Psalms 111:6 Cross References - Albanian

⁶ Ai i tregoi popullit të tij fuqinë e veprave të tij, duke i dhënë trashëgiminë e kombeve.

³² Pyet gjithashtu kohërat e lashta, që kanë qenë para teje, nga dita që Perëndia krijoi njeriun në tokë, dhe pyet nga një anë e qiellit në tjetrën në se ka pasur ndonjë herë një gjë aq të madhe si kjo ose në se është dëgjuar një gjë e tillë si kjo. ³³ A ka pasur vallë ndonjë popull që të ketë dëgjuar zërin e Perëndisë të flasë nga mesi i zjarrit, siç e dëgjove ti, dhe të ketë mbetur gjallë? ³⁴ A ka pasur vallë ndonjë Perëndi që ka provuar të shkojë e të marrë për vete një komb në mes të një kombi tjetër me anë provash, shenjash, mrekullish dhe betejash, me dorë të fuqishme, me krahë të shtrirë dhe me ankthe të mëdha terrori, siç bëri për ju Zoti, Perëndia juaj, në Egjipt para syve tuaj? ³⁵ Të tëra këto të janë treguar, në mënyrë që të pranosh se Zoti është Perëndi dhe që nuk ka asnjë tjetër veç tij. ³⁶ Nga qielli bëri që të dëgjosh zërin e tij që të të mësojë; dhe mbi tokë të bëri të shikosh zjarrin e tij të madh dhe dëgjove fjalët e tij në mes të zjarrit. ³⁷ Dhe nga që i deshi etërit e tu, ai zgjodhi pasardhësit e tyre dhe i nxori nga Egjipti në prani të tij, me anë të fuqisë së tij të madhe. ³⁸ duke dëbuar para teje kombe më të mëdha dhe më të fuqishme se ti, me qëllim që ti të hyje dhe ta merrje si trashëgimi vendin e tyre.

¹⁴ Kështu, kur populli ngriti çadrat për të kaluar Jordanin, priftërinjtë që mbanin arkën e besëlidhjes ecnin përpara popullit. ¹⁵ Sapo ata që mbanin arkën arritën në Jordan dhe këmbët e priftërinjve që trasportonin arkën u zhytën në ujërat e bregut të tij (Jordani është i mbushur plot deri në brigjet e tij gjatë tërë kohës së korrjes), ¹⁶ ujërat që zbrisnin nga sipër u ndalën dhe u ngritën tok shumë më lart se Adami, qyteti që ndodhet pranë Tsartanit; kështu që ujërat që zbrisnin në drejtim të detit të Arabahut, Detit të Kripur, u ndanë tërësisht prej tyre; dhe populli i kaloi përballë Jerikos. ¹⁷ Priftërinjtë që mbanin arkën e besëlidhjes të Zotit u ndalën në vend të thatë në mes të Jordanit, ndërsa tërë Izraeli po kalonte në të thatë, deri sa tërë populli mbaroi së kapërcyeri Jordanin.

²⁰ Populli, pra, bërtiti kur priftërinjtë u ranë borive; dhe ndodhi që, kur populli dëgjoi tingullin e borive, nxori një britmë të madhe dhe muret u rrëzuan duke u shëmbur. Populli u ngjit në qytet, secili drejt, përpara, dhe e shtiu në dorë atë.

¹³ Kështu dielli u ndal dhe hëna qëndroi në vend deri sa mbaroi hakmarrja e popullit kundër armiqve të tij. A nuk është shkruar kjo në librin e të Drejtit? Kështu dielli u ndal në mes të qiellit dhe nuk u nxitua të perëndojë pothuajse një ditë të tërë. ¹⁴ Dhe nuk pati kurrë, as më parë dhe as më vonë, një ditë si ajo kur Zoti plotësoi dëshirën e zërit të një njeriu, pse Zoti luftoi për Izraelin.

⁸ Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

² Për t'i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t'u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

¹² Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit. ¹³ Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull. ¹⁴ Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri. ¹⁵ I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe. ¹⁶ Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj. ¹⁷ Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë, ¹⁸ dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre. ¹⁹ Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: "A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë? ²⁰ Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t'i japë bukë dhe mish popullit të tij? ²¹ Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez, ²² sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij. ²³ Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit, ²⁴ dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit. ²⁵ Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin. ²⁶ Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut, ²⁷ bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit. ²⁸ Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre. ²⁹ Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar. ³⁰ Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë, ³¹ kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit. ³² Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij. ³³ Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura. ³⁴ Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell. ³⁵ Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre. ³⁶ Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre. ³⁷ Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij. ³⁸ Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë, ³⁹ duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më. ⁴⁰ Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi! ⁴¹ Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit. ⁴² Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku, ⁴³ kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit; ⁴⁴ i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot. ⁴⁵ Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t'i hanin dhe bretkosa që t'i shkatërronin. ⁴⁶ Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave. ⁴⁷ I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica. ⁴⁸ Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve. ⁴⁹ Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë. ⁵⁰ I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës. ⁵¹ I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit. ⁵² Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope. ⁵³ I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre. ⁵⁴ Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar. ⁵⁵ I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre. ⁵⁶ Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij. ⁵⁷ U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon; ⁵⁸ provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre. ⁵⁹ Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin. ⁶⁰ Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve; ⁶¹ dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut. ⁶² Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij. ⁶³ Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme. ⁶⁴ Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi. ⁶⁵ Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës. ⁶⁶ I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm. ⁶⁷ Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit, ⁶⁸ por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do. ⁶⁹ Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë. ⁷⁰ Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve, ⁷¹ dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij. ⁷² Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.

⁸ Ti çove jashtë Egjiptit një hardhi; i dëbove kombet dhe e mbolle.

²⁷ Ata kryen midis tyre mrekullitë e urdhëruara prej tij dhe bënë çudira në tokën e Kamit. ²⁸ Dërgoi terrin dhe e bëri vendin të binte në errësirë, dhe ata nuk kundërshtuan fjalën e tij. ²⁹ I ndryshoi ujërat e tij në gjak dhe bëri që të ngordhnin peshqit e tij. ³⁰ Vendi i tyre u mbush me bretkosa të cilat hynë deri në dhomat e mbretërve të tyre. ³¹ Me fjalën e tij erdhën një shumicë e madhe insektesh dhe mushkonjash në të gjithë territorin e tyre. ³² U dërgoi breshër në vend të shiut dhe flakë zjarri në vendin e tyre; ³³ goditi edhe vreshtat e tyre dhe drurët e fikut, shkatërroi drurët e territorit të tyre. ³⁴ Ai foli, dhe erdhën karkaleca dhe vemje në numër të madh, ³⁵ që përpinë tërë bimësinë e vendit të tyre dhe hëngrën frytin e tokës së tyre. ³⁶ Ai goditi edhe të gjithë të parëlindurit në vendin e tyre, prodhimet e para në tërë fuqinë e tyre; ³⁷ dhe e nxori popullin e tij me argjend dhe me ar, dhe nuk pati asnjeri ndër fiset e tij që të tronditej. ³⁸ Egjiptasit u gëzuan nga ikja e tyre, sepse tmerri i Izraelit kishte rënë mbi ta. ³⁹ Ai shpalosi një re për t'i mbuluar dhe ndezi një zjarr për t'i ndriçuar natën. ⁴⁰ Me kërkesën e tyre ai solli shkurtat dhe i ngopi me bukën e qiellit. ⁴¹ Çau shkëmbin dhe dolën prej tij ujëra; këto rridhnin në shketëtirë si një lumë. ⁴² Sepse atij iu kujtua premtimi i shenjtë që i kishte bërë Abrahamit, shërbëtorit të tij; ⁴³ pastaj nxori popullin e tij me gëzim dhe njerëzit e tij të zgjedhur me britma gëzimi, ⁴⁴ dhe u dha atyre vendet e kombeve, dhe ata trashëguan frytin e mundit të popujve, ⁴⁵ me qëllim që të respektonin statutet e tij dhe t'u bindeshin ligjeve të tij. Aleluja.