Bible verses about "counsel" | Clementine_Vulgate

⁶ iniit consilium rex Roboam cum senioribus qui assistebant coram Salomone patre ejus cum adhuc viveret, et ait: Quod datis mihi consilium, ut respondeam populo huic? ⁷ Qui dixerunt ei: Si hodie obedieris populo huic, et servieris, et petitioni eorum cesseris, locutusque fueris ad eos verba lenia, erunt tibi servi cunctis diebus. ⁸ Qui dereliquit consilium senum, quod dederant ei, et adhibuit adolescentes, qui nutriti fuerant cum eo, et assistebant illi, ⁹ dixitque ad eos: Quod mihi datis consilium, ut respondeam populo huic, qui dixerunt mihi: Levius fac jugum quod imposuit pater tuus super nos? ¹⁰ Et dixerunt ei juvenes qui nutriti fuerant cum eo: Sic loqueris populo huic, qui locuti sunt ad te, dicentes: Pater tuus aggravavit jugum nostrum: tu releva nos. Sic loqueris ad eos: Minimus digitus meus grossior est dorso patris mei. ¹¹ Et nunc pater meus posuit super vos jugum grave, ego autem addam super jugum vestrum: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus. ¹² Venit ergo Jeroboam et omnis populus ad Roboam die tertia, sicut locutus fuerat rex, dicens: Revertimini ad me die tertia. ¹³ Responditque rex populo dura, derelicto consilio seniorum quod ei dederant, ¹⁴ et locutus est eis secundum consilium juvenum, dicens: Pater meus aggravavit jugum vestrum, ego autem addam jugo vestro: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus. ¹⁵ Et non acquievit rex populo: quoniam aversatus fuerat eum Dominus, ut suscitaret verbum suum quod locutus fuerat in manu Ahiæ Silonitæ, ad Jeroboam filium Nabat. ¹⁶ Videns itaque populus quod noluisset eos audire rex, respondit ei dicens: Quæ nobis pars in David? vel quæ hæreditas in filio Isai? vade in tabernacula tua, Israël: nunc vide domum tuam, David. Et abiit Israël in tabernacula sua. ¹⁷ Super filios autem Israël, quicumque habitabant in civitatibus Juda, regnavit Roboam. ¹⁸ Misit ergo rex Roboam Aduram, qui erat super tributa: et lapidavit eum omnis Israël, et mortuus est. Porro rex Roboam festinus ascendit currum, et fugit in Jerusalem: ¹⁹ recessitque Israël a domo David usque in præsentem diem.

¹ [Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam. ² Omnes viæ hominis patent oculis ejus; spirituum ponderator est Dominus. ³ Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ. ⁴ Universa propter semetipsum operatus est Dominus; impium quoque ad diem malum. ⁵ Abominatio Domini est omnis arrogans; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias. ⁶ Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo. ⁷ Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem. ⁸ Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate. ⁹ Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus.] ¹⁰ [Divinatio in labiis regis; in judicio non errabit os ejus. ¹¹ Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi. ¹² Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium. ¹³ Voluntas regum labia justa; qui recta loquitur diligetur. ¹⁴ Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam. ¹⁵ In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus.] ¹⁶ [Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento. ¹⁷ Semita justorum declinat mala; custos animæ suæ servat viam suam. ¹⁸ Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus. ¹⁹ Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis. ²⁰ Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est. ²¹ Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet. ²² Fons vitæ eruditio possidentis; doctrina stultorum fatuitas.] ²³ [Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam. ²⁴ Favus mellis composita verba; dulcedo animæ sanitas ossium. ²⁵ Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem. ²⁶ Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum. ²⁷ Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit. ²⁸ Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes. ²⁹ Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam. ³⁰ Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum. ³¹ Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur. ³² Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium. ³³ Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.]

¹⁵ Via stulti recta in oculis ejus; qui autem sapiens est audit consilia.