Job 17:1 Cross References - PBG

¹ Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

¹¹ Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

¹³ Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. ¹⁴ Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

¹⁷ Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

¹⁶ Potem Ijob żył sto i czterdzieści lat, i oglądał synów swych, i synów synów swoich, aż do czwartego pokolenia.

³ Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoń ucha twego do wołania mego. ⁴ Bo nasycona jest utrapieniem dusza moja, a żywot mój przybliżył się aż do grobu. ⁵ Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

¹⁰ Jam rzekł w ukróceniu dni moich: Wnijdę do bram grobu, pozbawion będę ostatka lat swoich; ¹¹ Rzekłem, że nie ujrzę Pana, Pana w ziemi żyjących; nie oglądam więcej człowieka między obywatelami na świecie. ¹² Pobyt mój pomija, a przenosi się odemnie, jako namiot pasterski; oderznąłem żywot swój, jako tkacz; od krosien oderznie mię; dziś, pierwej niż noc nadejdzie, dokonasz mię. ¹³ Rozmyślałem sobie z poranku, że jako lew potrze wszystkie kości moje, dziś, pierwej niż noc nadejdzie, dokonasz mię. ¹⁴ Jako żóraw i jaskółka szczebiotałem, stękałem jako gołębica; oczy moje ku górze podniesione były, i rzekłem: Panie! gwałt cierpię, przedłuż mi żywota.

¹⁶ Nie będę się zaiste na wieki wadził, ani się wiecznie gniewał; boćby duch przed obliczem mojem zemdlał, i dusze, którem Ja uczynił.