Bible verses about "betrayal" | PBG

¹⁵ Znowu rzekła do niego: Jakoż mówisz, miłuję cię? a serce twoje nie jest ze mną. Jużeś mię po trzy kroć oszukał, i nie powiedziałeś mi, w czem jest twoja moc wielka.

¹ Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi; ² Ale w zakonie Pańskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy. ³ Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się. ⁴ Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata. ⁵ Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoją, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych. ⁶ Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.

¹ Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie. ² Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię. ³ Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego. ⁴ Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą. ⁵ Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moję, kubek mój jest opływający. ⁶ Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.

³ I wstąpił szatan w Judasza, którego zwano Iszkaryjotem, który był z liczby dwunastu. ⁴ Ten tedy odszedłszy, zmówił się z przedniejszymi kapłanami, i z przełożonymi kościoła, jakoby go im wydał. ⁵ I uradowali się, i umówili się z nim, że mu chcą dać pieniądze. ⁶ I obiecał, i szukał sposobnego czasu, aby go im wydał bez rozruchu.

²¹ To rzekłszy Jezus, zasmucił się w duchu, i oświadczył, a rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że jeden z was wyda mię.

²³ Albowiem wszyscy zgrzeszyli i nie dostaje im chwały Bożej.

¹ Jakób, sługa Boży i Pana Jezusa Chrystusa, dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu, zdrowia życzy. ² Za największą radość miejcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadacie, ³ Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszej sprawuje cierpliwość; ⁴ A cierpliwość niech ma doskonały uczynek, żebyście byli doskonali i zupełni, którym by na niczem nie schodziło. ⁵ A jeźli komu z was schodzi na mądrości, niech prosi u Boga, który ją szczerze wszystkim daje, a nie wymawia; i będzie mu dana. ⁶ Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; albowiem kto wątpi, jest podobny wałowi morskiemu, który od wiatru pędzony i miotany bywa. ⁷ Bo niechaj nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana. ⁸ Mąż umysłu dwoistego jest niestateczny we wszystkich drogach swoich. ⁹ A niech się chlubi brat niskiego stanu w wywyższeniu swojem, ¹⁰ A bogaty w poniżeniu swojem; bo jako kwiat trawy przeminie. ¹¹ Albowiem jako słońce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęła ona śliczność kształtu jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie. ¹² Błogosławiony mąż, który znosi pokuszenie; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują. ¹³ Żaden, gdy bywa kuszony, niech nie mówi: Od Boga kuszony bywam; bo Bóg nie może kuszony być we złem, a sam nikogo nie kusi. ¹⁴ Ale każdy bywa kuszony, gdy od swoich własnych pożądliwości bywa pociągniony i przynęcony. ¹⁵ Zatem pożądliwość począwszy, rodzi grzech, a grzech będąc wykonany, rodzi śmierć. ¹⁶ Nie błądźcież, bracia moi mili! ¹⁷ Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z góry jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia na wstecz się wracającego. ¹⁸ Który, przeto że chciał, porodził nas słowem prawdy ku temu, żebyśmy byli niejakiemi pierwiastkami stworzenia jego. ¹⁹ A tak, bracia moi mili! niech będzie każdy człowiek prędki ku słuchaniu, ale nierychły ku mówieniu i nierychły ku gniewowi. ²⁰ Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożej. ²¹ A tak odrzuciwszy wszelakie plugastwo i zbytek złości, z cichością przyjmijcie słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze. ²² A bądźcie czynicielami słowa, a nie słuchaczami tylko, oszukiwającymi samych siebie. ²³ Albowiem jeźli kto jest słuchaczem słowa a nie czynicielem, ten podobny jest mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciadle; ²⁴ Bo samego siebie obejrzał i odszedł, a wnet zapomniał, jakim był. ²⁵ Ale kto by wejrzał w on doskonały zakon wolności i zostawałby w nim, ten nie będąc słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławionym będzie w uczynku swoim. ²⁶ Jeźli kto między wami zda się być nabożnym, nie kiełznając języka swego, ale zwodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest. ²⁷ Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich i zachować samego siebie niepokalanym od świata.

¹³ Wszystko mogę w Chrystusie, który mię posila.

⁹ Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

²⁵ A gdy stoicie modląc się, odpuśćcież, jeźli co przeciw komu macie, aby i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, odpuścił wam upadki wasze.

¹² Wszystko tedy, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy czyńcie im; tenci bowiem jest zakon i prorocy.

⁴⁸ A Jezus mu rzekł: Judaszu! pocałowaniem wydajesz Syna człowieczego?

³ I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi.

¹⁰ A tedy wiele się ich zgorszy, a jedni drugich wydadzą, i jedni drugich nienawidzieć będą.

¹⁴ Bo jeźli odpuścicie ludziom upadki ich, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski; ¹⁵ A jeźli nie odpuścicie ludziom upadków ich, i Ojciec wasz nie odpuści wam upadków waszych.

¹⁰ Na ostatek, bracia moi! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego; ¹¹ Obleczcie się w zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom dyjabelskim. ¹² Albowiem nie mamy boju przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierżawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko. ¹³ A przetoż weźmijcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, a wszystko wykonawszy, ostać się. ¹⁴ Stójcież tedy, przepasawszy biodra wasze prawdą i oblekłszy pancerz sprawiedliwości. ¹⁵ I obuwszy nogi w gotowość Ewangielii pokoju. ¹⁶ A nade wszystko wziąwszy tarczę wiary, którą byście mogli wszystkie strzały ogniste onego złośnika zagasić. ¹⁷ Przyłbicę też zbawienia weźmijcie i miecz Ducha, który jest słowo Boże! ¹⁸ W każdej modlitwie i w prośbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czując ze wszelką ustawicznością i z prośbą za wszystkich świętych,

⁵ Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.