni, i huk wojska wielkiego, i rzekli jeden do drugiego: Oto najął za pieniądze przeciwko nam król Izraelski króle Hetejskie, i króle Egipskie, aby przypadli na nas.

³ Wiedzcież, żeć Pan jest Bogiem; on uczynił nas, a nie my samych siebie, abyśmy byli ludem jego, i owcami pastwiska jego.

¹⁷ Żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się, a każdy język powstawający przeciw tobie na sądzie potępisz. Toć jest dziedzictwo sług Pańskich, a sprawiedliwość ich odemnie, mówi Pan.

⁷ Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu. ⁸ Boć zaiste myśli moje nie są jako myśli wasze, ani drogi wasze jako drogi moje, mówi Pan; ⁹ Ale jako wyższe są niebiosa niż ziemia, tak przewyższają drogi moje drogi wasze, a myśli moje myśli wasze. ¹⁰ Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:

⁴³ Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.

¹ Jakób, sługa Boży i Pana Jezusa Chrystusa, dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu, zdrowia życzy. ² Za największą radość miejcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadacie, ³ Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszej sprawuje cierpliwość; ⁴ A cierpliwość niech ma doskonały uczynek, żebyście byli doskonali i zupełni, którym by na niczem nie schodziło. ⁵ A jeźli komu z was schodzi na mądrości, niech prosi u Boga, który ją szczerze wszystkim daje, a nie wymawia; i będzie mu dana. ⁶ Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; albowiem kto wątpi, jest podobny wałowi morskiemu, który od wiatru pędzony i miotany bywa. ⁷ Bo niechaj nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana. ⁸ Mąż umysłu dwoistego jest niestateczny we wszystkich drogach swoich. ⁹ A niech się chlubi brat niskiego stanu w wywyższeniu swojem, ¹⁰ A bogaty w poniżeniu swojem; bo jako kwiat trawy przeminie. ¹¹ Albowiem jako słońce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęła ona śliczność kształtu jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie. ¹² Błogosławiony mąż, który znosi pokuszenie; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują. ¹³ Żaden, gdy bywa kuszony, niech nie mówi: Od Boga kuszony bywam; bo Bóg nie może kuszony być we złem, a sam nikogo nie kusi. ¹⁴ Ale każdy bywa kuszony, gdy od swoich własnych pożądliwości bywa pociągniony i przynęcony. ¹⁵ Zatem pożądliwość począwszy, rodzi grzech, a grzech będąc wykonany, rodzi śmierć. ¹⁶ Nie błądźcież, bracia moi mili! ¹⁷ Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z góry jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia na wstecz się wracającego. ¹⁸ Który, przeto że chciał, porodził nas słowem prawdy ku temu, żebyśmy byli niejakiemi pierwiastkami stworzenia jego. ¹⁹ A tak, bracia moi mili! niech będzie każdy człowiek prędki ku słuchaniu, ale nierychły ku mówieniu i nierychły ku gniewowi. ²⁰ Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożej. ²¹ A tak odrzuciwszy wszelakie plugastwo i zbytek złości, z cichością przyjmijcie słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze. ²² A bądźcie czynicielami słowa, a nie słuchaczami tylko, oszukiwającymi samych siebie. ²³ Albowiem jeźli kto jest słuchaczem słowa a nie czynicielem, ten podobny jest mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciadle; ²⁴ Bo samego siebie obejrzał i odszedł, a wnet zapomniał, jakim był. ²⁵ Ale kto by wejrzał w on doskonały zakon wolności i zostawałby w nim, ten nie będąc słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławionym będzie w uczynku swoim. ²⁶ Jeźli kto między wami zda się być nabożnym, nie kiełznając języka swego, ale zwodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest. ²⁷ Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich i zachować samego siebie niepokalanym od świata.

¹⁷ Przyłbicę też zbawienia weźmijcie i miecz Ducha, który jest słowo Boże!

¹⁶ Wszystko Pismo od Boga jest natchnione i pożyteczne ku nauce, ku strofowaniu, ku naprawie, ku ćwiczeniu, które jest w sprawiedliwości;

¹¹ Bo Ja najlepiej wiem myśli, które myślę o was, mówi Pan: myśli o pokoju, a nie o utrapieniu, abym uczynił koniec pożądany biedom waszym.

¹ Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Pańskie komu objawione jest? ² Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeń z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli. ³ Najwzgardzeńszy był, i najpodlejszy z ludzi, mąż boleści, a świadomy niemocy, i jako zakrywający twarz swoję; najwzgardzeńszy mówię, skądeśmy go za nic nie mieli. ⁴ Zaiste on niemocy nasze wziął na się, a boleści nasze własne nosił; a myśmy mniemali, że jest zraniony, ubity od Boga i utrapiony. ⁵ Lecz on zraniony jest dla występków naszych, starty jest dla nieprawości naszych; kaźń pokoju naszego jest na nim, a sinością jego jesteśmy uzdrowieni. ⁶ Wszyscyśmy jako owce zbłądzili, każdy na drogę swą obróciliśmy się, a Pan włożył nań nieprawość wszystkich nas. ⁷ Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich. ⁸ Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego; ⁹ Który to lud podał niezbożnym grób jego, a bogatemu śmierć jego, choć jednak nieprawości nie uczynił, ani zdrada znaleziona jest w ustach jego. ¹⁰ Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało. ¹¹ Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie. ¹² Przetoż mu dam dział dla wielu, aby się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoję, a z przestępcami policzon będąc, on sam grzech wielu odniósł, i za przestępców się modlił.

¹² A ode dni Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie gwałt cierpi, a gwałtownicy porywają je.

¹ Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa;

¹⁸ W każdej modlitwie i w prośbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czując ze wszelką ustawicznością i z prośbą za wszystkich świętych,

¹² Boć żywe jest słowo Boże i skuteczne, i przeraźliwsze nad wszelki miecz po obu stronach ostry, i przenikające aż do rozdzielenia i duszy, i ducha, i stawów, i szpików, i rozeznawające myśli i zdania serdeczne.

¹ Wysławiajcie Pana, albowiem dobry; albowiem na wieki trwa miłosierdzie jego; ² Rzecz teraz, Izraelu! że na wieki miłosierdzie jego. ³ Rzecz teraz, domie Aaronowy! że na wieki miłosierdzie jego. ⁴ Rzeczcież teraz, którzy się boicie Pana, że na wieki miłosierdzie jego. ⁵ W ucisku wzywałem Pana; wysłuchał mię, i na przestrzeństwie postawił mię Pan. ⁶ Pan jest zemną, nie będę się bał, żeby mi co uczynił człowiek. ⁷ Pan jest zemną między pomocnikami mymi; przetoż ja oglądam pomstę nad tymi, którzy mię mają w nienawiści. ⁸ Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w człowieku. ⁹ Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w książętach. ¹⁰ Wszystkie narody ogarnęły mię; ale w imieniu Pańskim wygubiłem ich. ¹¹ Częstokroć mię ogarnęły; ale w imieniu Pańskiem wygubiłem ich. ¹² Ogarnęły mię jako pszczoły, ale zgasły jako ogień z ciernia; bo w imieniu Pańskiem wytraciłem ich. ¹³ Bardzoś potężnie na mię nacierał, abym upadł; ale Pan poratował mię. ¹⁴ Pan jest mocą moją, i pieśnią moją; on był moim wybawicielem. ¹⁵ Głos wykrzykania i zbawienia w przybytkach sprawiedliwych, prawica Pańska dokazała mocy; ¹⁶ Prawica Pańska wywyższyła się; prawica Pańska dokazała mocy. ¹⁷ Nie umrę, ale będę żył, abym opowiadał sprawy Pańskie. ¹⁸ Pokarałci mię Pan srodze; ale mię na śmierć nie podał.

¹ Psalm Dawidowy. Błogosław duszo moja Panu, i wszystkie wnętrzności moje imieniowi jego świętemu. ² Błogosławże duszo moja Panu, a nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego. ³ Który odpuszcza wszystkie nieprawości twoje; który uzdrawia wszystkie choroby twoje; ⁴ Który wybawia od śmierci żywot twój; który cię koronuje miłosierdziem i wielką litością: ⁵ Który nasyca dobrem usta twoje, a odnawia jako orła młodość twoję. ⁶ Pan czyni, co sprawiedliwego jest, i sądy wszystkim uciśnionym. ⁷ Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, a synom Izraelskim sprawy swoje. ⁸ Miłosierny i litościwy jest Pan, nierychły do gniewu, i wielkiego miłosierdzia. ⁹ Nie będzie się na wieki wadził, a gniewu wiecznie chował. ¹⁰ Nie według grzechów naszych obchodzi się z nami, ani według nieprawości naszych odpłaca nam. ¹¹ Albowiem jako są niebiosa wysokie nad ziemią, tak jest utwierdzone miłosierdzie jego nad tymi, którzy się go boją; ¹² A jako daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas przestępstwa nasze. ¹³ Jako ma litość ojciec nad dziatkami, tak ma litość Pan nad tymi, którzy się go boją. ¹⁴ Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie, pamięta, żeśmy prochem. ¹⁵ Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie. ¹⁶ Gdy nań wiatr powienie, aliści go niemasz, ani go więcej pozna miejsce jego. ¹⁷ Ale miłosierdzie Pańskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów, ¹⁸ Którzy strzegą przymierza jego, i pamiętają na przykazanie jego, aby je czynili. ¹⁹ Pan na niebiosach utwierdził stolicę; a królestwo jego nad wszystkimi panuje. ²⁰ Błogosławcież Panu Aniołowie jego mocni w sile, którzy czynicie rozkazania jego, posłusznymi będąc głosowi słowa jego. ²¹ Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego. ²² Błogosławcie Panu wszystkie sprawy jego, na wszystkich miejscach panowania jego. Błogosław, duszo moja! Panu.

¹³ Zstąpi ten, który przełamywać będzie przed nimi; przełamie, a przejdą bramą, i wnijdą przez nią; nawet i król ich pójdzie przed nimi, a Pan na czele ich.

³¹ Tedy mówił Jezus do tych Żydów, co mu uwierzyli: Jeźli wy zostaniecie w słowie mojem, prawdziwie uczniami moimi będziecie; ³² Poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.

³ Błogosławiony, który czyta i ci, którzy słuchają słów proroctwa tego, i zachowują to, co w niem jest napisane; albowiem czas blisko jest.

¹² Albowiem nie mamy boju przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierżawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko.